Vat Phrakeo

Vat Phrakeo (Tayca: วัดพระแก้ว, Romanizasyon: Wat Phra Kaeo, telaffuz [wát.pʰráʔ.kɛ̂ːw], Zümrüt Buda'nın Tapınağı olarak da geçer ya da resmî olarak Vat Phra Si Rattana Satsadaram) Tayland'da bulunan en kutsal ve önemli tapınak olarak sayılmaktadır. Kompleks, Bangkok'un tarihî merkezindeki Büyük Saray'ın içerisindeki birkaç yapıdan oluşmaktadır. Bu mekânı kutsal kılan en önemli unsur ise Budistler tarafından kutsal kabul edilen Zümrüt Buda Heykeli'ne ev sahipliği yapmasıdır.

Vat Phrakeo
Tayca: วัดพระแก้ว
Temel bilgiler
Yer Bangkok, Tayland
Koordinatlar 13°45′5″K 100°29′34″D{{#coordinates:}}: sayfa başına birden fazla birincil etiket olamaz
İnanç Theravada
Yönetici I. Rama
Mimari
Tamamlanma 1784

Zümrüt Buda Heykeli

Ana madde: Zümrüt Buda Heykeli

Ubosot
Vat Phrakeo'da bulunan Ubosot, alçak duvarlarla, sekiz bai sema mabedi ve on iki köşk ile çevrilidir.

Phra Ubosot (พระอุโบสถ), tapınak kompleksinin güney tarafının neredeyse tamamını kaplayan büyük bir ibadet yeridir. Ubosot alçak duvarlarla çevrilidir; bu, binanın kutsal doğasını temsil eder. Duvar ile çevrelenen yerde sekiz adet her birinde çifter adet altın kaplı bai sema taşı bulunan uzun kuleli köşk bulunmaktadır. Tayland dinî mimarisinde, bu tür taşlar geleneksel olarak keşişlerin ibadetlerini yapılabileceği kutsal sınırı belirtmektedir.[1]

Tapınak kompleksinde bulunan en eski yapılardan biri olan Ubosot'un yapımına 1783 yılında Kral I. Rama döneminde başlanmıştır. Ubosot, kralın 1779'da Laos, Vientiane'den yakaladığı Zümrüt Buda olarak bilinen Buda heykelini barındırmak için inşa edildi. Daha önceden bu heykel Vat Arun Kompleksi'ndeli Zümrüt Buda salonunda yer alıyordu. Zümrüt Buda, 22 Haziran 1784'te tapınaktaki mevcut konumuna yapılan bir törenle kuruldu.[1] 1831'de III. Rama, Ubosot'un dışının büyük bir şekilde yenilenmesini emretti.[2]


Tapınağın koruyucuları

On iki adet yakşa (dev) heykellerinin tapınağın altı adet girişini ve (kuzeydeki hariç) üç duvarını korumakta olduklarına inanılmaktadır. Bu yakşalar Ramakien destanında geçen devlerdir.[1]

  • Suriyaphop
    (Tayca: สุริยาภพ)
  • Intarachit
    (Tayca: อินทรชิต)
  • Mangkonkan
    (Tayca: มังกรกัณฐ์)
  • Wirunhok
    (Tayca: วิรุฬหก)
  • Thotsakhirithon
    (Tayca: ทศคีรีธร)
  • Thotsakhiriwan
    (Tayca: ทศคีรีวัน)
  • Chakkrawat
    (Tayca: จักรวรรดิ)
  • Atsakanmala
    (Tayca: อัศกรรณมาลาสูร)
  • Thotsakan
    (Tayca: ทศกัณฐ์)
  • Sahatsadecha
    (Tayca: สหัสเดชะ)
  • Maiyarap
    (Tayca: ไมยราพ)
  • Wirunchambang
    (Tayca: วิรุณจำบัง)

Kaynakça
  1. Suksri, Naengnoi; Chakrabongse, Narisa; Limpabandhu, Thanit (2013). The Grand Palace and Old Bangkok. River Books. ISBN 978-974-9863-41-1
  2. Hongvivat, Nidda (2004). The Temple of the Emerald Buddha and the Grand Palace Including the Short Story of Ramakian from the Mural Paintings: A Guide to Thai Art and Architecture. Sangdad Pueandek. ISBN 978-974-92387-8-3
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.