Bern Sözleşmesi

Kısaca Bern Konvansiyonu olarak bilinen Edebiyat ve Sanat Eserlerinin Korunmasına İlişkin Bern Sözleşmesi, telif hakları hakkında uluslararası bir antlaşmadır, ilk defa İsviçre'nin Bern şehrinde 9 Eylül 1886'da imzalanmıştır.[1] Victor Hugo'nun teşvikiyle geliştirilmiş olduğu için, malî koruma amaçlı Anglo-Sakson "copyright" kavramından çok, Fransız "yazar hakları" (droit d'auteur) tarafından etkilenmiştir.

Telif hakkı sembolü
Konvansiyonu imzalayan ülkeler mavi ile gösterilmiştir.

Bern konvansiyonun kabulundan önce millî telif hakkı yasaları bir ülkede üretilen eserlerle ilgili olurdu. Bu yüzen örneğin Londra'da bir İngiliz tarafından yayımlanan bir eserin telif hakkı Birleşik Krallık'ta korunur ama Fransa'da herhangi biri tarafından kopyalanıp satılabilirdi.

1883 Paris Konvansiyonu, patent, endüstriyle tasarım ve ticarî marka gibi fikri mülkiyet türlerine uluslararası koruma getirmişti. Bern konvansiyonu, Paris konvansiyonunu izinden gelip uluslararası korumayı sanat eserlerine getirmiştir.

Paris konvansiyonunda olduğu gibi Bern konvansiyonu da idari konular için bir merkez büro oluşturur. 1893'te bu iki konvansiyon tarafından oluşturulmuş bürolar birleşip Bern'de, "Fikri Mülkiyetin Korunması İçin Uluslararası Birleşik Bürolar" adlı kuruluşu oluşturdular (Fransızca Bureaux Internationaux Réunis pour la Protection de la Propriété Intellectuelle isminin baş harfleri olan BIRPI olarak bilinir). 1960'ta BIRPI Bern'den Cenevre'ye taşındı, hem Birleşmiş Milletler'e hem de o şehirde bulunan diğer uluslararası örgütlere daha yakın olabilmek için. 1967'de BIRPI, WIPO (World Intellectual Property Organization, Dünya Fikri Haklar Örgütü) oldu ve 1974'ten beri de Birleşmiş Milletler bünyesinde yer almaktadır.

Bern Konvansiyonu 1896'da Paris'te, 1908'de Berlin'de düzenlenip, 1914'te Bern'de tamamlandı, 1928'de Roma'da, 1948'de Brüksel'de, 1967'de Stokholm'da ve 1971'de Paris'te değiştirildi ve 1979'da tekrar düzenlendi.

Amerika Birleşik Devletleri baştan Konvansiyona dahil olmayı reddetti çünkü kendi telif kanununda büyük değişiklikler yapması gerekecekti. Gereken değişiklikler arasında yazarların manevi hakları, telifli eserlerin tescil mecburiyetinin kaldırılması ve mecburi telif hakkı ibaresinin kaldırılması ABD için özellikle sorunluydu. 1 Mart 1989'da "1988 Bern Konvasiyonu Uygulama Kanunu"nun uygulamaya girmesi ile ABD Bern Konvansiyonu'na dahil oldu.

Neredeyse bütün uluslar Dünya Ticaret Örgütü üyesi olduklarından dolayı, TRIPs anlaşması gereği Bern Konvansiyonu'nu imzalamamış ülkelerin de konvansiyonun hemen bütün maddelerini kabul etmelerini gerekmektedir.

2006 Ocak ayı itibarıyla Bern Konvasiyonunu 160 ülke kabul etmiştir.

Anlaşmanın içeriği

Genel

Bern konvansiyonu imzacı ülkelerin kendi ülke vatandaşlarına sağladıkları telif hakkı korumasınının aynısını diğer imzacı ülke vatandaşlarına da sağlamalarını şart koşar. Yani imzacı bir ülkede yayımlanan veya icra edilen bir eserin korunması için o ülkenin telif hakkı yasaları uygulanır ve bunda o eserin hangi ülkeden kaynaklandığına bakılmaz.

Anlaşmanın imzacıları arasında bir eşit uygulama sistemi oluşturarak telif haklarının korunmasını uluslararası bir düzeye getirmiştir. Bunun yanı sıra, üye ülklerin telif hakkı kanunlarına asgari standartları zorunlu kılarak yayımcı ve yazarların çıkarları gözetilmiştir.

Bern Konvansiyonun göre telif hakları otomatiktir; bir eserin resmen tescillenmesi mecbur kılınamaz. (ABD 1989'da Bern Konvansiyonun kabul ettiği zaman eski yasalarında bulunan, cezai uygulamaları tescilli eserlere sınırlandırmaya devam etmiştir.)

Bern Konvansiyonu, fotoğraf ve sinema eserleri hariç tüm eserlere eserin yaratıcısın ölümünün ardından en az 50 yıllık koruma sağlar. Anlaşmanın imzacıları daha uzun koruma süreleri sağlamakta serbesttirler, Avrupa Topluluğu'nun 1993 Telif Hakları Koruma Sürelerinde Uyum Talimatı ile yapmış olduğu gibi. Fotoğraflar için asgarî koruma süresi fotoğrafın yaratılmasından sonra 25 yıl, sinemacılıkta ise gösterimden sonra 50 yıl, veya eser tamamlanmasını izleyen 50 yılda gösterilmediyse, yaratılmasından sonra 50 yıldır. Anlaşmanın eski sürümlerine taraf olan ülkeler daha kısa koruma süreleri uygulayabilirler.

Her ne kadar Bern Konvansiyonu korumanın talep edildiği ülkedeki telif kanunun geçerli olduğunu belirtse de, Madde 7.8 "ülkenin yasaları farklı bir uygulama sağlamıyorsa, koruma süresi eserin kaynaklandığı ülkede belirlenmiş süreden daha fazla olamaz" der. Yani bir eser sahibi yabancı bir ülkede kendi ülkesindekinden daha uzun süreli bir koruma elde edemez, o yabancı ülkenin kanunları bu korumayı sağlasa dahi.

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. Fitzgerald, Brian F., Shi, Sampsung Xiaoxiang, Foong, Cheryl, & Pappalardo, Kylie M. (2011), "Country of Origin and Internet Publication : Applying the Berne Convention in the Digital Age 22 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.". Journal of Intellectual Property (NJIP) Maiden Edition, pp. 38–73.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.