Sâkînâme

Sâki-nâme, divan edebiyatında gerçek ve mecazi anlamda içki, içki çeşitleri, içki meclisleri ve bu meclisteki araç- gereçler hakkındaki eserlere verilen addır. Genellikle mesnevi şeklinde yazılmakla birlikte kaside ve terkib-i bend gibi şekillerde de yazılmıştır. Saki-namelerin bir bölümü gerçek hayata ilkişkin olurken diğer bir bölüm tasavvufi nitelikler taşır. Arap edebiyatında Navenci'nin Hibetü'l Kümeyt adlı eseri 15. yy. da yazılmış ve sonraki saki-namelere de esin vermiştir. Hüsrev-i Dehlevi, Azmizade Haleti ,Nizami, Hafız-ı Şirazi, Atayi ve Fuzuli 'nin de önemli saki-nameleri bulunmaktadır. 19.yüzyılda ise Subhizade Feyzi ve Ayni'nin eserleri öne çıkar.[1]

Bir Örnek: Fuzuli'nin Sâki-nâme'si
Fuzûlî

Sâki-nâme veya Heft Cam; Fuzûlî'nin alegorik bir dille kaleme aldığı mistik Farsça mesnevi.

Eserde; rindâne yaşam tarzı ve şarap ekseninde kurgulanmış alegorinin içinde tasavvuf imajı meydana getirilmiştir. Eserde şarap sarhoş ediciliği yönüyle aşka benzetilir ve öykü bu sarhoş edici etkinin etrafında şekillenir. Ancak; bahsedilen aşk ve mevcut aşkın sarsıcılığı; tensel bir boyutta değil; Allah'a olan özlemi simgeleyen bir kapsamdadır. Eserin güncel baskıları; Fuzûlî'nin Farsça Divanı ile birlikte bastırılmıştır.[2]

Kaynakça
  1. Eski Türk Edebiyat El Kitabı, Grafiker Yayınları, Prof. Mustafa İsen, Prof. Dr. Muhsin Macit,Mustafa İsen,Filiz Kılıç,Dr. Osman Horata,İ. Hakkı Aksoyak
  2. Mengi, Mine (2008), Eski Türk Edebiyatı Tarihi, Fuzûlî maddesi, s. 158, Akçağ: Ankara.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.