Cacus

Roma mitolojisinde Cacus ( Yunanca'daki[1] κακός'dan türemiştir, yani kötü) ateş püskürten bir devdi ve Vulcan'ın oğluydu ( Plutarch ona Hephaestus'un oğlu derdi ).[2] Roma'nın kurulmasından önce Aventine Tepesi'ni terörize ettikten sonra Herkül tarafından öldürüldü.[3]

Herkül ateş püskürten Cacus'u öldürüyor, Sebald Beham'ın gravürü (1545)

Mitoloji

Cacus, Roma'nın topraklarında İtalya'da bir mağarada yaşadı. Cacus insanların yetiştirdiği hayvanlarla beslenirdi ve kurbanların kafalarını mağarasının kapılarına çivilerdi. Sonunda Herkül tarafından yenildi.

Solinus'a göre, Cacus sonradan yeri haline Salinae denilen yerde, yaşardı. Salinae günümüz Porta Trigemina'sıdır.[4] Karl Marx Cacus'un hikâyesini sıklıkla anlatır: Cacus bir mağarada yaşar ve sadece geceleri öküz çalmak için mağarasından çıkardı. öküzleri çaldığını kimse anlamasın diye onları başlarından geriye iterek mağaraya sürükleyen Cacus, bunu yaparken öküzlerin ayak izlerine bakıldığında aslında mağaradan dışarıya kaçtıklarının sanılmasını isterdi. köylüler her sabah kalkıp öküzlerini aramaya koyulur da yerlerinde bulamadıkları zaman böylelikle Cacus'u suçlamaz, öküzlerin Cacus'un mağarasından çıkıp kaybolduklarını sanarlardı. Bu hikâye Evander kaynaklıdır. Hikâyenin sonu Herkül'ün Cacus'u öldürmesiyle bitmiştir.

Herkül ve Cacus, Baccio Bandinelli (1525-34); ( Palazzo Vecchio, Floransa )

Efsanenin başka bir versiyonu, Cacus'un sığırları geriye doğru yürüterek yanlış bir iz bıraktıklarını belirtir. Herkül, kalan sığırlarını, Cacus'un çalınanları sakladığı bir mağaranın önünden geçirdi ve birbirlerine seslenmeye başladılar. Alternatif olarak, Caca nerede olduğunu, Herkül'e söyledi.

Halikarnaslı Dionysius'a göre, Pallantium'da yaşayan Aborijinler ve Arcadialılar, Cacus'un ölümünü öğrendiklerinde ve Herkül'ü gördüklerinde, kurtuldukları için kendilerini çok şanslı gördüler, defne dallarını kopardılar, hem onu taçlandırdılar. hem de kralları Herkül'ü misafirleri olmaya davet etti.[5]

Roma geleneğinde Herkül, Cacus'u öldürdükten sonra bir sunak kurdu. Eusebius, Herkül'ün Cacus'u öldürmesini anmak için Forum Boarium'da bir sunak diktiğini yazar.[6] Aeneidi'de, Arkadyalı Kral Evander bu hikâyeyi anlatmaktadır.[7] Herkül'ün bölgede, halen var olan Herkül Victor Tapınağı da dahil olmak üzere tapınakları vardı.

Daha sonraki literatürde
  • Cacus, Dante Alighieri'nin İlahi Komedya Cehennemi'nde omuzlarında ateş püskürten bir ejderha ve atlarının sırtını örten yılanlar ile bir kenntaur olarak tasvir edilmiştir. Cehennemin Dolandırıcılık Çemberi'nin Hırsızlar bölümünde hırsızları korur.[8]
  • Miguel de Cervantes, 1605 tarihli Don Kişot adlı romanı "Yerli Sağlığından İlk Sally" nin ikinci bölümünde han bekçisini "En az Cacus'tan daha az hırsız ve bir öğrenci veya sayfa olarak hilelerle dolu oğlan." diyerek anlatır.[9][10]
  • Bir Arkadaşa Mektup'ta Sir Thomas Browne, yaşlıların mezara gitme konusundaki isteksizliğini Cacus'un öküzlerinin geriye doğru hareketleriyle karşılaştırır.[11]
  • Cacus, Steven Saylor'un romanında, dönemin ana karakterinin olaylarında doğrudan rol oynayan bir İtalyan köyünden sadece "Cacus" diyebilen, deforme olmuş bir dışlanmış olarak tanımlanır.
  • Lavinia, Ursula K. Le Guin'in 2008 tarihli romanı Lavinia'da Cacus'u " kızlarının yardımıyla Vesta'yı mahalle halkı için ateşte tutan bir kabile yerleşiminin baş adamı" olarak tanımlıyor. Lavinia, Yunanlıların canavar adam hikâyesinin "benimkinden daha heyecan verici" olduğunu söylüyor.
  • Cacus, Rick Riordan'ın The Demigod Diaries adlı kısa öyküsünde ana düşman olarak görünür. Bu hikâyede Cacus'un Herkül ile kavgasına referanslar vardı. Hikâyede Cacus, Hermes'in Caduceus'unu çalmıştı. Daha sonra Percy Jackson ve Annabeth Chase'e saldırdı. Annabeth metal pençesiyle Cacus'a vurdu ve Percy, Hermes'in Caduceus'uyla Cacus'u öldürdü.
  • Gargantua ve Pantagruel'in ikinci kitabında Cacus'un adı geçer.

Modern dillerde

İspanyol dilinde, türetilmiş caco [12] kelime Cacus ile ilgilidir.

Kaynakça
  1. Dionysius of Halicarnassus, Roman Antiquities, 1.39.2
  2. Plutarch, Of Love, Moralia, 18
  3. "CACUS: Giant of the Land of Latium". theoi.com. 4 Ocak 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2012.
  4. Solinus, Polyhistor, 1.7
  5. Dionysius of Halicarnassus, Roman Antiquities, 1.40.1
  6. Eusebius, Chronography, 106
  7. In Aeneid, Book VIII
  8. Dante Inferno 25.17–33
  9. Miguel De Cervantes, Don Quixote de la Mancha New York. Random House 1949 p. 33
  10. Miguel De Cervantes, Don Quixote de la Mancha New York. Random House 1949 pp. 53–54
  11. Sir Thomas Browne Sir Thomas Browne's Religio Medici, Letter to a Friend and Christian Morals London. Macmillan 1898 p. 145
  12. caco in the Diccionario de la Real Academia Española.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.