Azot triklorür

Nitrogen triklorür , trichloramine olarak da bilinen formülü NCl3 olan kimyasal bileşik. Sarı, yağlı, keskin kokulu, sıvı. En sık kullanım şekli amonyak türevleri ve klor arasında kimyasal reaksiyon oluşturmaktır, yüzme havuzlarında kullanımı buna bir örnektir.

Nitrojen triklorür
Sistematik ad
Nitrojen triklorür
Diğer adlar
Trichloramine
Agene
Nitrogen(III) chloride
Trichloroazane
Trichlorine nitride
Tanımlayıcılar
CAS numarası 10025-85-1
PubChem 55361
EC numarası 215-481-4
EINECS numarası 233-045-1
ChEBI 37382
RTECS numarası QW974000
ATC kodu L01XX27
SMILES
InChI
ChemSpider 22445
Özellikler
Molekül formülü NCl3
Molekül kütlesi 1.653 g/mL
Görünüm sarı yağlı sıvı
Erime noktası

−40

Kaynama noktası

71

Çözünürlük (su içinde) immiscible
slowly decomposes
Çözünürlük () benzene, chloroform, CCl4, CS2, PCl3
Tehlikeler
NFPA 704
0
2
4
Belirtilmiş yerler dışında verilmiş olan veriler, Standart sıcaklık ve basınçtadır. (25 °C, 100 kPa)
Bilgi kutusu kaynakları

Yapısı

Bileşik, amonyum nitrat gibi amonyum tuzlarının klor ile işlenmesi suretiyle hazırlanır.

Bu dönüşümdeki ara maddeler sırasıyla kloramin ve dikloramin, NH2Cl ve NHCl2 'dir.

Amonyak gibi, NCl3 bir piramidal molekül 'dür. O N-Cl mesafeleri 1.76 A ve Cl-N-Cl açıları 107 ° 'dir.[1]

Reaksiyonlar

NCI3 kimyası iyi araştırılmıştır.[2] 0,6 D'lık bir dipol momenti ile orta derecede kutuptur. Azot merkezi, amonyaktan daha basit olmakla birlikte basittir. Amonyak ve hipokloröz asit serbest bırakmak için sıcak suyla hidrolize edilir.

NCl3 + 3 H2O → NH3 + 3 HOCl

NCl3,N2 ve klor gazı vermek için patlar. Bu reaksiyon seyreltik gazlar için engellenir.

Kaynakça
  1. Holleman, A. F.; Wiberg, E. (2001). Inorganic Chemistry. San Diego: Academic Press. ISBN 0-12-352651-5.
  2. Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd bas.). Butterworth-Heinemann. ISBN 0080379419.

Konuyla ilgili yayınlar
  • Jander, J. (1976). "Recent Chemistry and Structure Investigation of Nitrogen Triiodide, Tribromide, Trichloride, and Related Compounds". Advances in Inorganic Chemistry. Cilt 19. ss. 1-63. doi:10.1016/S0065-2792(08)60070-9.
  • Kovacic, P.; Lowery, M. K.; Field, K. W. (1970). "Chemistry of N-Bromamines and N-Chloramines". Chemical Reviews. 70 (6). ss. 639-665. doi:10.1021/cr60268a002.
  • Hartl, H.; Schöner, J.; Jander, J.; Schulz, H. (1975). "Die Struktur des Festen Stickstofftrichlorids (−125 °C)". Zeitschrift für Anorganische und Allgemeine Chemie. 413 (1). ss. 61-71. doi:10.1002/zaac.19754130108.
  • Cazzoli, G.; Favero, P. G.; Dal Borgo, A. (1974). "Molecular Structure, Nuclear Quadrupole Coupling Constant and Dipole Moment of Nitrogen Trichloride from Microwave Spectroscopy". Journal of Molecular Spectroscopy. 50 (1–3). ss. 82-89. doi:10.1016/0022-2852(74)90219-7.
  • Bayersdorfer, L.; Engelhardt, U.; Fischer, J.; Höhne, K.; Jander, J. (1969). "Untersuchungen an Stickstoff–Chlor-Verbindungen. V. Infrarot- und RAMAN-Spektren von Stickstofftrichlorid". Zeitschrift für Anorganische und Allgemeine Chemie. 366 (3–4). ss. 169-179. doi:10.1002/zaac.19693660308.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.