Wörthersee

Wörthersee (Slovence: Vrbsko jezero, İngilizce: Lake Wörth[1][2][3]) Güney Avusturya eyaletinde bulunan Karintiya'da bir göldür. Popüler olarak yüzme gölü, yaz aylarında ana turistik yerdir.

Pörtschach yakınlarından Wörthersee

Coğrafya

Wörthersee, Karintiya'nın en büyük gölüdür. Uzun, yaklaşık 16.5 km (10.3 mil) uzunluğunda ve 1.5 km (0.93 mil) genişliğindedir ve doğuda bulunan Karintiya'dan [[Klagenfurt'un eteklerinden batıdaki Velden körfezine kadar uzanır. Klagenfurt Havzasında yer alan kıyıları, kuzey ve güneyde Gurktal Alpleri ve Karawanks dağlarının etekleriyle çevrilidir. Bunların hepsi, karlı Alp dağ zirvelerinin görünür olduğu yoğun ormanlarla kaplıdır. Gölün suyu ayırt edici mavi-yeşil renkte ve şeffaftır.

Turizm

19. yüzyılın başlarında bataklık kıyıları sadece bir avuç fakir köylüye ev sahipliği yapıyordu. Avusturya Güney Demiryolu hattının (Südbahn) 1863'de Klagenfurt'a açılması, daha sonra kuzey kıyısında Villach'a kadar uzanması, Wörthersee'yi Viyana'nın asaletli ve varlıklı burjuvazisi için özel bir yazlık çekim haline getirdi. Özellikle Velden ve Pörtschach, başlıca turizm beldelerinde geliştirildi.

Bugüne kadar Akdeniz iklimi ve temiz, ılık sular yaz aylarında Wörth Gölü'nü popüler bir turistik yer haline getirmektedir. Göl çevresindeki bölge "Avusturya'nın Monte Carlosu" olarak adlandırılmış olmasına rağmen, son on yıllarda Wörthersee Gölü çevresindeki turizm, paket tatillerden daha ucuz yurtdışı destinasyonlara kadar zorlu bir rekabetten dolayı sıkıntılar çekti. Bir yanıt olarak, yerel işletmelerin birçoğu yüksek kaliteli turizm, aile turizmi veya golf ve binicilik gibi işlere odaklanmaya çalıştı.

Çoğu turist, su sıcaklığı 25 °C'ye ulaştığında Temmuz ve Ağustos aylarında Gölü ziyaret etmektedir. Ziyaretçilerin büyük kısmı her yaz dönmekte ve bazıları sahil boyunca kendi tatil evlerini kiralamaktadır. Ziyaretçilerin büyük çoğunluğu Viyana, Kuzey Almanya ve Hollanda'dan gelmektedir.

Kaynakça
  1. Likens, Gene E. 1975. Primary Productivity of Inland Aquatic Ecosystems. In: Helmut Lieth & Robert H. Whittaker (eds.), Primary Productivity of the Biosphere, pp. 185–202. Berlin: Springer-Verlag, p. 191.
  2. Steinberg, Michael. 1995. The Symphony: A Listener's Guide. New York: Oxford University Press, p. 324.
  3. Tesch, F. W. 1977. The Eel: Biology and Management of Anguillid Eels. Transl. Jennifer Greenwood. London: Chapman and Hall, p. 195.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.