İdrar Vergisi
İdrar Vergisi (Latince Vectigal Urinae) Roma İmparatoru Nero tarafından 1. yüzyılda idrarların toplanması için zorla alınan bir vergidir. Roma toplumunun alt sınıfları idrarlarını bir kabın içine yapar ve foseptiğe dökerdi. Sıvı olanı daha sonra halk tuvaletlerinden toplanır ve birçok kimyasal işlem için hammadde olarak kullanılırdı. Örneğin; tabaklama işlemi için ve aynı zamanda Roma çamaşırhaneleri tarafından amonyak kaynağı olarak, yünden toga'ların beyazlatılması için kullanılırdı.
Neticede bu vergiden vazgeçildi ama Nero'nun vergi-aç'ı halefi Vespasian tarafından tüm halk tuvaletlerinde tekrar uygulandı. Romalı tarihçiler Suetonius ve Dio Cassius anlattıklarına göre, Vespasian'ın oğlu Titus, verginin tiksindirici doğası hakkında şikayet ettiğinde, babası bir altın sikke alır ve "Non olet! ("kokmuyor!") der. Bu deyim günümüzde bile paranın kaynağını önemsemeden hepsinin eşit derecede kirli (ya da temiz) olduğunu anlatmak için kullanılır. Vespasian'nın adı hala Fransa'da (vespasiennes) ve İtalya'da (vespasiani) olarak halk tuvaletleriyle ilişkili olarak kullanılır.
Kaynakça
- Ivar Lissner, "Güç ve Delilik: Sezarların Hikayesi".(İngilizce)
- Dio Cassius, lxvi, 14. (Latince ve İngilizce çeviri)
- Suetonius, "De Vita Caesarum--Divus Vespasianus" (Latince ve İngilizce çeviri
- Dominique Laporte, "Dışkının Tarihi" (İngilizce)
Dış bağlantılar
Dio Cassius'un "Tarih" çevirisi (İngilizce)