Şam Protokolü

Şam Protokolü, 23 Mayıs 1915'te Konstantinopolis'teki Türk yetkililere danışma misyonu sırasında Şam'a yaptığı ikinci ziyarette Arap gizli toplumları el-Fatat ve Al-'Ahd tarafından Faysal bin Hüseyin'e verilen bir belgedir.

Gizli toplumlar, protokoldeki talepler İngilizlere teslim edilirse Faysal'ın babası Hüseyin bin Ali'nin Osmanlı İmparatorluğu'na karşı başkaldırmasını destekleyeceklerini açıkladılar. 37. paralel kuzeyin, güneydeki tüm Osmanlı Batı Asya topraklarını kapsayacak, Orta Doğu'da kurulacak bağımsız bir Arap devletinin topraklarını tanımlayan bu talepler, Hüseyin-McMahon Yazışması'nın Arap anlayışının temelini oluşturdu.

Metin

Metin ilk olarak 1938'de Faysal tarafından kendisine verilen protokolün bir kopyasına dayanarak George Antonius tarafından İngilizce'ye çevrildi.Türkçesi ise;

"Büyük Britanya'nın aşağıdaki sınırlar içinde yer alan Arap ülkelerinin bağımsızlığının tanınması:

Kuzey: Mersin-Adana Hattı 37. kuzey paraleline ve bundan sonra Birejek-Urga-Mardin-Midiat-Jazirat (İbn 'Unear)-Amadya sınırına kadar;

Doğu: Basra Körfezi'ne doğru Pers sınırı;

Güney: Hint Okyanusu (durumu korunacak olan Aden hariç).

Batı: Mersin'in Kızıldeniz ve Akdeniz'e olan alt bölgesi.

Kapitülasyonlar altında yabancılara tanınan tüm istisnai ayrıcalıkların kaldırılması.

Büyük Britanya ve gelecekteki bağımsız Arap Devleti arasında savunma ittifakının sonuçlandırılması.

Büyük Britanya'ya ekonomik tercih verilmesi. "

İlk zamanlar

Kitchener ile müzakereler

Seyyid Hüseyin bin Ali, Hicaz Kralı Mekke Şerifi ve Emiri

Şerif oğlu Abdullah, 5 Şubat 1914'te Mısır ve Sudan Genel Valisi ve Herbert Kitchener (İngiliz vali) ile Kahire'de bir araya gelerek Hüseyin'in Hicaz'a karşı Türk hamleleri sırasında İngiltere'nin desteğine güvenip güvenemeyeceğini sordu. Bu noktada Kitchener teşvik veremedi, ancak iki ay sonra Abdullah, Kitchener'ın Doğu Sekreteri Sir Ronald Storrs ile bir araya geldi ve İngiltere'nin "ahlaksız Türk saldırganlığına" karşı Arabistan'ın durumunu garanti altına aldı.

İngilizlerin Türklere karşı çıkmama isteği Ağustos 1914'te savaşın başlangıcından sonra buharlaştı. O zamanki Dışişleri Bakanı Kitchener, Abdullah'a, Türkiye'nin Almanya ile savaşa katılıp katılmadığını, Arapların Büyük Britanya'yı destekleyip desteklemeyeceğini soran bir mesaj gönderdi. Abdullah, Şerif'in Britanya'yı, Türklere karşı İngiliz desteği karşılığında destekleyeceğini söyledi.

Kitchener'in Ekim ayında cevabı geldiğinde, Türkler Almanlara katılmıştı,

Kitchener, eğer Amir ve 'Arap Milleti' İngiltere'yi savaşta desteklerse, İngilizlerin Amirat ve Arapların bağımsızlığını tanıyacağını ve destekleyeceğini ve dahası, Arabistan'a diğer ülkelere saldırganlığa karşı garanti vereceğini belirtti. Ve sonra Kitchener minnettarlıkla ve kendi otoritesiyle, önümüzdeki yıllarda Londra ve Orta Doğu'da tartışmalara yol açacak bir ifade ekledi. 'Gerçek ırktan bir Arap, Mekke veya Medine'de Halifeliği üstlenecek ve Tanrı'nın yardımıyla şu anda meydana gelen tüm kötülüklerin üstesinden çok iyi gelebileceğini' belirtti.

Ürdün Kralı Abdullah I bin el-Hüseyin (1949–1951) Mekke, Osmanlı İmparatorluğu'nda doğdu. (şu anda Suudi Arabistan)

Herbert Kitchener, I.Earl Kitchener

Cevabında Hüseyin, Halifelik'ten bahsetmedi, ancak İslam'daki konumu nedeniyle Türklerle hemen kopamayacağını söyledi.

Türk Cihad ilanı

11 Kasım 1914'te Türkler İtilaf devletlerine (I.Dünya Savaşı Müttefikleri) karşı bir cihad ilan ettiler ve Arap lider Mekkeli Şerif Hüseyin bin Ali'yi çağrıyı desteklemeye ve birliklerine, güçlerine katkıda bulunmaya çağırdılar.

Schneer'e göre, Ocak 1915'te Fauzi al-Bakri, Hüseyin'e Osmanlılara karşı bir isyanda Şerif lideri olmaya ikna etmek amacıyla yaklaştı. Aynı zamanda Hüseyin'in en büyük oğlu Ali bin Hüseyin, Şerif ailesinin el konulmuş Motallib şubesi başkanı Ali Haidar lehine Şerif'i devirmek için bir Türk komplosunu ortaya çıkardı. Hüseyin, oğlu Faysal'a komplodaki Büyük Sadrazamla komplo kanıtıyla yüzleşmesini emretti, aynı zamanda Şam'da 26 Mart 1915'te yaptığı gizli toplumların liderleriyle bir isyanın yaşanabilirliğini keşfetmek için durmasını emretti. Bir ay süren görüşmelerden sonra Faysal, Arap hareketinin gücüne ikna olmamış ve isyanın Büyük Güçlerden birinin yardımıyla başarılı olamayacağı sonucuna vardı. Nisan ayında Konstantinopolis'e ulaşma ve Araplara cihat ilanının Türkler tarafından gerekli görüldüğü haberi alındığında Faysal, ailesinin Hicaz'daki konumu konusunda büyük derecede endişelendi.

Dönüş yolculuğunda Faysal, El-Fatat ve El-Ahd ile görüşmelere devam etmek için Şam'ı ziyaret etti ve devrimci hareketlerine katıldı. Bu ziyaret sırasında Faysal'a 'Şam Protokolü' adı verilen belge sunuldu. Belge, Arapların, Türkiye'nin Akdeniz ve güneyde Arap Denizi sınırındaki 37. kuzey paralelinden doğuda İran ve batıda Basra Körfezi ile sınırlanmış bir bölgede Arap bağımsızlığının tanınması karşılığında Büyük Britanya ile ittifak halinden ayrılacağını açıkladı.

Taif'te buluşma

Haziran 1915'te Hüseyin ve oğulları arasında Ta'if'teki, Faysal'ın uyarıda bulunduğu, Ali'nin isyanlara karşı çıktığı ve Abdullah'ın eylemi savunduğu tartışmalar ile Şerif, Haziran 1916'da silahlı isyan için geçici bir tarih belirledi ve Mısır'daki İngiliz Yüksek Komiseri Sir Henry McMahon ile görüşmeler Hüseyin-McMahon Yazışması aracılığıyla başladı.

Kaynakça

• Fromkin, David (1990). A Peace To End All Peace. Avon Books, New York.
• Herzog, Jacob David (1975). A People That Dwells Alone: Speeches and Writings of Yaacov Herzog. Weidenfeld and Nicolson.
• Ismael, Tareq Y. (1991). Politics and Government in the Middle East and North Africa. University of Florida Press.
• Paris, Timothy J. (2003). Britain, the Hashemites and Arab Rule, 1920-1925: The Sherifian Solution. London: Routledge.