Eichmann in Jerusalem

Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil politik teorist Hannah Arendt'in 1963 çıkışlı kitabıdır. Arendt, Adolf Hitler'in iktidara yükselişi sırasında Almanya'dan kaçan bir Yahudidir ve Adolf Eichmann'ın duruşmasında The New Yorker için muhabirlik yaptı. Revize edilmiş ve genişletilmiş bir baskısı 1964 yılında yayımlandı.

Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil
Yazar Hannah Arendt
Dil İngilizce
Yayımcı Viking Press
Medya türü Basılı (Ciltli, Karton kapaklı)
Sayfa 312

Eichmann

Arendt Eichmann'ın mahkemede verdiği ifadeyi ve mevcut tarihsel kanıtları alıp kitabında Eichmann hakkında bazı gözlemler yaptı:

  • Eichmann mahkemede, her zaman Immanuel Kant'ın koşulsuz buyruk felsefesine bağlı kalmayı denediğini ifade etti. Arendt, Eichmann'ın Kant'tan yanlış dersi çıkarttığını belirtti: Eichmann koşulsuz buyruktaki örtük karşılıklılık prensibini ve altın kuralı anlamamış, sadece bir adamın hareketlerinin genel hukukla örtüştüğü kavramını anlamıştı. Eichmann uyguladığı kanunların ruhunu kanun koyucunun kendisi onaylamış gibi takip etmeye çalıştı. Kant'ın koşulsuz buyruk formülleştirmesinde kanun koyucu insanın kendi ahlakı ve herkes birer kanun koyucuyken Eichmann'ın formülleştirmesinde kanun koyucu Hitler'di. Eichmann bu durumun Nihai Çözüm'ü ifa etmekle görevlendirildiğinde değiştiğini iddia etti; bu noktada Arendt onun "Kantçı ilkelere göre yaşamaktan vazgeçtiğini, bildiğini ve kendisini 'artık kendi eylemlerinin efendisi olmadığı' ve 'herhangi bir şeyi değiştiremeyeceği' düşünceleriyle teselli ettiğini iddia etti.
  • Eichmann'ın kendi için düşünememe durumunu, sürekli "basmakalıp sözleri ve kendi icadı klişeleri" kullanması ile örneklendirdi. Adam gerçekçi olmayan dünya görüşünü ve iletişim becerilerinden yoksunluğunu, Hitler'in politikalarının uygulanışını bir şekilde makbul kılan "bürokrasi dili" (Amtssprache) ve "üstü kapalı konuşmayı" Sprachregelung sürdürerek kapattı. Rosenberg, Şiddetsiz İletişim isimli kitabında, Eichmann in Jerusalem kitabında geçen bu kısımdan alıntı yapmış; Eichmann ve subay arkadaşlarının sorumluluğu reddetmek için kullandıkları dile özel bir isim verdiklerini ve bu adlandırmanın Amtssprache olduğunu belirtmiştir. Örneğin, bir işi neden yaptıkları sorulduğunda cevap Mecburdum. olmuştur. Neden mecbur oldukları sorulduğunda ise cevap Üstlerimizin emriydi, Kurumun politikasıydı, Kanun böyleydi. ve benzeri şekildedir.[1]

Bibliografya

Kaynakça

  1. Marshall B. Rosenberg Şiddetsiz İletişim

Dış bağlantılar

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.