Rantçı devlet

Rantçı Devlet Teorisi (İngilizce: Rentier State Theory), siyaset bilimi ve uluslararası ilişkiler literatüründe ulusal gelirlerinin tamamını veya tamamına yakınını doğal kaynaklarının ihracından elde eden devletleri tanımlamak için kullanılan bir terimdir. Bu teori Hossein Mahdavy tarafından 1970 yılında kavramsallaştırılmıştır.[1]

Hazem Al Beblawi ve Giacomo Luciani bu kavramı anlaşılır kılmak için şu dört temel özellikten bahsetmektedir:

Pür bir rantçı devletten (ekonomiden) bahsedemeyiz.
Ekonomi önemli ölçüde dışsal ranttan beslenmektedir; bu yüzden, güçlü bir yerli üretime gereksinim yoktur.
Nüfusun çok küçük bir kısmı rant üretimiyle ilgilenmektedir.
Bu ülkelerde devlet, dışsal rantın en büyük alıcısıdır.[2]

Kaynakça

Hossein Mahdavy, "The Pattern and Problems of Economic Development in Rentier States: The Case of Iran", in Studies in the Economic History of the Middle East, ed. M.A. Cook (Oxford University Press, Oxford 1970)
Beblawi, Hazem Al and Luciani, Giacomo, 1990, The Rentier State in the Arab World, in Luciani, G., The Arab State, London, Routledge, s. 87-88

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Hossein Mahdavy, "The Pattern and Problems of Economic Development in Rentier States: The Case of Iran", in Studies in the Economic History of the Middle East, ed. M.A. Cook (Oxford University Press, Oxford 1970)

[2] Beblawi, Hazem Al and Luciani, Giacomo, 1990, The Rentier State in the Arab World, in Luciani, G., The Arab State, London, Routledge, s. 87-88