AIV yem

AIV yem, bir çeşit silajdır. AIV sıvısı, depolamayı iyileştirmek için yeşil yemlere eklenir. Bu, özellikle uzun kışlarda önemlidir. İşlem, yeni depolanan tahıllara seyreltik bir hidroklorik veya sülfürik asit eklemeyi içerir. Artan asitlik zararlı fermantasyonu durdurur ve yemin veya beslendiği hayvanların besin değeri üzerinde olumsuz bir etkisi yoktur.[1]

Formik asit içeren AIV kutuları kullanılmayı bekliyor.

Finli bir kimya ve tarım araştırmacısı Artturi Virtanen, yöntemi icat etti ve ismini isminin baş harflerini (Artturi Ilmari Virtanen) koydu. İlk ticari AIV yem ürünleri 1929'da tanıtıldı ve yöntem 1932'de patentlendi. 1945 yılında Virtanen, "tarım ve beslenme kimyasındaki araştırma ve buluşları, özellikle de yem koruma yöntemi için" (AIV yem) kimyada Nobel Ödülü sahibi oldu.[2]

AIV sıvısının modern versiyonu %76 formik asit, %5,5 amonyum format ve sudan oluşur. Sıvı güçlü bir şekilde asidiktir, bu nedenle sıvının işlenmesinde dikkatli olunması gerekir.[3]

İlk günlerde yeşil yem toprağa açılan bir deliğe düşürüldü ve üzerine AIV sıvısı döküldü. Bugün AIV yem, hasat makineleri tarafından otomatik olarak oluşturulmaktadır. İşlem sırasında sıvı yeşil yemlere eklenir. 3000 kg yeşil yem yaklaşık 5 litre AIV sıvısı gerektirir. Hazır AIV yemi cildi tahriş edebilir ancak beslendiği hayvanlar veya insanlar için tehlikeli değildir.[3]

Kaynakça
  1. Peter J. VanSoest (1994). "Silage Additives". Nutritional ecology of the ruminant. Ithaca: Cornell Univ. Press. ISBN 978-0-8014-2772-5.
  2. Matti Kreula (1974). "In memoriam Artturi I. Virtanen 1895–1973". Zeitschrift für Ernährungswissenschaft. 13 (1–2): 1-5. doi:10.1007/BF02025018.
  3. "Assessing the Risk of Groundwater Contamination from Silage Storage" (PDF). 11 Ocak 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2009.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.