Varoluşçu bunalım
Varoluşçu bunalım, bireyin kendi yaşamının temelini; yaşamının herhangi bir anlamının, amacının ya da değerinin olup olmadığını sorguladığı bir andır.[1] Varoluşun anlamı ve amacı sorunu varoluşçuluk felsefe okulunun konusudur. Buna karşın, önce varoluşçu olduğu sanılan pek çok bunalımın depresyon ya da temel karşılanmamış güvenlik, yakınlık, vb. gereksinimler gibi başka bir nedenden kaynaklandığı ortaya çıkabilir.
Betimleme
Varoluşçu bunalım bu etmenlerden kaynaklanabilir ya da bu etmenlerle karıştırılabilir ya da bu etmenlere komorbid olabilir:
- Majör depresif bozukluk
- Kişinin yaşamıyla doygunsuzluğu
- Ağır psikolojik travma
- Yalnızlık ve dünyadan soyutlanmış duygusu
- Kişinin ölümlülüğünün yeni kavranışı ya da değerinin anlaşılması
- Kişinin yaşamının amacı ya da dışsal anlamının olmadığına inanması
- Yaşamın anlamının aranışı
- Kişinin gerçeklik algısının ya da dünya görüşünün yıkılması
- Kişinin kendi özgürlüğünün ve bu özgürlüğün kabulü ya da reddinin sonuçlarının farkındalığı
- Kişiyi anlam arayışına sürükleyen aşırı zevkli ya da acılı bir deneyim
Varoluşçu bunalım genelde kişinin yaşamındaki kayda değer bir olay (psikolojik travma, evlilik, ayrılık, büyük kayıp, sevilen kişinin ölümü, yaşamı ehdit eden bir deneyim, yeni bir partner, psikoaktif ilaç/uyuşturucu kullanımı, yetişkinliğe adım atarken evden ayrılma, kişisel olarak önem gösteren bir yaşa ulaşmak, vb.) tarafından kışkırtılır. Genelde bunalımdaki insanın kişisel ölümlülük üzerine içe bakışını kışkırtarak bahsedilen bu baskılanmış farkındalığı açığa çıkarır.
Ayrıca bakınız
- Antinatalizm
- "Ruhun Karanlık Gecesi"
- Depersonalizasyon
- "Desiderata"
- Ego ölümü
- Varoluşçuluk
- Varoluşçu risk
- Yaşamın anlamı
- Mistisizm
- Nihilizm
- Pozitif Ayrışma
- Tinsel bunalım
Kaynakça
- Richard K. James, Crisis intervention strategies, 4 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 8 Şubat 2015