Arapça

Arapça (اللغة العربية, Arapça telaffuz: [al luɣatul ʕaraˈbijːa] ya da sadece عربي, Arapça telaffuz: [ʕaraˈbiː]), Afroasya dilleri ailesinin Sami koluna mensup bir dildir. Günümüzde Arap devletleri başta olmak üzere Orta Doğu ve Kuzey Afrika ile Arap diasporası ve azınlıkların bulunduğu ülkelerde konuşulan Arapça, 22 ülkede[lower-alpha 1] resmiyete sahiptir ve Birleşmiş Milletler'de kabul edilen 6 resmî dilden birisidir.[2] Tüm lehçeleri ile birlikte 420 milyonu aşkın Arapça konuşuru olduğu tahmin edilmektedir.[3]

Arapça
العربية/عربي/عربى
Telaffuz al-ʻarabīyah/ʻarabī
Bölge Orta Doğu, Arap yarımadası, Kuzey Afrika
Etnisite Araplar
Konuşan sayısı 310 milyon (tüm değişkeler)  (2011-16)[1]
Dil ailesi
Yazı sistemi Arap alfabesi
Resmî durumu
Resmî dil  Arap Birliği
Dil kodları
ISO 639-1 ar
ISO 639-2 ara
ISO 639-3 ara
Yeşil yerler Resmî dil olduğu bölgeler, Mavi olarak gösterilen yerler ise ikinci bir Resmî dil olan yerlerdir.
Arapça'nın lehçeleri.

Arapça kendi içerisinde çeşitli değişkelere ayrılır. Bu değişkeler birbirleriyle farklı oranlarda karşılıklı anlaşılabilirllik gösterebilirler veya hiç göstermezler. Bu nedenden ötürü bazı kaynaklar bunları ayrı birer dil olarak ele almaktadır. Arapçanın standartlaştırılmış formu olan ve Kuran Arapçasını temel alan Fasih Arapça, Arap dünyasında yazı dili olarak kullanılan Arapça lehçesidir. İslam'ın kutsal kitabı Kur'an Kuran Arapçası ile yazılmıştır ve bu Müslümanların ibadet dilidir.

Sınıflandırma

Arapça ve ilgili değişkeleri, bir dil ailesi olan Afro-Asyatik diller içerisinde bulunur. Dil, bu aile içerisinde Sami dilleri kolunda yer alır. Glottolog'a göre Doğu Sami dilleri olan Akadca ve Ebla dili dışında kalan tüm Sami dilleri Batı Sami dilleri grubunda yer almaktadır. Aramice, Kenan dilleri (İbranice ve Fenikece) ve Amorice Kuzeybatı Sami dillerini oluştur ve Arapça bu grup ve Eski Güney Arapçası ile birlikte Orta Sami dilleri adlı bir ara grupta sınıflandırılır.[4]

Coğrafi dağılım

Arapça, Arap Yarımadası'ndan Bereketli Hilal boyunca Atlantik Okyanusu'na kadar ulaşan geniş bir alanda konuşulan bir dildir. Dünyada yaklaşık 350 milyon insanın anadili olan Arapça, bir milyarı aşkın Müslümanın ibadet dili olması yanı sıra; Suudi Arabistan, Yemen, Birleşik Arap Emirlikleri gibi 22 Arap ülkesinin resmî dilidir. Bu dilin dünyadaki önemi ve rolünün büyüklüğü sonucunda, Birleşmiş Milletler örgütü 1974'te Arapçayı altıncı resmî dil kabul etmiştir.

Arapça, aşağıdaki ülkelerde tek resmî dildir, resmî dillerden biridir ya da azınlıkla konuşulur:

(Koyu yeşil) Çoğunlukla Arapça konuşulan bölgeler
(Fıstık yeşili) Arapçanın çoğunluk olmadığı bölgeler

Bununla birlikte, Arapça ile yakında ilişkili bir dil olan Malta dili de Malta'da konuşulmaktadır.

Tarih

Arapça büyük medeniyetler, kültürler ve imparatorluklar doğuran dillerin başında gelir. Arapçanın kullanımı 7. yüzyıla kadar Arap Yarımadası içine sınırlı kalmış, İslamiyetin gelişiyle birlikte Arap Yarımadası'nın dışında büyük bir hızla yayılarak; Irak, Suriye, Mısır ve Kuzey Afrika'yı kuşatmış, oradaki dillerin yerini almış ve bir kültür ve medeniyet dili olmuştur. Sonraki asırlarda İslami fetihlerin sürmesiyle Arapça doğuda Afganistan ve en batıda İspanya'ya kadar uzanan bölgede konuşulan dil haline gelmiştir.

Arap alfabesi
Arap alfabesi
ﺍ Elif ض‎ Dad
ب Be ط Tı
ت Te ظ Zı
ث Se ع Ayn
ج Cim غ Ğayn
ح Ha ف Fe
خ Hı ق Kaf
د Dal ك Kef
ذ Zel ل Lam
ر Ra م Mim
ز Ze ن Nun
س Sin ه He
ش Şin و Vav
ص Sad ي Ye
Arapça:  (ء Hemze)
Ana madde: Arap alfabesi
يوهـنملكقفغعظطض‎صشسزرذدخحجثتبﺍ

Arap alfabesi 28 harften oluşur. Bu harfleri oluşturan temel şekil sayısı ise 17'dir. Arap yazısı sağdan sola doğru akış sergiler. Harflerin tamamına yakını sessizdir (sâmit). Harflerin seslenmesini sağlayan; ancak Kur'an, dil öğrenim kitapları ve şiirler dışında pek kullanılmayan işaretler hareke ismini alır. Arap harflerinin yazılışları, kelimenin başında, ortasında ve sonunda bulunmalarına göre kısmi değişiklikler gösterir. Arap alfabesinde bulunan 28 ünsüzün 22 tanesi Sami alfabesinden geçerken şekil değişikliğine uğrayan sesler olup geri kalan altı ses Arapçaya özgüdür.

Arap alfabesinin, Arami alfabesi kökenli Nabatî alfabesinden türediği kabul edilmekle birlikte nasıl, ne zaman ve nerede oluştuğu konusunda kesin bilgiler bulunmamaktadır. İslam'dan önceki Cahiliye olarak adlandırılan dönemde edebiyat, özellikle şiir çok üst düzeylere çıkmıştı. Ancak yine de yazma konusunda ileri seviyelere ulaşılmamıştı. İslam peygamberi Muhammed devrinde iki alfabe kullanılıyordu:

  • Nesih: Kitap ve yazışmalarda kullanılan, yuvarlak harflerle ve bitişik olarak yazılmış el yazısı şekli,
  • Kufi: Çoğunlukla dekoratif amaçlar için kullanılan keskin köşeli harfleri olan yazı şekli.

Arap alfabesi tarihte ve günümüzde sadece Arapların kullandığı bir alfabe olmamış özellikle İslam'ın başka milletler tarafından da kabul edilmesiyle Türkler, İranlılar, Pakistanlılar gibi Asya'daki diğer Arap olmayan kavimler tarafından da kullanılmıştır. Günümüzde de Arap ülkeleri dışında İran, Pakistan, Afganistan gibi ülkelerde kullanılmaktadır. Ancak, Arapça dışında kullanıldığı dillerdeki farklı sesler için, alfabenin temel şekilleri üzerinde küçük değişiklikler yapılmıştır. Örneğin; Farsça ve Türkçedeki "ç" sesi Arap alfabesinde olmadığı için İranlılar ve Türkler, kendi alfabelerine, ج (cim/c) harfinin nokta sayısını üçe çıkararak چ (çîm/ç) şeklini verdikleri harfi eklemişlerdir.

Lehçeleri
Ana madde: Arapçanın lehçeleri

Arapça, birbirleri ile farklı oranlarda karşılıklı anlaşılabilirlik gösteren (veya hiç göstermeyen) pek çok değişkeden oluşur; bu değişkeler Arapçanın lehçeleri olarak adlandırılır. Ethnologue ile Uluslararası Standardizasyon Örgütü, bu lehçelerden 30 kadarını kendi başına ayrı bir dil olarak sınıflandırmıştır. Amerika Birleşik Devletleri Kongre Kütüphanesi ise bu değişkeleri lehçe statüsünde saymaktadır. Arapça değişkelerinin bir lehçe mi dil mi olduğu konusunun politik yönleri de vardır.[5] Arapça konuşurları genellikle konuştukları değişkeleri siyasi veya dinî nedenlerden ötürü tek bir dil olarak ele alırlar.[6] Arapça değişkeleri arasındaki farklılıklar dilbilimsel açıdan Romen dilleri arasındakiler ile kıyaslanmıştır. Bu bağlamda Fasih Arapça Latinceye, çağdaş Arap değişkeleri ise İtalyanca, Fransızca, Rumence ve İspanyolca gibi Halk Latincesinden evrilme Romen dillerine paralellik oluşturmaktadır.[7]

Standart Arapça olarak kabul edilen Fasih Arapça (العربية الفصحى; El-Arabiyye el-fushâ) tüm Arap devletlerinin resmî dilidir. Arap Yarımadası ve Kuzey Afrika'da halkın çoğunluğunca, İran ve Türkiye'de ise Arap azınlıklarca kullanılan diller, Arapçanın lehçeleridir. Standart Arapça herhangi bir ülkede halk dili olarak konuşulmamakla beraber resmî dil olduğu için eğitim görmüş her Arap standart Arapçayı anlar ve konuşabilir. Bu bir iki dillilik örneğidir. Arap devletlerinin resmî dili olduğu için eğitim ve basın yayın da bu Standart Arapça ile yapılır.[8]

Arapça, Arabistan yarımadası lehçeleri, Irak lehçeleri, Suriye lehçeleri, Mısır lehçeleri ve Kuzey Afrika lehçeleri gibi beş ana lehçe öbeğine ayrılır. Standart Arapçanın dışında en önemli Arapça lehçeleri; Mısır Arapçası, Şamî (Suriye, Lübnan, Filistin ve Ürdün'de) Arapça, Irak Arapçası, Körfez Arapçası, Hicaz Arapçası, Necd Arapçası, Yemen Arapçası ve Kuzey Afrika Arapçasıdır (Magribî Arapçası). Arapça ile kökensel ve dilbilimsel açıdan yakından ilişkili Maltaca ise Sicilya Arapçasından evrilmiştir. Buna karşın Mısır Arapçası, Fasih Arapçadan sonra en sık kullanılan Arapça lehçelerinden biridir.

Dil bilgisi
Ana madde: Arapça dilbilgisi

Diğer Sami dilleri gibi, Arapçada da sözcüklerin çoğunluğu üç sessizden, daha az sayıda dört, ondan daha az sayıda beş sessiz harften oluşan bir kökten türetilirler. Bir kökten on değişik vezin üretilebilir. Bu vezinler üç sessiz harfe ünlülerle hareke sistemiyle ses ekleyerek ya da birtakım ön ekler ile elde edilir. Her vezinde aynı kökle alakalı ancak ayrı ayrı başka anlamlar ifade eden bir konsept vardır ve her vezinden kendi içinde bir fiil, bir ya da birkaç fiilden türetilmiş isim, ve fiili yapan bir özne ile fiile maruz kalan bir nesne türetilebilir. Arapçada üç sözcük türü vardır: fiil, ad, harf ya da edat. Adların eril ve dişil biçimleri vardır.

Arapçada ismin üç hali vardır. İsmin halleri sözcüğün sonuna eklenen ünlü hareketleriyle betimlenir: (damme, fetha ve kesra). Dilin gramer yapısı büyük ölçüde bu hareke (seslendirme) sistemine dayanmaktadır. Kısa bir u sesi veren damme ismin yalın halini betimler. Takribi kısa bir e sesine denk gelen fetha nesneyi betimler. Kısa bir i sesine denk gelen kesra ise edatları ve tümleçleri betimler. Ancak bunun pek çok istisnası vardır ve hareke sistemi yan cümleciklerde ve dilin çeşitli yapılarında değişikliğe uğrayabilir. Günlük konuşmada ve yazıda bu hareke sistemi çoğunlukla ihmal edilir.

Arapçada zamanlar temelde geçmiş ve geniş olmak üzere iki zamandan oluşur. Ayrıca bir şimdiki zaman yoktur. Gelecek zaman şimdiki zaman çekiminin başına (س)se- öneki getirilerek oluşturulur. Ancak geniş zamanın da değişik türevleri bulunur ve bazı kişi çekimlerinde hareket değişebilir. Her fiil geçmiş ve geniş (şimdiki) zamanda on iki tip kişi zamirine göre çekilir (1. tekil ve çoğul, 2. erkek tekil, ikil (dual) ve çoğul, 2. dişi tekil, ve çoğul, 3. erkek tekil, ikil ve çoğul, 3. dişi tekil ve çoğul).

Sıfatlar ve rakamlar da cinsiyete göre çekilir. İnsan olmayan çoğullar dişi tekil sıfat tamlaması alırlar.

Arapçada sessiz harflere ses veren harekeler yazıda gösterilmeyebilir. Kalın ve ince sesler için ünsüzler değişir. Bu yüzden Türkçede aynı harfin kullanıldığı pek çok sözcük Arapçada farklı iki sessizle yazılır. (Sayf=yaz (sad, ya, fe); Seyf=kılıç (sin, ya, fe); Kalb=kalp (kaf, lam, be); Kelb=köpek (kef, lam, be) gibi).

Söz varlığı ve diğer dillerle etkileşimleri

Günümüzde yaygın olan pek çok dil Arapçanın söz varlığından pek çok sözcük almıştır. Türkçede pek çok Arapça kökenli sözcük bulunmaktadır. Ayrıca İngilizceye, birçoğu Arapçanın ön eki "al-" ile başlayan birçok sözcük katmıştır. Bunlardan bazıları; algebra, alcohol, alchemy, alkali, alcove ve albatros, mosk, minaret, sultan, elixir, harem, girate, gazelle, cotton, amber, sofa, mattress, tariff, magazine, arsepial, syrup, sugar, sherbet ve artichoke gibi sözcüklerdir. "Coffee" (kahve) de İngilizceye Türkçe ve İtalyanca yoluyla giren Arapça bir sözcüktür. "Assassin" (suikast) sözcüğü "haşhaş bağımlıları" anlamındaki "haşhaşin" gibi bir Arapça sözcükten gelir. Ayrıca İspanyolcada 1600 civarında Arapça sözcük olduğu sanılmaktadır.

Arapça; Yunancadan İngilizceye, İspanyolcadan Farsçaya pek çok dünya dilini etkilediği gibi dilin Türkçe üzerindeki etkisi de çok büyüktür. Türkçede Arapça kökenli pek çok sözcük bulunur. Ancak gramer yapılarındaki büyük farklar dolayısıyla pek çok Arapça kökenli sözcük Türkçede anlam kaymasına ve değişimine uğramıştır.

Arapça kendi içerisinde de alıntı sözcükler barındırır. İslam öncesi Arapçayı söz varlığı açısından etkilemiş en önemli dilleri Aramice, Geez ve daha az oranda İbranice gibi diğer Sami dilleri oluşturmaktadır. İranî diller olan Orta Farsça, Partça ve Klasik Farsçadan da dile kültürel, dinî ve siyasi kelimeler girmiştir.[9][10] Koini Grekçesi de Arapçayı etkilemiştir; bu dilden Arapçaya girmiş kelimeler arasında kīmiyāʼ (gr. khymia; metalleri dönüştürme ilmi) al-munaḳḳaḥ (gr. almenichiakon; takvim) ve al-anbiq (gr. alembic; kupa, distilasyon aparatı) bulunur.[11]

Notlar
  1. Kısmî tanınırlığa sahip veya tanınmayan Filistin Devleti, Sahra Demokratik Arap Cumhuriyeti ve Somaliland'da resmî dildir. Tanzanya'nın Zanzibar bölgesindede resmiyete sahiptir. Arapça ile yakından ilişkili Maltaca Malta'nın resmî dilidir.

Kaynakça
  1. "Arşivlenmiş kopya". 19 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2013.
  2. "Browse by Language Name". Ethnologue (İngilizce). 2 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2020.
  3. "World Arabic Language Day". UNESCO. 18 Aralık 2014. 27 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2014.
  4. "Glottolog 4.3 - Central Semitic". glottolog.org. Erişim tarihi: 23 Ekim 2020.
  5. Clive Holes, Modern Arabic: Structures, Functions, and Varieties, p. 3. Washington, DC: Georgetown University Press, 2004. 978-1-58901-022-2
  6. Nizar Y. Habash,Introduction to Arabic Natural Language Processing, pp. 1–2. San Rafael, CA: Morgan & Claypool, 2010. 978-1-59829-795-9
  7. Bernard Bate, Tamil Oratory and the Dravidian Aesthetic: Democratic Practice in South India, pp. 14–15. New York: Columbia University Press, 2013. 978-0-231-51940-3
  8. Rebecca L. Torstrick and Elizabeth Faier, Culture and Customs of the Arab Gulf States 14 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., p. 41. Santa Barbara: ABC-CLIO, 2009. 978-0-313-33659-1
  9. See for instance Wilhelm Eilers, "Iranisches Lehngut im Arabischen", Actas IV. Congresso des Estudos Árabes et Islâmicos, Coimbra, Lisboa, Leiden 1971, with earlier references.
  10. See the seminal study by Siegmund Fraenkel, Die aramäischen Fremdwörter im Arabischen, Leiden 1886 (repr. 1962)
  11. Roger Dachez, Histoire de la Médecine de l'Antiquité au XXe siècle, Tallandier, 2008, p. 251 ve Alfred-Louis de Prémare, Foundations of Islam, Seuil, L'Univers Historique, 2002,

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.