Avrasya boz ayısı

Avrasya boz ayısı (Ursus arctos arctos) boz ayının en yaygın alt türlerinden biridir. Avrasya'nın hemen her yerinde yaşayabilen bu canlılar, mitokondriyal DNA'ları üzerinde yapılan araştırmalara göre 5 ana öbeğe ayrılmaktadır.[1]

Avrasya boz ayısı
Bilimsel sınıflandırma
Âlem: Hayvanlar
Şube: Kordalılar
Sınıf: Memeliler
Takım: Etçiller
Familya: Ayı
Cins: Ursus
Tür: Boz ayı
Alt tür: U. a. arctos
Üçlü ad

Ursus arctos arctos (Linnaeus , 1758)

Özellikler

Avrasya boz ayılarının tüyleri sarımsı kahverengi, koyu kahverengi, kızıl kahverengi ve siyah gibi renklere sahip olabilmekte; bazı türlerde ise albinizm görülmektedir.[2] Tüyleri sık olup 10 santimetreye dek uzayabilmektedir. Genel olarak yuvarlak bir kafaya sahip olan türün sağlıklı bireylerinde 42 diş bulunmaktadır. Yetişkin bir erkek Avrasya boz ayısının ağırlığı 250 ila 300 kilogram olup[3] en uzunu 2,5 metredir. Dişi bireyler ise ortalama 150-250 kilogram ağırlığındadır.[4] Avrasya boz ayısının vahşi doğadaki ortalama yaşam süresi 20 ila 30 yıl arasında değişmektedir.[5]

Geçmiş

Avrasya boz ayısının MÖ 1000'lere değin Birleşik Krallık'ta yaşadığı ve soyunun aşırı avlanma sonucu tükendiği sanılmaktadır.[6] Tür, Antik Roma arenalarında dövüş için de kullanılmıştır.[7]

Kaynakça
  1. Calvignac, S.; Hughes, S (1998). "Ancient DNA evidence for the loss of a highly divergent brown bear clade during historical times". Molecular Ecology. 17 (8). ss. 1962-1970. doi:10.1111/j.1365-294x.2008.03631.x. PMID 18363668.
  2. "Lovac ubio albino medvjeda: 'Činilo mi se da je sive boje'". Dnevnik.hr (Hırvatça). 29 Ekim 2009. 19 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2020.
  3. Mammals of the Soviet Union Cilt II, Kısım: 1a, SIRENIA AND CARNIVORA, s. 611, V.G Heptner & N.P Naumov 1-886106-81-9
  4. Wood, The Guinness Book of Animal Facts and Feats. Sterling Pub Co Inc. (1983), 978-0-85112-235-9
  5. "Bear Conservation: Working for Bears" (İngilizce). www.bearconservation.org.uk. 14 Mayıs 2019. 4 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2020.
  6. Lovegrove, Roger (2008). Silent Fields: The long decline of a nation's wildlife. Londra: OUP Oxford. s. 416. ISBN 978-0199548156.
  7. Pastoureau, Michel (2007). L'ours; Histoire d'un roi dechu. s. 419. ISBN 978-2-02-021542-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.