Stendhal sendromu

Stenhal sendromu veya hiperkültüremi hızlı kalp atışı, baş dönmesi, baygınlık, şaşırma ve hatta halüsinasyona sebep olabilen bir psikosomatik rahatsızlıktır. Bu sendrom özellikle kişinin sanat eserlerinin bolluğu veya ihtişamı ve güzelliği karşısında kendinden geçme halinde görülür.[1]

Tarihçe

Stendhal sendromu adını Fransız yazar Stendhal'dan almıştır.

Bu hastalığa adını veren 19. yüzyılda yaşamış Fransız yazar Stendhal, 1817 yılında Floransa ziyareti sırasında Santa Croce Bazilikası'nda Giotto'nun fresklerini gördüğünde anlatılması güç bir duygu yoğunluğu hissettiğini yazmıştır. 19. yüzyıldan itibaren Floransa sanatı karşısında başı dönen ve bayılan insanlar kayıt edilmiş olmasına rağmen, Stendhal sendromu ancak 1979'da İtalyan psikiyatr Graziella Magherini'nin Floransa'da bu sendromu yaşayan 100'den fazla ziyaretçiyi gözlemlemesi ve tasvir etmesinden sonra isimlendirilmiştir.[2]

Kaynakça

Interfaces of Performance 27 Aralık 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Maria Chatzichristodoulou, Janis Jefferies, Rachel Zerihan, Ashgate Publishing, Ltd., 2009 p196 ISBN 9781409486145
Innocenti Claudia, Fioravanti Giulia, Spiti Raffaello, Faravelli Carlo: The Stendhal Syndrome between Psychoanalysis and Neuroscience. Rivista di Psichiatria. 2014 Mar-Apr;49(2):61-6 13 Aralık 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Interfaces of Performance 27 Aralık 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Maria Chatzichristodoulou, Janis Jefferies, Rachel Zerihan, Ashgate Publishing, Ltd., 2009 p196 ISBN 9781409486145

[2] Innocenti Claudia, Fioravanti Giulia, Spiti Raffaello, Faravelli Carlo: The Stendhal Syndrome between Psychoanalysis and Neuroscience. Rivista di Psichiatria. 2014 Mar-Apr;49(2):61-6 13 Aralık 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.