Üç Cazibe (Rafael)

Üç Cazibe Rafael'in Fransa'nın Chantilly kentindeki Musée Condé'de yer alan yağlı boya tablo çalışmasıdır. Menşei tarihi tespit edilememiş, ancak yaklaşık 1500 yılında Pietro Perugino ile çalışmaya başlamasının ardından bir noktada boyanmış gibi görünmeye başlamış,[1] muhtemel olarak 1503 - 1505 tarihleri arasında boyanmıştır.[2][3] James Patrick, 2007'deki Rönesans ve Reformasyon adlı eserinde, tabloda betimlenen kadınların ön ve arka görünümlerinin Rafael'in gördüğü ilk çıplak kadından esinlenerek boyadığını düşünmektedir.[3]

'Üç Cazibe (Rafael)'

Sanatçı Raphael Yıl 1504-1505 Tip Ağaç üzeri Yağlı boya tablo Ebatlar 17 cm × 17 cm Şehir Chantilly Müze Musée Condé

İlham ve tema

Tabloda mitalojik dönemlere ait harites figürü resmedilmiştir. Raphael'in Siena Katedrali Piccolomini Kütüphanesi'nde bulunan harap bir Roma mermer heykelinden esinlenerek tabloyu yaptığı iddia edilmiş, ancak 19. yüzyıl sanat tarihçisi Dan K tablonun; heykelin birebir kopyası olmadığını, heykeldeki harites figürünün o dönemlerde İtalya'da popüler olduğunundan başka eserlerden ilham alınabilinmiş olabilineceğini belirtmiştir.[1][4] Julia Cartwright'ın 2006 yılında kaleme aldığı Raphael'in Erken Dönem Çalışmaları adlı eserinde, Ferrara'da bulunan okuldaki klasik heykelden çok daha fazla etkiye sahip olduğunu ve heykelin Raphael'in modeli olmadığını açıkça ortaya koyduğunu belirtmiştir.[5]

Resimdeki üç kadın, kadının gelişim aşamalarını temsil etmektedir.[6][7]

1930 yılında, Profesör Erwin Panofsky, tablonun Rafael'in diğer bir tablosu olan Bir Şövalyenin Önsezisi'nin devamı olabileceği görüşünde olduğunu belirtmiştir.[8] Bazı sanat tarihçileri bu görüşe katılmamaktadır. Roger Jones ve Nicholas Penny'in 1987 yılında yazdıkları Rafael adlı biyografide, resimdeki figürlerin ölçeklerinin farklılıklarının, "biri ötekinin kapağını oluşturmuş olmasına" rağmen, bir diptik olarak tasarlanmalarının imkânsız kıldığı belirtilmiştir.[9] 16. yüzyılda İtalyan Sanatları (2006), kitabında Michael Wayne Cole "Bir çift oluşturmalarından şüphe edilemez ... ancak kare şekliyle ve figürlerin ölçek değişikliği ile hariç tutulan bir diptik olarak düşünülmemelidir" diye düşüncesini belirtmiştir."[7] Cole figürlerin, Venüs'ün armağanları olarak, altın elmaları tuttuğunu belirtmiştir.[10]

Popüler kültürde Rafael'in Üç Cazibe adlı tablosunun bir canlandırılması

Üç Cazibe tablosu popüler kültürde sıkça kullanılan bir eserdir.

Kaynakça

1. Bodkin, Thomas (Ocak 2010). The Approach to Painting. READ BOOKS. s. 107. ISBN 978-1-4446-5858-3. 16 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2010.
2. Champlin, John Denison; Charles Callahan Perkins (1913). Cyclopedia of painters and paintings. C. Scribner's sons. s. 163. 13 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2010.
3. Patrick, James (2007). Renaissance and Reformation. Marshall Cavendish. s. 1183. ISBN 978-0-7614-7650-4. 13 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2010.
4. Muntz, Eugene (Mayıs 2005). Raphael: His Life, Works, and Times. Kessinger Publishing. ss. 76-77. ISBN 978-0-7661-9396-3. Erişim tarihi: 26 Haziran 2010. Struck by the beauty of The Three Graces, which Cardinal Piccolomini had transferred from Rome to the Siena Library, he made a copy of it, which..., as might be expected, was full of faults due to the artist's inexperience...
5. Cartwright, Julia (18 Ekim 2006). Early Work of Raphael. Kessinger Publishing. s. 16. ISBN 978-1-4254-9624-1. Erişim tarihi: 26 Haziran 2010.
6. Bodkin (2010), p. 108.
7. Cole, Michael Wayne (2006). 16th century Italian art. Wiley-Blackwell. ss. 42-43. ISBN 978-1-4051-0841-6. 16 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2010.
8. Bodkin (2010), pp. 108-109.
9. Roger Jones; Nicholas Penny (10 Eylül 1987). Raphael. Yale University Press. s. 8. ISBN 978-0-300-04052-4. 16 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2010.
10. Cole (2006), p. 43.