Ahmed bin Hanbel

Ahmed bin Hanbel
‏‎‎‎‎‎‎‎‎أحمد بن حنبل‏
Ahmed bin Hanbel; ‏‎‎‎‎‎‎‎‎أحمد بن حنبل‏
Doğum	780; Bağdat,
Ölüm	31 Temmuz 855 (75 yaşında); Bağdat
Vatandaşlık	Abbasi Devleti
Kariyeri
Dalı	Hanbeli mezhebi

Ahmed bin Hanbel, (Arapça: ‏‎‎‎‎‎‎‎‎أحمد بن حنبل‏‎‎‎‏‎‎‎ ‎‎‎‎‎‎‎) (d. 780, Bağdat - ö. 31 Temmuz 855, Bağdat[1]) Hanbelî Mezhebi'nin öncüsüdür. İmam-ı Şafiî'nin öğrencisidir. "El-Müsned" adındaki hadis kitabında otuzbin hadis vardır. İslam Devleti'nin sınırlarının genişlemesi ve fıkhî konularda çoğalan sorular ve fikir ayrılıklarının artması üzerine bâzı noktalarda Kur'an'ın dışında aklın da kullanımını savunan Mutezilelere karşı çıkmıştır. Abbasî halifeleri Me'mun, Muttasım ve Vâsık'ın kabul ettiği ve baskıyla kabul ettirmeye çalıştıkları Kur'ân'ın mahluk olduğu fikrine karşı gelmiş ve birkaç yıl zindana mahkûm edilmiştir. İnanç konularına dair er-Red Ale’z-zenadıka ve’l-Cehmiyye adlı "Zındık ve Cebriyye yanlılarına karşı anti-tez" anlamına gelen bir eseri vardır. Bir İslâmî akım olan Selefiyye'nin çıkış noktası Hanbelî Mezhebi'ne dayandırılmaktadır.[2]

Dış bağlantılar

İslam Düşünce Atlası'nda Ahmed b. Hanbel

Kaynakça

AHMED b. HANBEL, İslâm Ansiklopedisi
"HANBELÎ MEZHEBİ: Dört büyük Sünnî fıkıh mezhebinden biri". Ahmed b. Hanbel’in görüş ve düşüncelerini temsil eden veya savunan kişiler için “ashâb-ı Ahmed” ve “Hanâbile” gibi sıfatlar kullanılmaya başlanmış, bu arada çeşitli konulardaki sorulara verdiği cevaplar ve fetvalar “mesâil” adıyla toplanmış, bu oluşum, daha sonra akaid ve fıkıhta adına Hanbelî mezhebi veya Selefiyye denilen yeni bir ekolün temelini teşkil etmiştir. TDV İslam Ansiklopedisi. 16 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2020.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] AHMED b. HANBEL, İslâm Ansiklopedisi

[2] "HANBELÎ MEZHEBİ: Dört büyük Sünnî fıkıh mezhebinden biri". Ahmed b. Hanbel’in görüş ve düşüncelerini temsil eden veya savunan kişiler için “ashâb-ı Ahmed” ve “Hanâbile” gibi sıfatlar kullanılmaya başlanmış, bu arada çeşitli konulardaki sorulara verdiği cevaplar ve fetvalar “mesâil” adıyla toplanmış, bu oluşum, daha sonra akaid ve fıkıhta adına Hanbelî mezhebi veya Selefiyye denilen yeni bir ekolün temelini teşkil etmiştir. TDV İslam Ansiklopedisi. 16 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2020.