Xiphoid işlemi

Xiphoid işlemi veya xiphisternum veya metasternum, sternumun alt kısmının genellikle yetişkin insanda kemikleşmiş küçük kıkırdaklı bir işlemidir.[1] Aynı zamanda ensiform süreci olarak da ifade edilebilir. Hem Yunanca kökenli "xiphoid" hem de Latince eşdeğeri "ensiform" 'kılıç benzeri' anlamına gelir.[2][3][4]

Xiphoid isleminin konumu (kırmızı ile işaretli)

Yapı

Xiphoid sürecin 9. Torasik omur ve T7 dermatom seviyesinde olduğu düşünülmektedir.

Gelişimi

Yenidoğanlarda ve küçük bebeklerde, xiphoid sürecin ucu sternal çentiğin hemen altında bir yumruk olarak görülebilir ve hissedilebilir. 15 ila 29 yaşlarında, xiphoid genellikle sternumun gövdesine lifli bir eklem ile kaynaşır. Büyük eklemlerin sinovyal artikülasyonundan farklı olarak, bu hareketsizdir. Xiphoid sürecinin kemikleşmesi 40 yaş civarında gerçekleşir.[5]

Varyasyonlar

Xiphoid işlem doğal olarak çatallanabilir ve bazen delikli olabilir. Morfolojideki bu varyasyonlar kalıtsaldır. Bu morfolojik farklılıklar herhangi bir sağlık riski oluşturmaz ve sadece formda bir farktır.

Diğer hayvanlar

Kuşlarda, xiphoid işlem genellikle omurganın yönünü takip eden uzun bir yapıdır.

Fonksiyon

İlk yedi kaburga sternum ile artikülasyon yaptığı gibi, çölyak pleksusundaki kıkırdak xiphoid sürecine katılır, onu güçlendirir ve dolaylı olarak kostal kıkırdağı sternuma bağlar. Xiphoid süreç, normal nefes almak için gerekli bir kas olan karın diyaframı da dahil olmak üzere birçok kasın bağlanmasında rol oynar. Ayrıca rektus karın kaslarını da tutar.

Ek resimler
  • Xiphoid sürecin konumu. Animasyon
  • Yakın çekim.
  • Xiphoid'in şekli. Animasyon.

Kaynakça
  1. Muscolino, Joseph E. (2008). The Muscle and Bone Palpation Manual with Trigger Points, Referral Patterns and Stretching. Elsevier Health Sciences. s. 104. ISBN 978-0323051712. 24 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2020.
  2. Siebenhaar, F.J. (1850). Terminologisches Wörterbuch der medicinischen Wissenschaften. (Zweite Auflage). Leipzig: Arnoldische Buchhandlung.
  3. Triepel, H. (1910). Die anatomischen Namen. Ihre Ableitung und Aussprache. Mit einem Anhang: Biographische Notizen.(Dritte Auflage). Wiesbaden: Verlag J.F. Bergmann.
  4. Liddell, H.G. & Scott, R. (1940). A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford: Clarendon Press.
  5. Moore, Keith L. Moore Clinically Oriented Anatomy (7 bas.). LWW. s. 84. ISBN 9781451119459.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.