Gelişmiş Taktik Avcı

Gelişmiş Taktik Avcı (İngilizce: Advanced Tactical Fighter (ATF)), 1980'lerde Sovyet Sukhoi Su-27 ve Mikoyan MiG-29 avcı uçakları da dahil olmak üzere dünya çapında ortaya çıkan tehditlere karşı gelecek nesil bir hava üstünlüğü avcısını geliştirmek için Amerika Birleşik Devletler Hava Kuvvetleri (USAF) tarafından gerçekleştirilen bir teknoloji gösterisi ve doğrulama programıdır.[3] 1986 yılında Lockheed ve Northrop, YF-22 ve YF-23 teknoloji gösterisi uçaklarını geliştirmek için seçildi. Bu uçaklar 1991 yılında değerlendirildi ve kazanan Lockheed YF-22, daha sonra F-22 Raptor avcı uçağına temel oldu.

Gelişmiş Taktik Avcı
İngilizce: Advanced Tactical Fighter (ATF)
YF-22 (önde) ve YF-23 (arkada)
Türü Avcı uçağı
Ulusal köken  ABD
Üretici Lockheed, Northrop[1]
Ana kullanıcı ABD Hava Kuvvetleri
Üretim sayısı 2 YF-22, 2 YF-23
Program maliyeti Kazanan seçildiğinde 86.6 milyar ABD Doları[2]
Gelişimi Lockheed Martin F-22 Raptor
Değişimleri Lockheed YF-22, Northrop YF-23

Tarih

Arka plan

1981'de ABD Hava Kuvvetlerı (İngilizce: United States Air Force - USAF), F-15 Eagle'ın yerini almak üzere yeni bir hava üstünlüğü avcı uçağı için gereksinimler oluşturmaya başladı. Haziran 1981'de ABD Hava Kuvvetleri tarafından Gelişmiş Taktik Avcı Uçağı (ATF) için bilgi talebi (İngilizce: request for information / RFI) yayınlandı. Tasarım konseptleri savunma sanayi şirketleri tarafından sağlandı. Konseptler arasındaki ortak noktalar hayalet uçak teknolojisi, STOL ve süperseyir gereksinimleriydi.[4] ATF'nin gelişmiş alaşımlar, kompozit malzemeler, gelişmiş fly-by-wire uçuş kontrol sistemleri, daha yüksek güç üreten motor sistemleri ve düşük gözlemlenebilir veya hayalet teknoloji gibi yeni teknolojileri içereceği öngörülmüştür.[5]

Bilgi talebi (RFI) için sunulan çeşitli tasarımların diyagramı.

Eylül 1983'te, tasarımlarının daha detaylı tanımlanması için yedi gövde üreticisine çalışma sözleşmesi verildi. 1984'ün sonlarında, ATF gereklilikleri maksimum kalkış ağırlığı 50.000 pound (23.000 kg), 800 mil (1.300 km) harekat yarıçapı, Mach 1.4-1.5 süperseyir ve 2.000 fit (610 m) uzunluğunda pistleri kullanma yeteneği olarak belirlendi.[6] Uçağın motoru için "Ortak Gelişmiş Avcı Motoru" (İngilizce: Joint Advanced Fighter Engine - JAFE) adı verilen bir teklif talebi (RFP) Mayıs 1983'te yayınlandı. Pratt & Whitney ve General Electric, Eylül 1983'te prototip motorların geliştirilmesi ve üretimi için sözleşmeler aldı.[7]

Teklif talepleri

ATF için teklif talebi (RFP) Eylül 1985'te yayınlandı.[8] Mayıs 1986'da Hava Kuvvetleri RFP'yi değiştirdi, böylece son seçim prototip uçuşlarını içerecekti.[9] Temmuz 1986'da Boeing, General Dynamics, Lockheed, Northrop ve McDonnell Douglas tarafından teklifler verildi. İki savunma şirketi, Lockheed ve Northrop, Ekim 1986'da YF-22 ve YF-23'ün teknoloji gösterici prototiplerinin üretimi ve uçuş testiyle sonuçlanacak 50 aylık bir gösterim / onaylama aşaması gerçekleştirmek üzere seçildi. Lockheed, General Dynamics ve Boeing arasındaki anlaşmalar uyarınca bu şirketler, tasarımı seçilen şirketin geliştirme sürecini birlikte yürütmede anlaştılar. Northrop ve McDonnell Douglas da benzer bir anlaşmaya vardı.[10]

Geliştirme sırasında, her iki yüklenici ekip de performans ve maliyet üzerine çalışmaları yürütmüş ve bunları USAF'a sistem gereksinim incelemelerinde (İngilizce: system requirement reviews - SRR) sunmuştur. Bu, USAF'in ATF gereksinimlerini ayarlamasını ve operasyonel değeri az olan ama önemli ağırlık ve maliyet getiren özelliklerden vazgeçmesini sağladı. F-15 S / MTD araştırma uçağındaki itiş vektörlemesi / itme ters çevirici (revers) nozullar ve ilgili sistemler için eklenmesi gereken ağırlık nedeniyle, Hava Kuvvetleri pist uzunluğu gereksinimini 2.000 fit (610 m) yerine 3.000 fit (910 m) değiştirdi ve 1987 sonlarında ATF üzerindekiitme ters çeviricilerini çıkardı.[11][12] Aviyonikler önemli bir maliyet kalemi olduğundan, yana bakan radarlardan vazgeçildi, özel kızılötesi arama ve izleme (IRST) sistemi gereksinimden hedefe indirildi. Fırlatma koltuğu gereksinimi yeni bir tasarımdan mevcut McDonnell Douglas ACES II'ye düşürüldü. Yüklenici ekiplerinin ağırlıı sınırlama çabalarına rağmen kalkış brüt ağırlık tahmini 50.000 lb (22.700 kg) seviyesinden 60.000 lb (27.200 kg) seviyesine, motor gücü gereksinimi ise 30.000 lbf (133 kN) sınıfından 35.000 lbf (156 kN) sınıfına arttı.[13]

Gösteri-Onaylama aşaması için her bir prototipin iki örneği üretildi. Prototiplerden biri General Electric YF120 motorlarla, diğeri ise Pratt & Whitney YF119 motorlarıyla donatıldı.[5][14] İlk YF-23 ilk uçuşunu 27 Ağustos 1990'da gerçekleştirdi. YF-22 ise ilk olarak 29 Eylül 1990'da uçtu.[15] Uçuş testleri daha sonra başladı ve Ekim 1990 sonlarında her yarışmacı için ikinci prototipi ekledi. P&W motorlu ilk YF-23, 18 Eylül 1990'da süperseyirde Mach 1.43'te ulaştı. GE motorlu ikinci YF-23, 29 Kasım 1990'da süperseyirde Mach 1.6'ya ulaştı. GE motorlu YF-22, süperseyirde Mach 1.58'e ulaştı.[16] Uçuş testleri Aralık 1990'a kadar devam etti. Uçuş testinin ardından üretici ekipleri ATF üretimi için tekliflerini sundu.[17]

Seçim

Uçuş testi sonuçları ve önerilerinin gözden geçirilmesinin ardından Hava Kuvvetleri, 23 Nisan 1991'de Pratt & Whitney motorlu Lockheed YF-22'yi yarışma kazananı ilan etti.[18] YF-23 tasarımı daha gizli ve daha hızlıydı, ancak YF-22 daha çevikti.[19] ABD Donanması ATF'nin 1986'da Donanma Gelişmiş Taktik Avcı (NATF) adlı bir versiyonunu düşünmeye başlamıştı.[20] Havacılık basında YF-22'nin de NATF'a daha uyumlu olduğu yazıldı.[21] Donanma NATF projesini 1992 yılında iptal etti.[22]

Ağustos 1991'de Gelişmiş Taktik Avcı uçağı geliştirme ve inşa etme sözleşmesi Lockheed ekibine verildi. YF-22, üretim için geliştirilerek F-22 Raptor versiyonuna değiştirildi.[23] Northrop YF-23 tasarımı daha sonra şirket tarafından bombardıman uçağı olarak değiştirilmek üzere yeniden incelendi,[18] ancak tekliflerden sonuç çıkmadı.[24]

Ayrıca bakınız
  • Have Dash
  • Müşterek Taarruz Uçağı programı

Kaynakça
Özel
  1. Miller 2005, pp. 14, 19.
  2. Pike, John. "History of the F-22 program". Globalsecurity.org, 21 January 2008.
  3. Sweetman 1991, p. 10-11, 21.
  4. Sweetman 1991, pp. 12–13.
  5. YF-22 fact sheet 19 Ocak 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. National Museum.
  6. Miller 2005, p. 13.
  7. Sweetman 1991, p. 13.
  8. Sweetman 1991, p. 14.
  9. Miller 2005, p. 14.
  10. Miller 2005, pp. 19-20.
  11. Sweetman 1991, p. 23.
  12. Miller 2005, p. 23.
  13. Aronstein and Hirschberg 1998, pp. 105-108.
  14. YF-23 fact sheet 16 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. National Museum.
  15. Goodall 1992, p. 99.
  16. Goodall 1992, pp. 102–103.
  17. Miller 2005, pp. 38-39.
  18. Miller 2005, p. 38.
  19. Goodall 1992, p. 110.
  20. Pace 1999, pp. 19-22.
  21. The Lockheed Martin F/A-22 Raptor 6 Ocak 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Vectorsite.net, 1 Şubat 2007.
  22. Miller 2005, p. 76.
  23. Miller 2005, pp. 38, 42-46.
  24. Hebert, Adam J. "The 2018 Bomber and Its Friends" 23 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Air Force magazine, October 2006.
Genel
  • Goodall, James C. "The Lockheed YF-22 and Northrop YF-23 Advanced Tactical Fighters". America's Stealth Fighters and Bombers, B-2, F-117, YF-22, and YF-23. St. Paul, Minnesota: MBI Publishing Company, 1992. 0-87938-609-6.
  • Jenkins, Dennis R. and Tony R. Landis. Experimental & Prototype U.S. Air Force Jet Fighters. North Branch, Minnesota, USA: Specialty Press, 2008. 978-1-58007-111-6.
  • Miller, Jay. Lockheed Martin F/A-22 Raptor, Stealth Fighter. Hinckley, UK: Midland Publishing, 2005. 1-85780-158-X.
  • Pace, Steve. F-22 Raptor. New York: McGraw-Hill, 1999. 0-07-134271-0.
  • Sweetman, Bill. YF-22 and YF-23 Advanced Tactical Fighters. St. Paul, Minnesota: Motorbooks International Publishing, 1991. 0-87938-505-7.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.