Georges Jacques Danton
Georges Jacques Danton (26 Ekim 1759 - 5 Nisan 1794), Fransız Devrimi'nin en önemli kişiliklerinden biri olan avukat ve politikacı. Devrimin başlangıcındaki rolü tartışmalı olan Danton'u; birçok tarihçi "Fransız monarşisinin yıkılmasında ve Birinci Fransız Cumhuriyeti'nin kuruluşunda baş güç" olarak tanımlıyor.[1]
| Georges Jacques Danton | |
|---|---|
 | |
| Kamu Güvenliği Komitesi Üyesi | |
| Görev süresi 6 Nisan 1793 - 10 Temmuz 1793 | |
| Yerine geldiği | Makam oluşturuldu |
| Adalet Bakanı | |
| Görev süresi 10 Ağustos 1792 - 9 Ekim 1792 | |
| Yerine geldiği | Étienne Dejoly |
| Yerine gelen | Dominique Joseph Garat |
| 23. Ulusal Konvansiyon Başkanı | |
| Görev süresi 25 Temmuz 1793 - 8 Ağustos 1793 | |
| Yerine geldiği | Jean Bon Saint-André |
| Yerine gelen | Marie-Jean Hérault de Séchelles |
| Ulusal Konvansiyon Üyesi | |
| Görev süresi 20 Eylül 1792 - 5 Nisan 1794 | |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 26 Ekim 1759 Arcis-sur-Aube, Fransa Krallığı |
| Ölüm | 05 Nisan 1794 (34 yaşında) Paris, Birinci Fransız Cumhuriyeti |
| Partisi | Montagnardlar (1792–1794) |
| Diğer siyasi bağlantıları |
Club des Cordeliers (1790–1791) Jakobenler[1] (1791–1794) |
| Evlilik(ler) | Antoinette Gabrielle Charpentier (e. 1787 - ö. 1793) Louise Sébastienne Gély (e. 1793) |
| Çocuk(lar) | 3 |
| İmzası |  |
Danton, Jakobenler kulübünde yer almış, kralın idamına evet oyu kullanmıştır. Danton, Robespierre ile Jakobenler kulübünün üyesi iken, "bu kadar terör fazla" diyerek Desmoulins ile birlikte insaflılar grubunu kurmuştur. Aralarında birçok memnuniyetsizin de bulunduğu bu grup, Robespierre tarafından ezilmiştir. Yargılamada hatiplik yeteneğini kullanarak savcıları halk karşısında iyice köşeye sıkıştırmış, ardından mahkeme heyeti davayı halka kapalı biçimde birkaç gün daha sürdürdükten sonra onu idama mahkûm etmiştir. Mahkeme yargılama sırasında bir Hint kumpanyası davasındaki yolsuzlukla insaflıların davasını birleştirmiştir.
Devrim
Danton, Bastille'in basıldığı gün olan 14 Temmuz 1789'dan itibaren Cordeliers Muhafızları'nda gönüllü oldu.[2] O ve bölgesi, Ulusal Muhafızlar Komutanı Marquis de LaFayette ve geçici belediye başkanı Jean Sylvain Bailly'ye karşı çıktı. Ekim ayının başlarında, (Cordeliers Manastırı çevresinde) bölümünün başkanı ve komün vekili seçildi.
Rue de Cordeliers'deki evi, mahalleden birçok kişiye açıktı. Köşede yaşayan Danton, Desmoulins ve Marat, yakınlardaki Cafe Procope'u buluşma yeri olarak kullandılar. Danton Marat'ı korudu ve Mart 1790'da LaFayette, Danton'ın tutuklanmasını emretti. Paris Komünü 48 bölüme ayrıldı ve ayrı ayrı toplanmasına izin verildi. Danton, Paris'teki bir yeni yerleşim tarafından görevden alındı.[3][4]
Terör Dönemi
6 Eylül'de Danton, hiçbir komiteye katılmayacağını, ancak hepsini destekleyeceğini söyleyerek Kamu Güvenliği Komitesi'ne katılmayı reddetti.[5] Kamu Güvenliği Komitesi'nin emirlerine direnebilecek istikrarlı bir hükümete ihtiyaç olduğuna inanıyordu.[6] 10 Ekim'de, birkaç haftadır tehlikeli bir şekilde hasta olan Danton, siyaseti bıraktı ve yargılanmaya başlandığından beri Kraliçe Marie Antoinette'e acıyan 16 yaşındaki karısıyla Arcis-sur-Aube'ye doğru yola çıktı.[7] François Chabot'un tutuklanmasının ardından 18 Kasım'da Edme-Bonaventure Courtois, Danton'u siyasette yeniden rol oynamak için Paris'e geri dönmeye çağırdı.
22 Kasım'da Danton, dini zulme saldırdı ve insan yaşamında kanaatkârlık talep etti. Jacques René Hébert'e saldırarak Terör'ü zayıflatmaya çalıştı. Jacques-René Hébert'e saldırarak Terör'ü zayıflatmaya çalıştı. 3 Aralık'ta Robespierre, Jakoben kulübündeki Danton'u İsviçre'ye göç etme niyetiyle bir hastalık numarası yapmakla suçladı ve Danton'un erdemini değil, kusurlarını çok sık gösterdiğini ilan etti. Robespierre saldırısında durduruldu. Danton için gök gürültülü alkışların ardından toplantı kapatıldı.[8] Danton, devrimci dürtüyü kırmaya kesinlikle niyeti olmadığını savundu.[9]
Kaynakça
- "Georges Danton profile". Britannica.com. 7 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2009.
- S. Schama (1989) Citizens, p. 452
- Hibbert, C. (1980) The French Revolution, p. 167
- N. Hampson (1978) Danton, p. 58
- R.R. Palmer (1970) The Twelve who ruled, s. 256
- Histoire de la revolution Française, Volume 8, by Jules Michelet, pp. 33-34, 53
- "Georges Danton | French revolutionary leader". Encyclopedia Britannica. 15 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- Le Moniteur Universel 6/12/1793
- Soboul, A. (1975) De Franse Revolutie dl I, 1789-1793, p. 308.