Dil ayrılıkçılığı

Dil ayrılıkçılığı veya dilsel ayrılıkçılık, bir dilin bir dilden ayrı olarak incelenebilmesi için o dilden ayrılmasını destekleyen tutumdur. Bu olgu ilk kez Katalan toplumdilbiliminde gözlemlenmiştir.[1] Dünyada buna benzer çeşitli örnekler vardır.

Katalanca örnekleri

Katalancada üç durum söz konusudur:

  • Valensiyaca: Franco İspanyasının sona ermesinden sonraki demokratik dönemde ortaya çıkmıştır. Valensiya'daki muhafazakar kesim tarafından desteklenmektedir. Kimileri Valensiyacanın ayrı bir dil olduğunu savunurken kimileri Katalancanın bölgedeki adı olduğunu düşünmektedir.
  • Balear Adaları dili: Marjinaldir ve çok küçük bir kesim tarafından desteklenir.
  • Aragonca: 2000'de ortaya çıkan marjinal bir hareketin sonucudur. Aragon soyunu ve kültürünü abartan bir kesim tarafından desteklenir.

Sırp-Hırvatça örnekleri

Sırp-Hırvatça, Slav dilleri üzerinde uzmanlaşmış dilbilimcilerin büyük çoğunluğuna göre, güçlü bir yapısal birliğe sahiptir.[2][3] Ancak, dili konuşan uluslar Sırp-Hırvatçayı kendi kimliğiyle Boşnakça, Hırvatça, Karadağca veya Sırpça olarak adlandırmaktadır.

1991'de Yugoslavya'nın dağılmasından sonra kendi ülkelerini kuran ulusların konuştuğu diller de dörde ayrılmış oldu. Ancak hâlâ bunları tek bir dil halinde inceleyen akademisyenler de vardır.[4]

Kaynakça
  1. For example:
  2. Comrie, Bernard; Corbett, Greville G., (Edl.) (2002) [1st. Pub. 1993]. The Slavonic Languages. London & New York: Routledge. OCLC 49550401.
  3. Bailyn, John Frederick (2010). "To what degree are Croatian and Serbian the same language? Evidence from a Translation Study" (PDF). Journal of Slavic Linguistics. 18 (2): 181-219. ISSN 1068-2090. Erişim tarihi: 9 Ekim 2019.
  4. Kordić, Snježana (2004). "Pro und kontra: "Serbokroatisch" heute" [Pro and contra: "Serbo-Croatian" nowadays] (PDF). Krause, Marion; Sappok, Christian (Edl.). Slavistische Linguistik 2002: Referate des XXVIII. Konstanzer Slavistischen Arbeitstreffens, Bochum 10.-12. September 2002. Slavistishe Beiträge ; vol. 434 (Almanca). Munich: Otto Sagner. ss. 97-148. ISBN 3-87690-885-X. OCLC 56198470. SSRN 3434516 $2. Şablon:CROSBI. 4 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2019. (ÖNB)

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.