Theodore Komisarjevsky

Fyodor Fyodorovich Komissarzhevsky (Rusça:Фёдор Фёдорович Комиссаржевский; 23 Mayıs 1882 - 17 Nisan 1954) veya Theodore Komisarjevsky, Rus, daha sonra İngiliz tiyatro yönetmeni ve tasarımcısıdır. Kariyerine Moskova'da başladı, ancak en büyük etkisi Londra'da oldu. Chekhov ve Shakespeare'in oyunlarının çığır açan prodüksiyonlarıyla dikkat çekti.

Theodore Komisarjevsky
Kendi dilinde ismi Фёдор Фёдорович Комиссаржевский
Doğum Fyodor Fyodorovich Komissarzhevsky
23 Mayıs 1882(1882-05-23)
Venedik, İtalya
Ölüm 17 Nisan 1954 (71 yaşında)
Darien, Connecticut, ABD
Meslek Tiyatro yönetmeni ve tasarımcısı
Akraba(lar) Vera Komisarjevskaya (üvey ablası)

Hayatı ve kariyeri

Komisarjevsky, Venedik'te, Fyodor Komissarzhevsky ve ikinci eşi Litvanyalı Prenses Marie Kursevich'in oğlu olarak doğdu.[1] Fyodor, Saint Petersburg'daki İmparatorluk Operası'nın ana tenörü ve etkili tiyatro yönetmeni Konstantin Stanislavsky'nin öğretmeniydi. Aktris Vera Komisarjevskaya, Theodore'un ablasıydı. Saint Petersburg Üniversitesi ve İmparatorluk Mimarlık Enstitüsü'nde eğitim gördü.[2]

1907'de Komisarjevsky, ablası Vera Komisarjevskaya'nın Moskova'daki tiyatrosu için ilk prodüksiyonunu yönetti. Vera 1910'da 45 yaşında öldü. Theodore Moskova'da bir tiyatro okulu kurdu ve 1914'te Vera'nın anısına bir stüdyo tiyatro ekledi. İmparatorluk döneminin geri kalanında ve daha sonra Sovyet rejimi altında Komisarjevsky, gizli polis tarafından tutuklanmaktan korktuğu 1919'a kadar Moskova'da yapımcı ve yönetmen olarak çalıştı ve sonra Paris'e kaçtı. Göçmen arkadaşı Serge Diaghilev'in tavsiyesi üzerine oradan Londra'ya gitti. Sir Thomas Beecham, onu The Times tarafından "olağanüstü… [a] muhteşem bir yapım" olarak tanımlanan Covent Garden'daki Prens Igor operasını yönetmesi için atadı.[2] Paris ve New York'ta daha fazla opera çalışması yaptı. Operasyonel çalışmalarının bir kısmına ayrılan kısa prova süresini büyük ölçüde onaylamaması ve yeterli hazırlık konusundaki ısrarı ile tanındı.

Haziran 1921'de tenor Vladimir Rosing, Londra'daki Aeolian Hall'da, Adrian Boult'un yönettiği ve Komisarjevsky'nin yönettiği "Opera Intime" sezonunu sundu.[3] Sunulan operalar Maça Kızı , Sevil Berberi, Bastien und Bastienne ve Pagliacci idi.[4] The Times, sahnenin "sinir bozucu bir amatörlük duygusu" verdiğini söylerken;[5] Observer, Komisarjevsky'nin operaları küçük sahne için uyarlama konusunda "çok ustaca" davrandığını söyledi.[6]

Londra ve Çehov

1921'de Komsarjevsky, Constance Garnett'in çevirisiyle Chekhov'un Sahne Topluluğu için yaptığı Vanya Dayı adlı yapımıyla iyi eleştiriler aldı. İngiliz yönetmenlerin başaramadığı, oyunun otantik Rus atmosferini yakaladığı için övgü aldı.[7] Sonraki beş yıl boyunca, başarılı bir şekilde Londra'da prodüksiyonlar üretti ve bazen tasarladı ve 1925 ve 1926'da, Londra'nın batı banliyösündeki küçük Barnes Tiyatrosu'nun sahibi Philip Ridgeway ile birlikte çalışarak daha çok tanındı. John Gielgud, Charles Laughton, Jean Forbes-Robertson, Jeanne de Casalis ve Martita Hunt'ın dahil olduğu bir şirket kurdu. Özellikle Çehov prodüksiyonları, İngiliz aktörlerin, izleyicilerin ve eleştirmenlerin oyun yazarının çalışmalarını anlama şekillerini değiştirdi.

1932'de Komisarjevsky, İngiliz vatandaşı oldu. Aynı yıl ilk kez Stratford-upon-Avon'daki Shakespeare Anıt Tiyatrosu'nda çalıştı. Eleştirmenler, The Merchant of Venice prodüksiyonunun olağanüstü olduğunu ancak Shakespeare'in metninden uzaklaştığını düşünüyorlardı.[8] Oxford Ulusal Biyografi Sözlüğü (ODNB), onun Shakespeare prodüksiyonlarından "alışılmışın dışında ve kışkırtıcı, bazen parlak, bazen sadece alçakça" olarak bahseder ve metinlere ya da Shakespeare'in şiirine çok az saygı gösterdiğini söyler. Yine de ODNB, geleneksel üretimleri rutin olarak gösterdikleri için onları değerli buluyor.

Komisarjevsky, ısrarcı ve başarılı bir kadın avcısı olarak nitelendirildi.[9] Elfriede de Jarosy ile olan ilk evliliği boşanmayla sonuçlandı. İkinci karısı oyuncu Peggy Ashcroft idi. Evliliği kısa sürdü (1934–1936) ancak daha sonra birlikte çalışmaya devam ettiler ve oyunculuk hakkında ondan çok şey öğrendi. The Manchester Guardian'ın bakış açısına göre, 1936 yapımı The Seagull, Nina rolünde Ashcroft, Arkadina rolünde Evans ve Trigorin rolünde Gielgud ile yönetmenin olağanüstü başarısıydı.[10] Britanya'da son prodüksiyonu 1939 yılında Stratford'da Yanlışlıklar Komedisi 'ydi.[11]

2. Dünya Savaşı patlak verdiğinde Komisarjevsky, Amerika Birleşik Devletleri'ndeydi ve hayatının geri kalanında orada kaldı. Zamanını prodüksiyondan çok ders vermeye ve öğretmeye adadı.

1946'da Komisarjevsky, Çaykovski'nin Eugene Onegin'i sahneleyerek New York Şehri Operası ile ilk kez sahneye çıktı. Daha sonra yönetmenliğe Andrea Chénier, Don Giovanni, Aïda ( Camilla Williams, Suzy Morris, Ramón Vinay ve Lawrence Winters ile, George Balanchine ile koreograf olarak), L'amour des trois oranges (Komisarjevsky tarafından tasarlandı ama açılıştan önce hastalandı) ve 1952'de Wozzeck ( Marko Rothmüller ve Patricia Neway ile birlikte) ile devam etti.

1950'de Montreal Müzik ve Drama Festivali için Cymbeline'i yönettiği Kanada'daydı.[12] Hayatının son yılında, Londra'daki Arts Theatre onu yönetmen olarak davet etti, ancak sağlığı buna izin vermedi.[10]

Komisarjevsky, Darien, Connecticut'daki evinde 17 Nisan 1954'te öldü, geride üçüncü eşi dansçı Ernestine Stodelle (1905–2008) kaldı.[13] Çeşitli ilişkilerinden kaç çocuk bıraktığı bilinmemekle birlikte ODNB kayıtlarına göre iki oğlu ve bir kızı vardır.

Anısı

Komisarjevsky birkaç kitap yazdı. İngilizce olarak yayınlananlar arasında Kendim ve Tiyatro (1930), Tiyatro Kostümü (1931) ve Tiyatro ve Değişen Medeniyet (1935) bulunmaktadır. Rusça kitapları arasında Theatrical Preludes ; Kostüm ve Aktör Sanatı vardır.[11]

Komisarjevsky, Londra'da tasarladığı tiyatro ve sinema iç mekanları şeklinde kalıcı bir miras bıraktı; Charing Cross Road'daki Phoenix Theatre, Tooting Granada, Grade I listesinde yer alan bina statüsü verilen ilk sinema, Woolwich Granada ve aynı zincir için altı diğer oditoryum bunlara dahildir.[11]

  • Tooting Granada
  • Tooting Granada
  • Woolwich Granada
  • Woolwich, merdiven

Kaynakça
  1. Borovsky, p. 80
  2. "Obituary – Mr Komisarjevsky – Civilization and the Stage", The Times, 19 April 1954, p. 8
  3. Boult, p. 48
  4. Untitled news item, The Observer, 26 June 1921, p. 8
  5. "The Queen of Spades", The Times, 27 June 1921, p. 8
  6. "Music of the Week", The Observer, 3 July 1921, p. 10
  7. "Uncle Vanya", The Times, 29 November 1921, p. 8
  8. "Stratford-On-Avon", The Times, 26 July 1932, p. 10
  9. Borovsky, p. 339
  10. "Komisarjevsky – Producer, Artist, and Author", The Manchester Guardian, 19 April 1954, p. 2
  11. "Komisarjevsky, Theodore", Who Was Who, Oxford University Press, 2014, retrieved 28 January 2015 (abonelik gereklidir)
  12. "French Theatre In Montreal", The Times, 30 May 1950, p. 3
  13. Borovsky, p. 457

Ek okumalar
  • A triptych from the Russian Theatre – an artistic biography of the Komissarzhevskys. Londra: Hurst. 2001. ISBN 1850654123.A triptych from the Russian Theatre – an artistic biography of the Komissarzhevskys. Londra: Hurst. 2001. ISBN 1850654123. A triptych from the Russian Theatre – an artistic biography of the Komissarzhevskys. Londra: Hurst. 2001. ISBN 1850654123.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.