Elspeth Reoch

Elspeth Reoch (ö. Kirkwall, 1616) cadı olduğu öne sürülen İskoçyalı. Caithness'de doğdu ancak çocukluğunu Orkney'e gideceği tarihe kadar Lochaber'deki bir adada akrabalarıyla geçirdi. Bu dönemde Orkney takımadaları İskoçya'nın yasal yargı yetkisi altındaydı 1563 İskoç Büyücülük Yasası'nın uygulanmasıyla büyücülük, ölüm cezası gerektiren bir suç olarak kabul ediliyordu.

Civanperçemi bitkisinin hastalıkları iyileştirmek ve gaipten haber verme yeteneği de dahil olmak üzere birçok büyülü özelliğe sahip olduğu düşünülmüştür; Reoch bu yaprakları sihirli bir iksir yapımı için kullanırdı.

17. yüzyılın ilk yıllarında adalarda, Orkney'in 2. Kontu Patrick Stewart ve sadık piskoposu Piskopos James Law arasındaki iktidar geçişi sırasında siyasi kargaşa yaşandı. Piskopos Law'ın yönetimi sırasında, üzerinde akademisyenlerin etkisinin olduğu 1614'teki mahkeme reformlarının başlatılmasının Orkney'deki cadılık davaları üzerinde önemli bir etkisi oldu. Cadı olduğu iddia edilenler tarafından sorgulayıcılara verilen ifadelerde ruhani varlıklara yapılan göndermeler, klişeleşmiş bir biçimde şeytan veya demon biçiminde yorumlanacak şekilde değiştirildi.

12 Mart 1616'da Kirkwall'daki duruşmasında Reoch sessiz kalarak adalılara büyücülük yaptığını ve ihanet ettiğini itiraf etmiş oldu. On iki yaşında, Lochaber'de teyzesiyle kalırken, büyülü güçlerin nasıl elde edileceğine dair talimatlar aldığını ve herkesin göremeyeceği, gözle görülemeyen şeyleri görebilme yeteneğine sahip olduğunu iddia etti. Aynı zamanda civanperçemi bitkisinin yapraklarını koparırken bazı dualar okuyarak hastalıklara sebep olma ya da hastalıkları tedavi etme yeteneğine sahip olduğunu iddia etti. Yaşam tarzı, kendisini geçindirmek için sihir kullanan bir gezgin ya da serserininki gibiydi.

Reoch suçlu bulundu ve boğularak idam edildi; vücudu o öğleden sonra yakıldı.

Arka plan

Orkney adalıları, büyücülük, sihirbazlık ve doğaüstü yaratıkların geniş bir yelpazede yorumlandığı eski bir geleneğe sahiptiler.[1] Büyülü güçler genel yaşam tarzının bir parçası olarak kabul ediliyor ve sorgulanmıyordu.[2] İskoçya'da cadı avları yaklaşık 1550 yılında başladı;[2] İskoç Kraliçesi Mary'nin meclisi, 1563 yılında İskoç Cadı Yasası'nı kabul etti,[3] cadılık suçunun cezasını ölüm cezası olarak belirledi.[4] Orkney takımadaları 1611'e kadar resmi olarak Norveç yasalarına tabi olmuştu ancak,[5] 1468'den sonra[6] İskoç kontlarının kanunları altında[7] yönetilmeye başladı. Kara Patie olarak bilinen Orkney'in 2. Kontu Patrick Stewart, ilk cadı mahkemeleri sırasında, 1594'te, adaların kontrolünü ele geçirdi[8] ancak 17. yüzyılın ilk yılları siyasi kargaşa dönemi oldu.[9] Kara Patie hapsedildi ve sonunda Orkney Piskoposu olarak görevlendirilen James Law'ı (Kral James) kızdırdığı için idam edildi.[8] Law kasaba polis şefinin rolünü üstlendi ve daha sonraki davaları denetledi.[10][lower-alpha 1] Tarihçi Liv Helene Willumsen,[13] 1614 yılında Bishop Yasası tarafından başlatılan mahkeme reformlarını değerlendirmiş, piskoposların yeniden yapılandırılmalarının cadı mahkemeleri üzerinde önemli etkilerinin bulunduğunu ancak yargılama süreçlerinin tarafsızlığını sağlamada başarısızlıkların meydana geldiğini belirtti.[14]

Kişisel hayatı

Reoch'un babası Donald Reoch, Caithness Kontu'nun hizmetinde bir gaydacıydı.[15] Bir kız kardeşi ve bir erkek kardeşi vardı. Caithness'de doğmuş olmasına rağmen, Orkney'e gelmeden önce en az iki teyzesinin yaşadığı Lochaber'de bir adada kalmıştı.[15][16][17]

Reoch'un medeni durumunun açık bir kaydı yok, ama en az iki erkekten iki çocuğu vardı.[18] Reoch ilk çocuğunun doğumundan sonra[19] konuşamamaya başladı.[20] Bu sıralarda babası, geride erkek kardeşini en yaşlı akrabası olarak bırakarak öldü.[21] Ağabey, kız kardeşini konuşturmak için öldüresiye dövdü.[21] Daha sonra Claverhouse'dan Graham'ın kullandığına benzer bir işkence biçimini kullanarak başının etrafına bir tel örgü sıktı;[22] ayrıca bir demir iğneli bir kırbaç kullanarak onu dövdü. [21] Dayaklar başarısız oldu, bu yüzden ona yardım edebileceğine inanarak dua etmek için kiliseye gitti,[21] ama Reoch uzun bir süre sessiz kaldı.[23]

Orkneyli tarihçi Ernest Marwick onun yaşam tarzını bir gezgin, göçebe eğilimi olan biri ya da bir dilenci olarak tanımlamaktadır;[24] çünkü onun olağanüstü olayları algılama yeteneği iddiası ona bir gelir sağlıyordu.[18] Onun "zararsız" olduğunu, "erkekler tarafından suistimal edilen bir peri, aldatılmış zavallı bir yaratılmış" olduğunu düşünüyordu.[25] Bir tür uyku felcinden muzdarip olabilirdi veya birtakım travmalara, tecavüze veya aile içi cinsel ilişkiye maruz bırakılmış olabilirdi; bu anıları sorgulayıcılarına aktardığı hikâyenin temelini oluşturmuştu.[26] Tarihçi Diane Purkiss, Reoch'un erkek kardeşinin onun aile içindeki ensest ilişkisinin ortağı olabileceğini düşünüyordu[21] ancak bu görüş diğer akademisyenler tarafından kabul görmedi.[27]

Suçlamalar ve itiraf

Sorgulama altında Reoch, on iki yaşındayken[28] Lochaber'de teyzelerinden biri ile kaldığını belirtmiştir.[29] Bir göletin yanında bir bot beklerken,[30] yanına biri siyah giyinmiş, diğerinin üzerinde yeşil tartan ekose elbise bulunan iki adam yaklaşır.[30] Yeşilli adam, Reoch'un sır saklayamayacağını hisseden siyah giyimli arkadaşının engellemelerine rağmen, Reoch'a çok güzel olduğunu düşündüğünü söyler; istediği her şeyi nasıl öğrenebileceğini söylemek istediğini belirtir.[30] Gizemli güçlere sahip olmak için sabırsızlanan Reoch, ne yapacağını söylemesi için ona bastırır.[30] Ondan yumurta kaynatmasını ister ancak ondan yememelidir.[lower-alpha 2] Bunun yerine, yumurtayı pişirmek için kullandığı karışımı, yıkanmamış elleriyle gözlerini ovuşturmak için kullanacaktı, bu onun istediği her şeyi görmesini ve bilmesini sağlayacaktı.[31]

Reoch, yeşil giyinmiş adamın, bir dul ve torununun konaklama ya da ziyaret amacı ile evlerinde bulunduğu teyzelerinden birinin evine gitmesi gerektiğini söylediğini belirtti.[31] Aile, Reoch ile hemen hemen aynı yaşta olan çocuklarının, Reoch ile yan yana gelene kadar evli bir adam tarafından hamile bırakıldığının farkında değildi.[31] Çocuk ilk başlarda bu suçlamayı reddetti ve hamileliğin sonlandırılabilmesi için Reoch'a yalvardı ancak Reoch bu isteği reddetti ve bu olaya müdahil olmayı reddeden Allan McKeldow'a[lower-alpha 3] gitmesini istedi.[32] İki yıldan kısa bir süre sonra, Reoch'un kendi gayri meşru çocuğu doğduktan sonra,[32] adamlardan biri kızkardeşinin evinde yatak ucunda yeniden ortaya çıktı.[28][32] “Farie adamın”[23] üç gece kendisini ziyaret ettiğini, daha sonra cinsel ilişkiye girdiğini itiraf etti; bu, göl kenarında karşılaştığı adamlardan siyah giyinmiş olanıydı.[33] Ölümcül saldırıya uğramış olan Johne Stewart adında bir akrabası olduğunu iddia etti ve onun için "ne ölü, ne de canlıydı, sonsuza dek cennet ve dünya arasında sıkışıp kalmıştı.” dedi.[34] Ona sihirli yeteneklerini korumak için "bundan böyle lâl olması" gerektiğini söyledi.[23]

Reoch, görülemeyen şeyleri görebilme yeteneğini kullanarak, Edmond Callendar'un evinde, bir öğleden sonra bir içki seansında bir grup erkeği öngördüğünü itiraf etti. Bu adamların arasında, kendisinden hamile kaldığı adam olan Patrick Traill ve Kara Patie'nin gayrimeşru oğlu Robert Stewart da bulunuyordu; hepsinin boyunlarına ipler vardı. Kehanet Caithness kontu Orthney'e gelmeden önce yapılmıştı.[25][lower-alpha 4] Ayrıca, melefourdan yaprakları başparmağı ile işaret parmağı arasında tutarken "In nomine Patris, Filii, et Spiritus Sancti"yi söyleyerek hastalıkların tedavisi için bir büyü yaptığını itiraf etti.[35][lower-alpha 5]

Mahkeme

Özelleşmiş Konsey'in yargılamaları yürüttüğü İskoç ana karasının aksine, Orkney'de, 1615'ten sonra, Mali Vekalet'in Şerif Mahkemesinde duruşmalar başlattığını veya kilise büyükleri tarafından dinlendiğini gösteren herhangi bir kayıt bulunmuyor.[5] Mahkeme heyeti üyelerinin, cadılıkla suçlanan herhangi bir kişinin kendi durumlarını anlatmak için kullandıkları büyülü kelimelerin yerine şeytan ya da demon yazmaları yaygındı.[38] Reoch aleyhine yapılan suçlamalar Piskopos Law tarafından atanan[39] Mali Vekil Robert Coltart[40] tarafından karşılandı. Kralın tebaasına sessiz kalarak maskaralık yapmak ve "cadılığın iğrenç ve şeytansı çığlığı"nı duyurmakla suçlandı.[40]

12 Mart 1616'da[41][lower-alpha 6] Kirkwall'daki[40] duruşmasında Reoch, bir peri şeklini alan Şeytan'la birçok buluşma gerçekleştirdiğini kabul etti,[42]bu toplantılardan birinin Cadılar Bayramında gerçekleştiğini söyledi.[43] Gizli buluşmalarının birinde, "Orkney, içinde çok fazla bakan olduğu için bir Priestgone idi." dediğini söyledi.[42][lower-alpha 7]

Reoch suçlu bulundu ve idam edildi,[44] boğuldu ve aynı gün vücudu yakıldı.[45][46]

Ayrıca bakınız
  • Allison Balfour

Kaynakça
Notlar
  1. Law'ın piskoposluk bölgesinin dışında, kuzey Orkney'in kırsalında ve Shetland'ın tamamında, 1613 yılından sonra Killeithli Sir James Stewart, 4. Lord Ochiltree, Lord Chamberlain ve kasaba polis şefi idi.[11][12]
  2. Birçok halk hikayesinde, peri mamalarının yenilmemesi gerektiği, yoksa aç adalılara bağlı kalınacak bir kabul anlaşmasının yürürlüğe gireceği belirtilir.[31]
  3. McKeldow Reoch'un teyzesinin kocasıydı.[29]
  4. Robert Stewart, Caithness Kontu tarafından Stewart liderliğindeki isyan bastırıldıktan sonra 1 Ocak 1615'te idam edildi.[8][9]
  5. D. C. Watts'a göre, Dictionary of Plant Lore'da the bu bitki "büyülü ve koruyucu bitkilerin en büyüklerinden biri olarak kabul edildi.";[36] birçok rahatsızlık için bir tedavi olarak kullanılabilir, ruhlara karşı koruma sağlar ve yaprakları geleceği görme yeteneği verir.[37]
  6. İskoç Cadılık Veritabanı Ölçümü, uygulama tarihini 22 Mart 1616 olarak yanlış listeler.[18]
  7. Priestgone Marwick tarafından "Rahip istilasına uğramış yer" olarak tanımlanıyor".[42]
Özel
  1. Marwick (1991), s. 333
  2. Goodare (2001), s. 644
  3. Marwick (1991), s. 345
  4. Booth (2008), s. 61
  5. Marwick (1991), s. 347
  6. "Vikings, Orkney and Shetland". Education Scotland. 21 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2016.
  7. "The Orkney Islands", Penny Magazine, s. 136, 4 Nisan 1840
  8. Anderson, Peter D. (2004). "Stewart, Patrick , second earl of Orkney (c.1566/7–1615)". Oxford Ulusal Biyografi Sözlüğü (çevrimiçi bas.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/26500. Birleşik Krallık Halk Kütüphanesi abonelik veya üyeliği gereklidir
  9. Willumsen (2013), s. 157
  10. Willumsen (2013), ss. 154, 155
  11. Willumsen (2013), s. 155
  12. Nicholls (2010), s. 105
  13. "Willumsen, Liv Helene". University of Tromsø. 5 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2016.
  14. Willumsen (2013), s. 158
  15. Brochard, Thomas (2015), "Scottish Witchcraft in a Regional and Northern European Context: The Northern Highlands, 1563–1660", Magic, Ritual, and Witchcraft, 10 (1), ss. 41-74 – Project MUSE vasıtasıyla Bilinmeyen parametre |subscription= görmezden gelindi (yardım)
  16. Purkiss (2000), ss. 84, 86
  17. Hall (2004), s. 162
  18. "Elspeth Reoch". University of Edinburgh. 30 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2016.
  19. Purkiss (2000a), s. 91
  20. Henderson & Cowan (2001), s. 84
  21. Purkiss (2000a), s. 96
  22. Dalyell (1834), ss. 658–659
  23. Dudley & Goodare (2013), s. 134
  24. Marwick (1991), ss. 376–377
  25. Marwick (1991), s. 366
  26. Dudley & Goodare (2013), ss. 134, 138
  27. Miller (2008), s. 162
  28. Wilby (2005), s. 106
  29. MacDonald & Robertson (1840), ss. 187–188
  30. Purkiss (2000), s. 85
  31. Purkiss (2000), s. 86
  32. Purkiss (2000), s. 87
  33. Purkiss (2000), s. 88
  34. Henderson & Cowan (2001), s. 60
  35. Britten, James (1878), "Plant-Lore Notes to Mrs. Latham's West Sussex Superstitions", The Folk-Lore Record, Folklore Enterprises, cilt 1, JSTOR 1252356 Bilinmeyen parametre |subscription= görmezden gelindi (yardım)
  36. Watts (2007), s. 440
  37. Watts (2007), ss. 440–442
  38. Bain (2012), s. 324
  39. Willumsen (2013), ss. 158–159
  40. MacDonald & Robertson (1840), s. 187
  41. Maxwell-Stuart (2014), s. 262
  42. Marwick (1991), s. 350
  43. Paterson, Laura (2012), "The Witches' Sabbath in Scotland", Proceedings of the Society of Antiquaries of Scotland, cilt 142, s. 383
  44. Willumsen (2013), s. 163
  45. MacDonald & Robertson (1840), s. 191
  46. Black (1937), s. 839
Genel
  • Bain, F. (2012), "The Binding of the Fairies: Four Spells", Preternature: Critical and Historical Studies on the Preternatural, 1 (2) – Project MUSE vasıtasıyla Bilinmeyen parametre |subscription= görmezden gelindi (yardım)
  • Black, George F. (1937), "A Calendar of cases of witchcraft in Scotland", Bulletin of New York Public Library, cilt 41
  • Booth, Roy (2008), "Standing Within The Prospect Of Belief Macbeth, King James, And Witchcraft", Newton, John; Bath, Jo (Edl.), Witchcraft and the Act of 1604, ISBN 978-9-0041-6528-1
  • Dalyell, John Graham (1834), The Darker Superstitions of Scotland: Illustrated from History and Practice, Waugh and Innes
  • Dudley, Margaret; Goodare, Julian (2013), "Outside In or Inside Out: Sleep Paralysis and Scottish Witchcraft", Goodare, Julian (Ed.), Scottish Witches and Witch-Hunters, Palgrave Macmillan UK, ISBN 978-1-137-35594-2
  • Goodare, Julian (2001), "Witch-hunts", Lynch, Michael (Ed.), The Oxford Companion to Scottish History, Oxford University Press, ISBN 0-19-211696-7
  • Hall, Alaric (2004), The Meanings of Elf and Elves in Medieval England, OCLC 166471100
  • Henderson, Lizanne; Cowan, Edward J. (2001), Scottish Fairy Belief: A History, Tuckwell, ISBN 1-86232-190-6
  • MacDonald, Alexander; Robertson, Joseph (1840), Miscellany of the Maitland Club: Consisting of Original Papers and Other Documents Illustrative of the History and Literature of Scotland
  • Marwick, Ernest Walker (1991), Robertson, John D. M. (Ed.), An Orkney anthology: the selected works of Ernest Walker Marwick, Scottish Academic Press, ISBN 978-0-7073-0574-5
  • Maxwell-Stuart, Peter (2014), The British Witch, Amberley Publishing Limited, ISBN 978-1-4456-2218-7
  • Miller, Joyce (2008), "Men in Black: Appearances of the Devil in Early Modern Scottish Witchcraft Discourse", Goodare, Julian; Martin, Lauren; Miller, Joyce (Edl.), Witchcraft and belief in Early Modern Scotland, Palgrave Macmillan UK, ISBN 978-0-230-59140-0
  • Nicholls, Andrew (2010), A Fleeting Empire: Early Stuart Britain and the Merchant Adventurers to Canada, McGill-Queen's Press, ISBN 978-0-7735-8078-7
  • Purkiss, Diane (2000), "Sounds of Silence: Fairies and incest in Scottish Witchcraft Stories", Clark, Stuart (Ed.), Languages of Witchcraft: Narrative, Ideology and Meaning in Early Modern Culture, Palgrave Macmillan, ISBN 978-1-137-23251-9
  • Purkiss, Diane (2000a), Troublesome Things: A History of Fairies and Fairy Stories, Penguin, ISBN 978-0-14-028172-9
  • Watts, D.C. (2007), Dictionary of Plant Lore, Academic Press, ISBN 978-0-08-054602-5
  • Wilby, Emma (2005), Cunning Folk and Familiar Spirits: Shamanistic Visionary Traditions in Early Modern British Witchcraft and Magic, Sussex Academic Press, ISBN 978-1-84519-079-8
  • Willumsen, Liv Helene (2013), Witches of the North: Scotland and Finnmark, BRILL, ISBN 978-90-04-25292-9
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.