Bizans-Venedik Antlaşması
Bizans–Venedik Antlaşması (1082) Bizans İmparatorluğu ile Venedik Cumhuriyeti arasında İmparator I. Aleksios tarafından çıkartılan imparatorluk kraliyet fermanı ya da altın boğa şeklinde imzalanan bir ticaret ve savunma anlaşmasıydı. Normanlara karşı savaşlarda Venediklilere büyük ticaret imtiyazları sağlamış olan bu antlaşma, hem imparatorluk hem de Cumhuriyet için daha sonradan birkaç yüzyıl boyunca kendi tarihlerini yönlendirecek büyüklükte bir etkiye sahip olacaktı.
 11. yüzyılın başında Bizans İmparatorluğu ve komşu ülkeler | |
| Tür | Altın Boğa |
|---|---|
| Bağlam | Bizans-Norman savaşları |
Antlaşmanın şartları
Bizans İmparatorluğu, İmparatorluğun içinde ve dışında çeşitli Bizans varlıklarını işgal eden ve fetheden Normanlara karşı askeri destek karşılığında Venedik Cumhuriyeti'ne çok sayıda ticaret imtiyazı vermiştir. Antlaşmaya göre, Bizanslar Venediklilerin imparatorluk boyunca ticaret yapmalarına vergi almadan izin verecekti.[1] Venediklilere ayrıca birçok önemli kamu bürosunun kontrolü ile birlikte (Konstantinopolis) ana liman tesislerinin kontrolüne izin verilecekti.[2] Antlaşma, aynı zamanda Venedik'in Doge'sine bir gelir ile birlikte çeşitli onurlar verdi.[1] Sonunda, Venediklilere 19. yüzyıl sömürgeciliğinin imtiyazlarıyla karşılaştırılabilen, dükkan, kilise ve fırın ile Bizans'ta kendi bölgelerini verildi.[3]
Bu ticaret imtiyazları karşılığında Bizans İmparatorluğu, Venediklilerden, özellikle de gemi şeklinde askeri bir destek istedi, çünkü İmparatorluğun üzerinde konuşulmaya değecek bir donanması yoktu.
Antlaşmanın sonuçları
Venedik Cumhuriyeti tarafından vadedilen askeri yardım gerçekten asla gelmedi. Venedikliler Normanlar'ı durdurmak için gerçekten bir şey yapmadı, ancak antlaşma nedeniyle şimdi yararlandıkları yeni ticaret avantajlarından büyük fayda sağladılar.[2] Bizans İmparatorluğu'nun kaybettiği toparlanma kabiliyeti, İmparatorluğun Venediklilere vergiler koymadan serbestçe ticaret yapmasına izin verdiği zaman verdiği muazzam gelir nedeniyle önemli ölçüde azaldı. Bu, İmparatorluğun iyileşme gücünü boğdu ve nihai düşüşü başladı.[2]
Kaynakça
- Timothy E Gregory, 2010.
- Robert Bideleux and Ian Jeffries, 1998.
- Olivia Remie Constable, 2003.
Kaynakça
- Robert Bideleux and Ian Jeffries (1998). A History of Eastern Europe: Crisis and Change. Londra: Routledge. ISBN 978-04151-6112-1.
- Timothy E. Gregory (2010). A History of Byzantium. Malden, Massachusetts: John Wiley & Sons. ISBN 978-1405-18471-7.
- Olivia Remie Constable (2003). Housing the Stranger in the Mediterranean World: Lodging, Trade, and Travel in Late Antiquity and the Middle Ages. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0521-81918-3.
- Peter Frankopan (2004). "Byzantine Trade Privileges to Venice in the Eleventh Century: The Chrysobull of 1092". Journal of Medieval History. Cilt 30. Elsevier. ss. 135-60. doi:10.1016/j.jmedhist.2004.03.005. 14 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2017.
- John Mark Nicovich (2009). "The Poverty of the Patriarchate of Grado and the Byzantine–Venetian Treaty of 1082". The Mediterranean Historical Review. 24 (1). New York: Routledge. ss. 1-16. doi:10.1080/09518960903000736.