11 Parthenope

Parthenope[6] (küçük gezegen tanımı: 11 Parthenope) büyük ve parlak bir ana kuşak asteroittir.

11 Parthenope
Keşif
Keşfeden Annibale de Gasparis
Keşif tarihi 11 Mayıs 1850
Adlandırmalar
MPC adlandırma (11) Parthenope
Telaffuz /pɑːrˈθɛnəpiː/[1]
Adın kaynağı
 Parthenopē
Ana kuşak
Sıfatlar Parthenopean /ˌpɑːrθənəˈpiːən/,
Parthenopian /pɑːrθəˈnoʊpiən/[2]
Yörünge özellikleri[3]
Devir 13 Ocak 2016 (JD 2457400.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı 60281 days (165.04 yr)
Günöte 269.837 AU (40.367.000 Gm)
Günberi 220.671 AU (33.011.900 Gm)
245.254 AU (36.689.500 Gm)
Dış merkezlik 0.10024
3.84 yıl (1402.9 gün)
19.02 km/s
Ortalama ayrıklık
 330.520°
Ortalama hareket
 0° 15d 23.81s / day
Eğiklik 4.62985°
Çıkış düğümü boylamı
 125.567°
Perihelyon argümanı
 196.005°
Dünya MOID 119.227 AU (17.836.100 Gm)
Jüpiter MOID 254.174 AU (38.023.900 Gm)
Jüpiter Tisserand parametresi 3.483
Fiziksel özellikler
Boyutlar 153.3 ± 3.1 km (IRAS)[3]
Ortalama yarıçap
 76.665 ± 1.55 km
Kütle 6.15×1018 kg[4]
Ortalama yoğunluk
 3.28 ± 0.20 g/cm³[4]
Ekvatoral yerçekimi
 0.0578 m/s²
Ekvatoral kurtulma hızı
 0.0941 km/s
137.204 h (5.716,8 d)[3]
Geometrik albedo
 0.1803 ± 0.007[3]
Sıcaklık ~174 K
Tayf örneği
 S tipi asteroit[3]
8.68[5] to 12.16
6.55[3]
0.178" to 0.057"

    Parthenope, 11 Mayıs 1850'de Annibale de Gasparis tarafından keşfedildi. De Gasparis'in keşfettiği dokuz asteroitten ikincisidir. Adını, Napoli şehrini kurduğu söylenen Yunan mitolojisindeki Sirenlerden biri olan Parthenopē'dan almıştır.[7]

    13 Şubat 1987 ve 28 Nisan 2006 tarihlerinde Partenope'un iki yıldız örtülmesi gözlemlendi. 6 Ağustos 2008'de günberi karşı konumu sırasında, Parthenope'un görünür kadiri 8.8'di. 1988'de Mauna Kea Gözlemevlerinde UH88 teleskopu kullanılarak bu asteroidin yörüngesindeki uydular veya toz için bir arama yapıldı ancak çaba boşa çıktı.[8]

    Asteroitin Pulkovo Gözlemevi'nde yapılan fotometrik gözlemlerinden elde edilen ışık eğrisine dayanarak, 13.722 ± 0.001 saatlik bir dönme süresine sahip olduğu ve parlaklığı, kadirinin 0.10 ± 0.0s seviyesinde değiştiği hesaplandı. Işık eğrisi, döngü başına üç maksimum ve minimuma sahiptir.[9] JPL Küçük Cisim Veritabanı, 13.7204 saatlik bir rotasyon periyodunu listeler.[3]

    Kütle

    2007 yılında Baer ve Chesley tarafından 90 km çapındaki asteroid 17 Thetis yörüngesindeki tedirginliklere dayalı olarak Parthenope için daha yüksek bir kütle ve yoğunluk hesaplandı. Baer ve Chesley, asteroit için 3,3 g/cm³ yoğunluk[10] ve 6,3 ×1018 kg[10] kütle hesapladı. Baer'in 2008 tahminleri 6.15 ×1018 kg'lık bir kütle önermektedir.[4] Viateau ve Rapaport'un 1997 ve 2001 tahminleri 2.7 g/cm³ yoğunlukta 5 ×1018 kg'a yakındı.[10]

    Kaynakça
    1. Noah Webster (1884) A Practical Dictionary of the English Language
    2. "Parthenopean." Oxford Dictionary of English 2e, Oxford University Press, 2003. , "Parthenopian." Oxford Dictionary of English 2e, Oxford University Press, 2003.
    3. "JPL Small-Body Database Browser: 11 Parthenope" (2008-08-04 last obs). 2 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2016.
    4. Jim Baer (2008). "Recent Asteroid Mass Determinations". Personal Website. 8 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2008.
    5. "AstDys (11) Parthenope Ephemerides". Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. Erişim tarihi: 26 Haziran 2010.
    6. Vurgu ikinci hecededir, /pɑːrˈθɛnəpiː/ par-THEN-ə-pee.
    7. De Gasparis, Annibale (May 1850). "The New Planet Parthenope". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 10: 144-147. Bibcode:1850MNRAS..10..145.. doi:10.1093/mnras/10.7.144.
    8. Gradie, J.; Flynn, L. (March 1988), "A Search for Satellites and Dust Belts Around Asteroids: Negative Results", Abstracts of the Lunar and Planetary Science Conference, 19, ss. 405-406, Bibcode:1988LPI....19..405G.
    9. Pilcher, Frederick (October 2011), "Rotation Period Determinations for 11 Parthenope, 38 Leda, 111 Ate 194 Prokne, 217 Eudora, and 224 Oceana", The Minor Planet Bulletin, 38 (4), ss. 183-185, Bibcode:2011MPBu...38..183P.
    10. Baer, James; Steven R. Chesley (2008). "Astrometric masses of 21 asteroids, and an integrated asteroid ephemeris". Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy. Springer Science+Business Media B.V. 2007. 100 (2008): 27-42. Bibcode:2008CeMDA.100...27B. doi:10.1007/s10569-007-9103-8.

    Dış bağlantılar
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.