Yeni Latince

Yeni Latince (Latinitas nova) Rönesans İtalya'sında gelişen Latince. Başlangıcı Petrach, Boccaccio, Lorenzo Valla ve Poliziano gibi İtalyan hümanistleriyle ilişkilendirilmiştir. Latince orta çağ Avrupa'sının evrensel eğitim dili olmakla beraber, zamanla orta çağ Latincesi yerini ,güzel sanatlarda, edebiyatta ve düşüncede gerçekleşen değişimlere paralel olarak, Yeni Latinceye bırakmıştır.

Yeni Latince
Latinitas nova Latince: Latinitas nova
Bölge	Avrupa
Dönem	20. yüzyıla gelindiğinde Modern Latinceye dönüştü
Dil ailesi
Dil kodları
ISO 639-1	la
ISO 639-2	lat
ISO 639-3	lat
Yeni Latincenin döneminde kullanıldığı bölge
Bu sayfa UFA fonetik Unicode semboller içerir. Doğru bir görüntüleme desteğiniz bulunmadığı takdirde, soru işaretleri, kutular veya diğer Unicode karakterleri görebilirsiniz. IPA sembolleri ile ilgili rehberi okumak için, bakınız Yardım:IPA.

Neo Latin doruk noktasına Quattrocento İtalyasında (15. yüzyıl) ulaşmış ve Avrupa'nın diğer kısımlarına 16. yüzyılda yayılmıştır. Birçok önemli yapıt bu dönemde Neo Latincede yazılmıştır. Erasmus'un tüm eserleri, Thomas More'un Ütopyası, Calvin'in hristiyanlıkla ilgili eserleri, Descartes'in Meditasyonları, Francis Bacon'ın denemeleri ve Newton'un eserleri yine bu dilde yazılmıştır.[1]

Kaynakça

1. "Neo Latin". mml.cam.ac.uk. 16 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013.