Sağcı Karşıtı Hareket

Sağcı Karşıtı Hareket, Sağ Karşıtı Kampanya (basitleştirilmiş Çince 反右运动), Çin Halk Cumhuriyeti'nde 1957'den 1959'a kadar süren, Çin Komünist Partisi içinde ve yurtdışındaki "sağcı" olduğu iddia edilenlere karşı tasviye hareketiydi. Sağcıların belirlenişi her zaman tutarlı değildi, bazen hükûmetin solundaki eleştirmenler de dahil edilse de, resmî olarak kapitalizmi desteklediği ve kolektivizasyona karşı çıktığı iddia edilen entelektüeller ima edilmişti. Kampanyalar Başkan Mao Zedong tarafından başlatıldı ve Çin'in resmî istatistiklerine göre, en az 550.000 kişi siyasi baskıya maruz kaldı.[1][2][3]

1950'lerdeki Komünist siyasi harekete desteğini gösteren birçok Çin geçit törenlerinden biri.

Arka planı

Sağcı Karşıtı Hareket, her ne kadar iki hareketin de başlatılması Başkan Mao tarafından kontrol edilip bütünüyle birbirine bağlı olsa da, hükûmetin çoğulculuğunu ve eleştirisini teşvik eden Yüz Çiçek Kampanyasına karşı bir tepkiydi. Fakat Uzun Yürüyüş'e kadar gidilirse, daha o zamanlar Çin Komünist Partisi içindeki "sağcılara" karşı bir öfke olduğu açıktı, örneğin Zhang Bojun.

İlk dalga

İlk saldırı dalgası, 1957 Temmuz ayında Yüz Çiçek hareketinin bitiminden hemen sonra başladı. Yıl sonuna kadar yazar Ding Ling dahil 300.000 kişi sağcı olarak etiketlenmişti.O sıralar Devlet Planlama Komisyonu'nda çalışan, geleceğin başbakanı Zhu Rongji de 1958'de tasfiye edildi. Sanıkların çoğu entelektüeldi. Cezalar kanunsuz eleştiri, ağır çalışma ve bazı durumlarda infazı içeriyordu.

Ana hedeflerden biri bağımsız yargı sistemiydi. Hukukçular başka işlere transfer edilirken, yargı erki siyasi kadrolar ve polis tarafından icra edildi.

İkinci dalga

Hareketin ikinci dalgası 2 Temmuz - 16 Ağustos 1959 tarihli Lushan Konferansı ardından gerçekleşti. Toplantıda Büyük İleri Atılım'ı eleştiren General Peng Dehuai kınandı.

Mao sonrası tarihsel revizyonizm

Mao'nun ölümünün ardından, mahkumiyetlerin çoğu 1979'da iptal edildi. Deng Xiaoping yönetimindeki hükumet, kapitalistlerin ülkeyi ekonomik olarak harekete geçirmedeki deneyimine ihtiyaç duyduklarını duyurdu ve ardından binlerce karşıdevrimcinin suçlu kararları bozuldu- önceki yirmi iki yıl içinde suçlanan ve zulüm görenlerin çoğunu etkiledi.[4] Bu Deng Xiaoping'in 1957'deki "İlk Dalga" sırasında hareketin en hevesli savcılarından biri olması gerçeğine rağmen gerçekleşti.

Çin'de sansür

2009 yılında, ÇHC'nin kuruluşunun 60. yıldönümü vesilesiyle Çin'deki bir dizi medya kuruluşu 1957'deki en önemli olayları listeledi, ancak Anti-Sağcı Hareket'i küçümsedi veya ihmal etti.[1] Web sitelere yetkililer tarafından hareket konusunun son derece hassas olduğu bildirildi.

Ünlü sağcılar
  • Zhang Bojun, Çin'in "bir numaralı sağcısı"
  • Luo Longji, Çin'in "ikinci sağcısı"
  • Huang Qixiang
  • Chen Mingshu
  • Chen Mengjia
  • Zhu Rongji, daha sonra Çin Başbakanı
  • Wu Zuguang, oyun yazarı

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. "Uneasy silences punctuate 60th anniversary coverage". China Media Project. 11 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2009.
  2. Vidal (2016). "The 1957-1958 Anti-Rightist Campaign in China: History and Memory (1978-2014)". HAL-SHS. 28 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2019.
  3. "The Silence that Preceded China's Great Leap into Famine". Smithsonian (İngilizce). 14 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2019.
  4. Hongda Harry Wu; George Vecsey (1996). Troublemaker (İngilizce). Crown. ISBN 0-8129-6374-1.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.