İki parçalı graf
Graf teorisinde, düğümleri her kenar iki kümede de birer bitiş ucuna sahip olacak şekilde iki ayrı kümeye ayrılabilen graflara iki parçalı graf adı verilir.


Ağ bilimi | ||||
---|---|---|---|---|
Teori | ||||
|
||||
Ağ türleri | ||||
|
||||
Graflar | ||||
|
||||
|
||||
|
||||
Modeller | ||||
|
||||
Daha matematiksel bir ifade ile;
ve kümeleri, bir grafın renklendirilmesi olarak da düşünülebilir. Bu durumda, U kümesinin tüm elemanlarını maviye, V kümesinin tüm elemanlarını yeşile boyadığımızı düşünürsek, bu graftaki her bir kenarın(yayın, bağıntının) iki ucundaki düğümlerin farklı renklerde olacağını söyleyebiliriz (graf renklendirme problemi).[3][4]
İki parçalı graflar genellikle şeklinde gösterilir. U ve V düğümlerin oluşturduğu parça kümelerini gösterirken, grafta yer alan kenarlar kümesini gösterir. Eğer iki parçalı graf bağlı(connected) değilse, birden fazla iki parçaya sahip olabilir [5]; Bu durumda gösterimi, bir uygulamada önemli olabilecek belirli bir 'iki parçayı' göstermekte faydalı olabilir. Eğer ise, yani U ve V kümeleri eşit sayıda elemana sahip iseler, grafı, dengeli iki parçalı graf olarak adlandırılabilir.[3] Eğer iki parçanın tek tarafından ki tüm düğümlerin derecesi aynı ise, G grafı (biregular) olarak adlandırılır.
Özellikler
Tanımlama
Algoritmalar
Kaynakça
- Diestel, Reinard (2005). Graph Theory, Grad. Texts in Math. Springer. ISBN 978-3-642-14278-9. 9 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2015.
- Asratian, Armen S.; Denley, Tristan M. J.; Häggkvist, Roland (1998), Bipartite Graphs and their Applications, Cambridge Tracts in Mathematics, 131, Cambridge University Press, ISBN 9780521593458.
- Asratian, Denley & Häggkvist (1998), p. 7.
- Scheinerman, Edward R. (2012), Mathematics: A Discrete Introduction (3rd bas.), Cengage Learning, s. 363, ISBN 9780840049421
- Chartrand, Gary; Zhang, Ping (2008), Chromatic Graph Theory, Discrete Mathematics And Its Applications, 53, CRC Press, s. 223, ISBN 9781584888000.
- Asratian, Denley & Häggkvist (1998), Theorem 2.1.3, p. 8.
- Biggs, Norman (1994), Algebraic Graph Theory, Cambridge Mathematical Library (2nd bas.), Cambridge University Press, s. 53, ISBN 9780521458979