Gelişme iktisadı

Gelişme iktisadı diğer adıyla kalkınma iktisadı 1950-60 yılları arasında oldukça popüler olan bir teoridir.Ancak 1980'lere gelindiğinde bu ilgiyi kaybetmiştir.

Ekonomi

  Bölgelere göre ekonomi 
Ana hatlar
Genel sınıflandırma

Mikroekonomi · Makroekonomi
Ekonomik düşünce tarihi
Metodoloji · Heterodoks

Teknikler

Matematiksel · Ekonometri
Deneysel · Milli muhasebe

Dalları ve alt dalları

Davranışsal · Kültürel · Çevresel
Büyüme · Gelişme · Tarih
Uluslararası · Ekonomiler
Monetarizm ve Finansal ekonomi
Kamu ve Refah ekonomisi
Sağlık · Çalışma · Yönetimsel
İşletme · Bilgi · Oyun kuramı
Endüstriyel organizasyon · Hukuk
Tarım · Doğal kaynak · Ekolojik
Kent · Kırsal · Bölgesel
Ekonomik coğrafya

Listeler

Kategoriler · Başlıklar · Ekonomistler

Ekonomi İdeolojileri 

Anarşizm · Kapitalizm
Komünizm · Korporatizm
Faşizm · Solidarizm
Piyasa sosyalizmi · Devletçilik · Merkantilizm
Sanayi korumacılığı  · Sosyalizm
Sendika · Üçüncü görüş

Ekonomi:Kavram ve Tarihi

Soğuk Savaş döneminde sosyalist ve liberal bloklar dışında 3. dünya diye adlandırlan ülkeler grubu vardı.'Batı kapitalizminin onları dışladıkları gibi bir düşünce egemen olmaması zorunluluğu ile ABD ve Avrupa, kerhen de olsa, gelişme iktisadına ilgi göstermeye yönelmiştir.'[1] "Amaç, yeni bağımsızlığa kavuşan ülke yöneticilerine akıl vermekti."[2]

Soğuk Savaş'ta neo-liberal iktisatçıların kurucusu olduğu büyüme-kalkınma-gelişme iktisadı çalışmaları, II. Dünya Savaşı sonrasında Paul Baran, Paul Marlor Sweezy, Andre Gunder Frank ve Harry Magdoff gibi neo-marksist iktisatçıların bu konudaki eserleriyle eleştirel bir pozisyon kazanmıştır. Sömürgeciliğe karşı bağımsızlık mücadelesi veren ülkelerin iktisadi gelişmelerini doğrusal bir tarih çizgisi olarak tanımlayan Walt Whitman Rostow, Arthur Lewis, D. Lerner gibi muhazakar geleneği benimsemiş teorisyenlere karşı, neo-marksist kuramcılar ekonomik evrimi ülke içi sınıf mücadelelerinden çok uluslararası ticaret ilişkilerine dayandırmaktadırlar. Gelişme iktisadı çalışmaları, 'sürdürülebilir kalkınma', 'yerel-bölgesel gelişim', 'ekolojik kalkınma' ve 'kalkınmada kadın merkezli yorumsama' gibi bölümlere ayrılarak parçalanmış ve küreselleşme tartışmaları nedeniyle de ekonominin dünya ölçeğinde değerlendirilmesi gerekliliğini destekleyen bir yapıya bürünmüştür.

Gelişme iktisadına olan eleştiriler ana konusu 'meta-merkezli tanımından insan-merkezli tanımına geçilmesi gereği'[3] üzerinedir.

Kaynakça
  1. "Prof. Dr. Erol Manisalı - 4.2.2005". 30 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2007.
  2. Fikret Başkaya, Paradigmanın İflası, s. 212, Baskı 2006, ISBN 975-8449-16-8
  3. "Cumhuriyet Üniversitesi tez özeti". 3 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2007.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.