Umudun Tarifi

Umudun Tarifi (あん, An)[1][2] yönetmenliğini Naomi Kawase'nin yaptığı 2015 yapımı film. Filmde yer alan iki oyuncu Kirin Kiki ve Kyara Uchida gerçek hayatta büyükanne ve torundur.[3] Film 2015 Cannes Film Festivali'nde Belirli Bir Bakış bölümünün açılış filmi olarak seçildi.[4][5] Ayrıca 2015 yılında Toronto Uluslararası Film Festivali'nde de gösterildi.[6]

Sweet Bean
Yönetmen Naomi Kawase
Senarist Naomi Kawase
Uyarlama An
–Durian Sukegawa
Oyuncular Kirin Kiki
Çıkış tarih(ler)i 14 Mayıs 2015 (2015-05-14) (Cannes)
30 Mayıs 2015 (2015-05-30) (Japonya)
Süre 113 dakika
Ülke  Japonya
Dil Japonca
Bütçe ¥234 milyon (Japonya)

Konusu

Film, Tokyo'nun eteklerinde küçük bir dorayaki (tatlı fasulye ezmesinden yapılan bir tür tatlı) dükkanı işleten orta yaşlı bir adam olan Sentaro'nun etrafında dönüyor. Dükkan yerel halkın yanı sıra ortaokul öğrencilerinin de uğrak yeridir. Çalışan aradığını söyleyen bir ilan koyduğunda, her zaman bir dorayaki dükkanında çalışmak istediğini söyleyen yetmişli yaşlarının ortalarında bir kadın olan Tokue ilana cevap verir. Sentaro başlangıçta bu işin ona fazla geleceğini düşünerek başvurusunu reddeder, üstelik kadının elleri biraz deformedir. Ancak Tokue'nin yaptığı tatlı fasulye ezmesini tadınca fikri değişir. Tokue'nin ezmesinin tadı ve dokusu, Sentaro'nun kullandığı fabrika yapımı ezmeden kat be kat daha güzeldir. Sentaro, Tokue'den kendisiyle birlikte fasulye ezmesi yapmaya başlamasını ister ve ona aslında kendi aldığı üründen hoşlanmadığını söyler.

İşleri açılmaya başlar ve kısa zamanda Tokue müşterilere hizmet vermeye ve dorayaki paketlemeye de başlar. Ancak müşteriler Tokue'nin elindeki deformitelerin cüzzamdan kaynaklandığını öğrenince dükkana gelmeyi bırakırlar ve Sentaro Tokue ile çalışmayı bırakmak zorunda kalır. Sentaro'nun arkadaş olduğu öğrenci Wakanda, Tokue'yi kaldığı senatoryumda ziyaret etmeyi önerir. 1953 yılında çıkan Cüzzamı Önleme Yasası, 1996 yılında yürürlükten kaldırılana kadar cüzzam hastalarını bu tür senatoryumlarda kalmaya zorluyordu. Sentaro, Tokue'yi müşterilerin önyargılarına karşı koruyamadığı için suçluluk hisseder ama Tokue ona dükkanda geçirdiği zaman için minnettar olduğunu söyler.

Tokue birkaç ay sonra zatürreden öldüğünde, Sentaro'ya kendi kullandığı fasulye ezmesi yapma aletlerinin yanı sıra Sentaro ve Wakana için kaydedilmiş bir kaset bırakır. Kasette Tokue insanın değerinin kariyerinde değil varlığında olduğunu ve neşenin bizi çevreleyen dünyadaki duygusal deneyimlerimizden geldiğini vurgular.

Sentaro, filmin büyük bir bölümünde geçmişin ağırlığı altında ezilen bir adamdır. Tokue dükkanda çalışmayı bıraktıktan sonra ona gönderdiği mektupta bar kavgasında bir adamı yaraladığından ve bundan hala utandığından bahseder. Olaydan sonra hapis yatmış ve yaraladığı kişiye büyük miktarda tazminat ödemiştir. Sentaro tazminat için para aldığı tefecinin sahip olduğu bu dükkanda çalışmak zorundadır çünkü borcunu ödemeyi hala bitirmemiştir. Yine de filmin sonunda, Sentaro'nun yerel bir parkta kendi tezgahından dorayaki sattığı görülür ve içinde bulunduğu koşullarla yaşamayı öğrendiği açıktır.

Oyuncular
  • Kirin Kiki, Tokue rolünde
  • Masatoshi Nagase, Sentaro rolünde
  • Kyara Uchida, Wakana rolünde
  • Etsuko Ichihara
  • Miyoko Asada
  • Miki Mizuno

Yorumlar

Film Japonya'da ¥234 milyon hasılat elde etti.[7] Metacritic sitesinde 16 eleştirmene dayanan eleştirmen puanı 100 üzerinden 60,[8] Rotten Tomatoes sitesinde 41 eleştirmen yorumuna dayalı eleştirmen puanı %88 olarak belirlenmiştir. Sitedeki seyirci puanı %86'dır.[9] Film, The New York Times gazetesinde "Eleştirmenin Seçimi" olarak yer almış ve gazeteci Glenn Kenny, filme 100 üzerinden 90 puan vererek şu şekilde yorumlamıştır: "Güzel bir şekilde çekilmiş ve oynanmış film, gerçek bir kalp kırıklığıyla yüzleşerek nihai umut duygusunu kazanıyor ve bunu şefkatle yapıyor"[10] The Guardian gazetesinden film eleştirmeni Peter Bradshaw, filmi 5 üzerinden 2 yıldız olarak değerlendirdi ve "Bazı dokunaklı anlara ve ciddi performanslara rağmen, sunulan duygusallık ve klişeden bıkmış hissettiğimi itiraf etmeliyim" dedi.[11] Film, oyuncu Kirin Kiki'ye 2015 Asya Pasifik Ekran Ödülleri'nde En İyi Kadın Oyuncu Ödülü'nü kazandırdı.[12]

Kaynakça
  1. "Sweet Bean Press Kit" (PDF). 14 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2016.
  2. "Sweet Bean". U.S. Indie News, Filmmaker Interviews, Film Festivals, Movie Reviews - Ioncinema. 10 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2016.
  3. "Kirin Kiki, Matriarch in Palme d'Or Winner 'Shoplifters', Dies at 75 | Hollywood Reporter". www.hollywoodreporter.com. 17 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2020.
  4. "Complement to the Official Selection". Cannes Film Festival. 23 Nisan 2015. 5 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2015.
  5. "Screenings Guide". Festival de Cannes. 6 Mayıs 2015. 18 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2015.
  6. "Sandra Bullock's 'Our Brand Is Crisis,' Robert Redford's 'Truth' to Premiere at Toronto". Variety. 19 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2015.
  7. "Idol anime is surprise Japan box office hit". Film Business Asia. 18 Haziran 2015. 18 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2015.
  8. "Sweet Bean". 11 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2016.
  9. "Sweet Bean (An)". 31 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2016.
  10. "Review: In 'Sweet Bean,' a Delicacy Unites a Vendor and an Old Woman". The New York Times. 18 Mart 2016. 19 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2016.
  11. "An review - Naomi Kawase's dessert-filled film is too insipid to swallow". 14 Mayıs 2015. 26 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2016 – The Guardian vasıtasıyla.
  12. "Winners Announced in 9th Asia Pacific Screen Awards". Asia Pacific Screen Awards. 1 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2018.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.