Goldfrapp

Goldfrapp, 1999 yılında kurulmuş Londralı elektronik müzik ikilisi.[1] Grupta Alison Goldfrapp (vokal, synthesizer) ve Will Gregory (synthesizer) yer alır.

Goldfrapp
Alison Goldfrapp, 2010 yılında Oxford'da sahne alırken
Genel bilgiler
Başladığı yer Londra, İngiltere
Tarzlar Elektronik
Etkin yıllar 1999-günümüz
Müzik şirketi Mute, Parlophone, Astralwerks
Resmî site goldfrapp.com
Üyeler Alison Goldfrapp
Will Gregory

Olumlu eleştirilere ve Merkür Ödülü'nde kısa listeye alınmalarına rağmen,[2][3] 2000 yılındaki çıkış albümleri Felt Mountain[4][5] listelerde yüksek sıralarda yer almadı.[6] Glam rock ve synthpop ögelerini bir araya getiren ikinci albümleri Black Cherry 2003'te piyasaya sürüldü.[7] Albüm, üçüncü albümleri Supernature'in benzer dans-bazlı tınısını etkiledi.[2] Bu albümle beraber gittikçe dans müziğine yönelen ikili, uluslararası başarılar elde etti.[6][8] Albümden üç şarkı ABD dans listesinde bir numaraya yükseldi.[8] Bunun yanında albüm de 49. Grammy Ödülleri'nde En İyi Dans/Elektronika Albümü dalında aday gösterildi.[9]

Dördüncü albümleri Seventh Tree, ambient ve downtempo müziğe daha büyük bir vurgu yaptı[10] ve temaları doğa ve paganizm üzerineydi.[11] Beşinci albümleri Head First ise 1980'lerden ilham alan bir synthpop tınısını işledi.[12] 2010'da Head First, gruba ikinci Grammy adayıklarını getirdi.[13] 2013'te eleştirmenlerce olumlu yorumlar toplayan folktronica-bazlı albümleri Tales of Us'ı yayımladı.[14]

Geçmiş

1999: Kuruluş

Alison Goldfrapp, müzikal kariyerine 20'li yaşlarının başında Dance Company Catherine Massin ile Hollanda çapında sahne alarak başladı. Sonrasında Middlesex Üniversitesi'nde Güzel Sanatlar eğitimi almaya başladı ve canlı performans parçaları tasarladı. 1990'lar başında elektronik müzik grubu Orbital ve trip hop sanatçısı Tricky için konuk vokalistlik yaptı.[15] 1999'da, "Human"ın erken dönem demosunu dinleyen besteci Will Gregory ile tanıştırıldı. Gregory ve Goldfrapp birbirlerine uyum sağlayınca "Lovely Head" şarkısını yazıp kaydettiler. Birkaç ay süren telefonlaşma sürecinin ardından müzik grubu kurmaya karar verdiler ve grup ismi için Goldfrapp'in soyadını kullandılar.[1]

Ağustos 1999'da, Goldfrapp Londra-merkezli kayıt şirketi Mute Records ile bir anlaşma imzaladı.[3] İkili Wiltshire'ın taşrasında kiraladıkları bungalovda Eylül 1999'dan başlayarak altı ay albüm üzerinde çalıştılar.[3] Kayıt süreci ikili için zor oldu zira bungalovda fareler ve böceklerle yalnız kaldılar.[3]

2000–02: Felt Mountain

Goldfrapp'in çıkış albümü Felt Mountain Eylül 2000'de yayımlanırken, "Lovely Head", "Utopia", "Pilots (On a Star)" ve "Human" adlı şarkılar da tekli olarak piyasaya sürüldü. Albüm Alison Goldfrapp'in sinematik ses manzaraları üzerine söylediği vokalleri barındırmaktaydı ve kabare, folk ve elektronik müzikten ilham almaktaydı.[4][16] Albüm eleştirmenlerden olumlu yorumlar aldı.[2] Pitchfork Media albümü "aynı anda hem sırnaşık hem baştan çıkarıcı ama şık ve zarif" olarak değerlendirdi.[17] Birleşik Krallık albüm listesinde 57 numaraya yükselirken,[6] BPI tarafından altın plakla ödüllendirildi.[18] 2001'de Felt Mountain, önceki yılın en iyi Britanyalı veya İrlandalı albümüne verilen Merkür Ödülü'nde kısa listeye alındı.[3]

Felt Mountain'daki şarkı sözleri Alison Goldfrapp tarafından yazıldı. Sözler tema olarak şarkıcının çocukluğunda izlediği filmlere göndermeler yapan soyut takıntılı hikâyeler üzerinedir. "Oompa Radar", Roman Polanski'nin Cul-de-sac filminden ilham alırken, "Pilots" dünya üzerindeki atmosferde asılı kalan yolcuları anlatır.

Felt Mountain'ı tanıtmak üzere grup alternatif müzik grupları Nick Cave and the Bad Seeds ile The Doves'ın yanında Birleşik Krallık, Avrupa ve Kuzey Amerika'yı turladı. Albümdeki şarkıları canlı sahnelerken sorunlarla karşılaştılar zira albümün karmaşık prodüksiyonu kırka yakın müzisyen gerektiriyordu. En nihayetinde kemancı Davide Rossi, baterist Rowan Oliver ve klavyeci Andy Davies'te karar kıldılar.[19]

2003–04: Black Cherry
Alison Goldfrapp Ekim 2003'teki bir konserinde at kuyruğu giyerken.

Goldfrapp'in ikinci stüdyo albümü Black Cherry Nisan 2003'te yayımlandı. Grup albümü Bath, İngiltere'de karartılmış bir stüdyoda kaydetti. Albüm öncekine nazaran dans müziği ve glam rock-tarzında synth'lere daha fazla yer vermekteydi.[20] Alison Goldfrapp, Felt Mountain'tan farklı bir yöne gittiklerini söyleyerek şu yorumu yaptı: "grup olarak aynı şeyleri tekrar etmek istemedik...ilk albümde hissettiğimiz gibi yine taze bir şeyler yakalamak ve yeni bir çeşit 'oomph' koymak istedik."[21] Albüm eleştirmenlerden olumlu yorumlar aldı.[22] The Guardian albümü "beklenmedik bir tat" olarak nitelendirirken About.com "sıcaklık ve derinlik içeren nadir elektronika albümlerinden...nihai bir chillout hazzı" yorumunu yaptı.[23][24] Black Cherry Birleşik Krallık'ta 19 numarayı görürken ABD'deki Billboard Elektronik Albümler listesinde dört numarayı gördü.[6][8] Birleşik Krallık'ta yüksek satışlar nedeniyle platin plak kazanırken, Ağustos 2006 itibarıyla ABD'de 52.000 kopya sattı.[18][25]

Albümden çıkan ilk tekli "Train" oldu ve Birleşik Krallık şarkı listesinde 23 numaraya kadar yükseldi.[6] Şarkının sözleri Goldfrapp'in önceki albüm turnesindeki Los Angeles ziyaretinden esinlendi ve takıntı ile aşırı müsamaha temalarını işlemekteydi.[21] "Strict Machine" ikinci tekli olarak piyasaya sürüldü. Başarılı satış grafiği izleyen şarkı ABD'de Hot Dance Club Play listesinde bir numaraya gördü.[8] 2004'te, "Strict Machine" "En İyi Dans Teklisi" kategorisinde Ivor Novello Ödülü kazandı.[26] Goldfrapp'in bir panayırda etkilendiği çocuk hakkında yazdığı "Twist" üçüncü tekli oldu.[21] Albümle aynı adı taşıyan şarkı dördüncü tekli olarak yayımlandı ve Birleşik Krallık'ta 28 numaraya kadar yükseldi.[6]

2003'te Alison Goldfrapp bir imaj değişikliğine giderek, sofistike Marlene Dietrich görünümünden new wave divası imajına büründü.[27] Bu yeni imajda yapay kirpikler, kişiselleştirilmiş tişörtler, askeri üniformalar ve balık ağı konçlar yer almaktaydı.[28] Grup Mart 2003'ten başlayarak albüm için Black Cherry Tour adındaki turneye çıktı. 2004'te Avustralya, Japonya, Avrupa ve Kuzey Amerika'ya turne için giden Goldfrapp, Wonderful Electric Tour'a dahil oldu. Sahnede Alison Goldfrapp beyaz bir elbise içinde at kuyruğu giyiyordu ve ona geyik kafalı dansçılar eşlik ediyordu. Bu sahne düzenlemesi sanatçının hayvanlar ve mitolojiye olan ilgisine atfendir.[29]

2005–06: Supernature

Goldfrapp'in üçüncü stüdyo albümü Supernature Ağustos 2005'te piyasaya sürüldü. Albüm öncekinde olduğu gibi pop ve elektronik dans müziği ögelerini yoğun olarak kullanmaktaydı,[2] ancak öncekinden farklı olarak büyük nakaratlar yerine belli belirsiz hook'lara yer vermekteydi.[30] Grubun aslında dans müziği yapma gibi bir amacı yoktuysa da, önceki albüm Kuzey Amerika kulüplerinde sıkça çalınınca[8] daha dans-odaklı bir albüm yapmaya karar verdiler.[31] Supernature Birleşik Krallık albüm listesine 2 numaradan giriş yaptı ve sonrasında platin plak kazandı.[6][18] Şubat 2008 itibarıyla albüm dünya çapında bir milyon kopya sattı.[32] Supernature, 2007'de En İyi Dans/Elektronika Albümü dalında Grammy Ödülü'ne aday gösterilirken "Ooh La La" En İyi Dans Kaydı'na aday gösterildi.[9] Şarkı 2013'teki iPhone 5 reklamlarında da kullanıldı.

Albümün çıkış teklisi "Ooh La La", grubun Birleşik Krallık'taki ilk beşe giren ilk şarkısı oldu.[6] Şarkı ilk tekli olarak seçilmişti çünkü "önceki albümün glam ve disko beat'lerini devam ettirip dinleyenin adeta yüzüne çarpmaktaydı".[33] "Ooh La La" grubun elektronik gitar içeren ilk şarkısıydı ve Allmusic tarafından albümün öne çıkanları arasında gösterildi.[34][35] "Number 1" ikinci tekli olarak seçildi. Synthesiser ve bas aranjmanı etrafında şekillenen şarkı ilişkilerin önemi hakkındadır.[36] Üçüncü tekli "Ride a White Horse", disko çağından ilhamını almaktaydı ve Birleşik Krallık'ta 15 numarayı gördü.[6][37] "Fly Me Away" tekli olarak yayımlansa da öncekilerin ticari başarısını sürdüremedi.[6]

2006'da, Goldfrapp Kuzey Amerika'ya özel olarak Supernature albümünden remikslere yer verilen We Are Glitter derlemesini yayımladı. Bu albüme grubun favori şarkısı "Satin Chic"in Flaming Lips remiksine de yer verildi.[38]

2006–08: Seventh Tree
Goldfrapp 2008'deki bir konserlerinde.

Goldfrapp, dördüncü stüdyo albümlerini 2006'da Bath'ta kaydetmeye başladı. Seventh Tree adı verilen albüm Şubat 2008'de yayımlandı ve Birleşik Krallık'ta 2 numarayı gördü.[6] Albüm grubun pop ve elektronik ögelerden uzaklaşarak ambient ve downtempo müziğe yönelişini işaret ediyordu.[10] Grup, bir radyo için yaptıkları akustik performanslarından etkilenmmişti ve daha "sıcak" ve "narin" hissiyat getirmek amacıyla akustik gitarları prodüksiyona dahil etme kararı almıştı.[39]

Albümün çıkış teklisi "A&E" Birleşik Krallık'ta 10 numaraya kadar yükseldi.[6] Olumlu eleştiriler toplayan şarkı için musicOMH "güzel tempolu balad" yorumunu yaparken Digital Spy "sulu, folka çalan ve organik" yorumunu yaptı.[40][41] İkinci tekli "Happiness" Birleşik Krallık'ta 25 numarayı gördü.[6] Amnezi hastası bir kızın hikâyesini anlatan üçüncü tekli "Caravan Girl" ise aynı listede 54 numaraya kadar çıktı.[6][42]

2008 yılında, Alison Goldfrapp Pierrot karakterinden ve İngiliz Folklöründen ilham aldı. Seventh Tree'nin kapağında bir palyaço görünen sanatçı bu imajın "simgesel bir imaj olarak çok farklı yan anlamlara sahip olduğunu" söyledi.[43] Goldfrapp buna ek olarak müziğinin önüne geçtiğini düşündüğü açık cinsel imajından uzaklaşma yolunu seçti. Yeni imajı Paganizm'i esin kaynağı olarak almaktaydı. Bu dönemde beyaz veya doğal renkli dökümlü elbiseler giydi ve kıvırcık sarışın saçlarla boy gösterdi.[11][44]

2009–2012: Head First ve The Singles

Goldfrapp'in beşinci stüdyo albümü Head First, Mart 2010'da piyasaya sürüldü. Altı aydan uzun bir sürede kaydedilen albüm, önceki albümlerdeki dans tınısına bir geri dönüşü işaret etti.[45] Albüm 1980'lerin pop müziğinden ve Van Halen ile The Pointer Sisters gruplarından ilham alıyordu.[12] Alison Goldfrapp albümün sound'ını "iyimser ve enerjik" olarak tanımladı.[45] Eleştirmenlerce olumlu karşılanan albümü Allmusic "pop müziğin köpüklü, fani, ancak bir o kadar da yaşamsal zevklerine bir aşk mektubu" olarak tanımladı.[46] Head First Britanya'da 6, ABD Billboard 200 listesinde 45 numaraya kadar yükseldi.[6][47] Albüm 2011 Grammy Ödülleri kapsamında En İyi Dans/Elektronika Albümü adaylığı elde ederken, "Rocket" teklisi En İyi Dans Kaydı adaylığı aldı.[13]

Goldfrapp 2010'daki canlı bir performansından.

Albümün ilk teklisi olarak sadakatsiz bir aşık hakkında yazılan "Rocket" seçildi. Müzikal olarak The Times ve Spin, şarkıyı Amerikalı rock grubu Van Halen'ın "Jump" şarkısıyla karşılaştırdı.[48][49] ABD'de "Rocket", Hot Dance Club Play listesinde bir numarayı gördü.[8] İkinci tekli olarak seçilen "Alive"ın müzik videosu Alison Goldfrapp'i fitness rutini içinde black metal hayranlarını ve vampirleri yöneten 1980'ler tarzında bir aerobik hocası olarak gösterir.[50] Albümün üçüncü teklisi "Believer" Vince Clarke ve Davide Rossi tarafından yapılan remiksleri içerir.[51]

Şubat 2012'de grubun derleme albümü The Singles yayımlandı. Albümde daha önceden yayımlanmamış materyallerle iki yeni kaydedilmiş şarkı yer aldı.[52]

2013 – 2014: Tales of Us

Haziran 2013'te grup altıncı stüdyo albümleri Tales of Us'ı müjdeledi ve albüm 9 Eylül 2013'te raflardaki yerini aldı. On şarkılık albümde "Stranger" haricindeki bütün şarkıların adı insan isimlerinden seçildi. Goldfrapp, albümün ilk albümleri Felt Mountain ve 2008 çıkışlı Seventh Tree gibi yumuşak tınılara ineceğini Twitter'dan onayladı. Buna ikilinin sitesinde Lisa Gunning tarafından yönetilen ve Tales of Us Tour adlı turneleri için tarihleri veren bir video fragmanı yayımlandı. Albümden ilk tekli olan "Drew", 2 Eylül 2013'te Lisa Gunning'in yönettiği bir video eşliğinde yayımlandı. Albümün yayımlanmasından önce ikili albümü 24 parçalık bir orkestra ve koro eşliğinde Manchester Uluslararası Festivali kapsamında tümüyle iki geceye yayarak sahneledi. Tales of Us, 15'in üzerinde ülkede ilk yirmide yer alarak ticari başarılar gösterdi. Mart 2014'te dünya çapında "Tales of Us" sineması gösterildi. Bu sinema kapsamında bütün "Tales of Us" filmi ve ek olarak Londra'daki Air Studios'tan bir canlı performans gösterildi. Albümden "Annabel" ve "Stranger" şarkıları da tekli olarak piyasaya sürüldü.

2015 – günümüz: Silver Eye

Temmuz 2015'te Alison Goldfrapp, Twitter'dan yedinci stüdyo albümleri üzerine çalıştıklarını fakat albümün "2017'de bir gün" yayımlanacağını söyledi.[53] Aralık 2016'da Goldfrapp, Instagram hesaplarında ilk altı stüdyo albümlerinin kapağını paylaştı. 21 Aralık'ta ise aynı hesaptan siyaha boyanmış elleriyle birbirinin beyaza çalan düz saçlarını tutan iki kadın fotoğrafı #goldfrapp7 etiketiyle paylaşıldı. Bu resmin yedinci stüdyo albümün kapağı olduğu düşünüldü.[54] Ancak daha sonra bunun doğru olmadığı anlaşıldı. Silver Eye adı verilen yeni albümün duyurulan ilk şarkısı "Anymore", Lauren Laverne'in BBC 6 Music gösterisinde 23 Ocak 2017'de yayınlandı.[55] Silver Eye 31 Mart 2017'de piyasaya sürüldü ve Birleşik Krallık'ta altı numaraya kadar yükseldi.

Müzik tarzı

Goldfrapp'in müzik tarzı zamanla değişiklikler gösterse de, yaygın olarak elektronik müzik grubu olarak atfedilmektedir.[56] Kariyerleri boyunca farklı müzik tarzlarını keşfetseler de, şarkılar genel olarak Alison Goldfrapp'in öne çıkan nefesli, yumuşak soprano vokalleri ve Will Gregory'nin çok katmanlı synthesiser / yaylı aranjmanlarıyla kendini belli eder.[57][58][59]

Albüm tarzı ve tarz değişiklikleri

Grup Felt Mountain ile elektronik müziği deneylerken, Black Cherry ile daha synth-pop bir yöne,[7] Supernature ile daha glam rock bir yöne,[2] Seventh Tree ile ambient, folk bir yöne, Seventh Tree ile tekrar elektronik bir yöne,[10] Head First ile 1980'ler synth-pop yönüne evrildi.[60] Ancak bunların dışında da bazı tarzlarla deneyler yaptılar: kabare ("Cologne Cerrone Houdini", "Human", "Oompa Radar"),[61][62] operatik pop ("Utopia" ve "Pilots"),[63] folktronica ("A&E"),[64] ve trip hop ("Little Bird" ve "Lovely Head").[10][65]

Müzikal, sinematik ve diğer ilhamlar

Alison Goldfrapp ergenlik yıllarında Kate Bush, Prince, T. Rex, Donna Summer ve Iggy Pop and The Stooges dinlediğini belirtti.[66] 1990'lar başında Belçika'da çalışırken ve Avrupa'yı gezerken Serge Gainsbourg, 1970'ler Polonya disko müziği ve Weimar kabaresi gibi yeni ilham kaynakları keşfetti. Will Gregory'nin müzikal arka planı klasik müziktir ve Ennio Morricone'yi asıl ilham kaynağı olarak gösteregelmiştir.[1] Bunun dışında Alison Goldfrapp, Roman Polanski'nin psikolojik gerilim filmi Cul-de-sac'ı ve kült film Gizemli Ada'yı ana ilham kaynaklarına dahil eder.[15][67] Bunun dışında grup gerçeküstücülük ve doğaya da gönderme yapar. Goldfrapp'in Big Active ile ortaklaşa olarak tasarladığı albüm kapaklarında bunun örnekleri görülebilir.[3]

İş birliği ve kompozisyon tekniği

Grubun bütün şarkıları Alison Goldfrapp ve Will Gregory iş birliğiyle yazılıp bestelenmiştir. Ancak bazı şarkılarda Nick Batt ile iş birliği yapılmıştır.[68][69] Yazım ilişkilerini "demokrasi" olarak tanımlayan ikili kayıt stüdyosundayken sırayla çalarlar.[70][71][72] Yazım sırasında Alison vokallerini melodiler ve vurmalılar yerine kullanır.[72] Will ise bestelerini eski klavyelerle yapar.[72] Grup "müziğin görsel bir deneyim" olduğunu savunur ve şarkıları yazmadan onları görselleştirir.[1]

Diskografi
  • Felt Mountain (2000)
  • Black Cherry (2003)
  • Supernature (2005)
  • Seventh Tree (2008)
  • Head First (2010)
  • Tales of Us (2013)
  • Silver Eye (2017)

Kaynakça
  1. Flinn, Sean (25 Ocak 2002). "Scaling Felt Mountain: An Interview with Will Gregory of Goldfrapp". Choler Magazine. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  2. Phares, Heather. "Goldfrapp Biography". Allmusic. Rovi Corporation. 22 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2013.
  3. Simpson, Dave (4 Mayıs 2001). "'The Mercury prize? Oh God, that would be great. I deserve something'". The Guardian. Guardian Media Group. 2 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  4. Phares, Heather. "Felt Mountain – Goldfrapp". Allmusic. Rovi Corporation. 10 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  5. "Last.FM: Goldfrapp "Felt Mountain" tagging". Aggregation of tagging from very larger number of "Felt Mountain" listeners, with numberic values for top four genre/style tags, as: trip-hop=100, electronic=67, electronica=46, downtempo=46 (trip-hop is also the most distinctive of these). Last.FM. Erişim tarihi: 2 Eylül 2013.
  6. Peak chart positions for albums and singles in the UK:
  7. Phares, Heather. "Black Cherry – Goldfrapp". Allmusic. Rovi Corporation. 5 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2013.
  8. "Goldfrapp – Awards". Allmusic. Rovi Corporation. 3 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  9. "2007 Grammy Awards: Winner Predictions". Slant Magazine. 29 Ocak 2007. 19 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  10. Phares, Heather. "Seventh Tree – Goldfrapp". Allmusic. Rovi Corporation. 2 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2013.
  11. Rogers, Jude (25 Ocak 2008). "Manure rather than manicure". The Guardian. Guardian Media Group. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  12. Bond, Nick (23 Mart 2010). "The Man Behind the Music". Sydney Star Observer. Gay and Lesbian Community Publishing Limited. 21 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  13. "Grammy Awards 2011: Winners and nominees for 53rd Grammy Awards". Los Angeles Times. Tribune Company. 6 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2013.
  14. "Goldfrapp reveal details of new album and festival dates". Metro. Associated Newspapers. 28 Şubat 2013. 15 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  15. Micallef, Ken (17 Aralık 2000). "Whips, Wolves, & Tricky". Yahoo! Music. 18 July 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 March 2013.
  16. O'Hagan, Sean (9 Aralık 2001). "They're as good as gold". The Guardian. Guardian Media Group. 13 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  17. LeMay, Matt (19 Eylül 2000). "Felt Mountain Review". Pitchfork Media. 2 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  18. "Certified Awards Search". British Phonographic Industry. 1 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (To access, enter "Goldfrapp" into the "Search" box, then select "Go") arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  19. Sargeant, A (Eylül 2001). "Felt Mountain". Crud Magazine. 21 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  20. Hermann, Andy (2 Mayıs 2003). "Goldfrapp: Black Cherry". PopMatters. 22 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  21. "Beats & Lust". New Beats. 2 Mayıs 2003. 24 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  22. "Black Cherry Reviews". Metacritic. CBS Interactive. 8 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2013.
  23. Petridis, Alexis (18 Nisan 2003). "Goldfrapp: Black Cherry". The Guardian. Guardian Media Group. 21 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  24. May, Wes. "Goldfrapp – Black Cherry". About.com. IAC. 20 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  25. Caulfield, Keith (3 Ağustos 2006). "Ask Billboard: Answers to readers' questions about the Pussycat Dolls, Goldfrapp and Jody Watley". Billboard. Prometheus Global Media. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  26. "Ivor Novellos 2004: The Winners". BBC. 27 Mayıs 2004. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  27. Neate, Wilson (15 Temmuz 2003). "Girls Gone Wild". Dusted Magazine. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  28. O'Connell, Sharon (16 Ağustos 2003). "Strange Fruit". Time Out. Time Out Group Limited. 24 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  29. "Interview with Alison Goldfrapp". BBC Manchester. 29 Haziran 2004. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  30. Begrand, Adrien (19 Aralık 2005). "Goldfrapp: Supernature". PopMatters. 22 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2013.
  31. McNulty, Bernadette (11 Ağustos 2005). "Blonde Ambition". The Daily Telegraph. Telegraph Media Group. 6 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2013.
  32. Levine, Nick (22 Şubat 2008). "Goldfrapp: 'Seventh Tree'". Digital Spy. Hearst Corporation. 4 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  33. Van den Boogert, Kate (6 Temmuz 2005). "Ooh La La!". GoGo – Paris in English. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  34. Porter, Hugh (21 Ağustos 2005). "The Siren's Call". Time. Time Inc. Erişim tarihi: 26 Mart 2013.
  35. Phares, Heather. "Supernature – Goldfrapp". Allmusic. Rovi Corporation. 1 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  36. Lash, Jolie (7 Mart 2006). "Goldfrapp Unleash "Supernature"". Rolling Stone. 15 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  37. Timmermans, Arjan (9 Aralık 2005). "Interview with Goldfrapp". arjanwrites.com. 28 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  38. Supernature (liner notes). Goldfrapp. Mute Records (US Deluxe CD album – 9312-2) North American DVD — "Little bits of Goldfrapp". Information about the recording of "Supernature". March 2006.
  39. Ayers, Michael D. (10 Aralık 2007). "Goldfrapp Quiets Down On 'Seventh Tree'". Billboard. Prometheus Global Media. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  40. Murphy, John. "Goldfrapp – A&E (Mute)". musicOMH. 20 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  41. Levine, Nick (25 Ocak 2008). "Goldfrapp: 'A&E' – Music Singes Reviews". Digital Spy. Hearst Corporation. 4 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  42. Byloo, Vincent (20 Şubat 2008). "We're all idiots". Focus Magazine. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  43. Papamarko, Sofi (Ekim 2008). "Interviews: Alison Goldfrapp". Exclaim!. 6 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  44. Welch, Andy (27 Ekim 2008). "It's not all glitz for Goldfrapp". Chester Chronicle. Trinity Mirror. 6 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  45. "Goldfrapp's Moving to a Happy Place". Western Mail. Media Wales. 23 Mart 2010. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2013.
  46. "Head First Reviews". Metacritic. CBS Interactive. 30 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  47. "Chart History: Goldfrapp (Billboard 200)". Billboard. Prometheus Global Media. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  48. Paphides, Pete (12 Mart 2010). "Goldfrapp: Head First". The Times. News Corporation. 21 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  49. Thomas, Lindsey (9 Mart 2010). "Nightclub chameleon flaunts '80s shimmer". Spin. Buzz Media. 21 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  50. Dombal, Ryan (11 Haziran 2010). "Director's Cut: Goldfrapp: "Alive"". Pitchfork Media. 1 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  51. "Believer – EP by Goldfrapp". iTunes. Apple. 10 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  52. Phares, Heather. "The Singles – Goldfrapp". Allmusic. Rovi Corporation. 29 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  53. @. "It'll be a long time though before we release something, but I'll keep you posted when I can with stuff" (Tweet) – Twitter vasıtasıyla.; Eksik ya da boş |kullanıcı= (yardım); Eksik ya da boş |numara= (yardım) Eksik ya da boş |tarih= (yardım)
  54. Babbage, Rachel (23 Aralık 2016). "Goldfrapp tease music comeback with cryptic naked photo". Digital Spy. 27 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Aralık 2016.
  55. "Goldfrapp Silver Eye". HMV. 22 Ocak 2017. 2 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2017.
  56. Phares, Heather. "Goldfrapp Hits The Target With Holiday Campaign". Billboard. Prometheus Global Media. 28 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2013.
  57. Murphy, John (6 Şubat 2012). "Goldfrapp – The Singles". musicOMH. 23 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  58. Gittins, Ian (27 Kasım 2011). "Goldfrapp – review". The Guardian. Guardian Media Group. 10 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  59. Kindon, Frances (6 Şubat 2008). "Goldfrapp plan tour". This is Cheshire. Newsquest. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  60. Phares, Heather. "Head First – Goldfrapp". Allmusic. Rovi Corporation. 29 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2013.
  61. Reno, Brad. "Goldfrapp". Trouser Press. 8 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2013.
  62. Lister, Kat (18 Şubat 2010). "Goldfrapp". Clash. 21 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2013.
  63. Bishop, Tom (10 Şubat 2004). "Goldfrapp cherry-picked for Brit". BBC News. Erişim tarihi: 25 Haziran 2013.
  64. Green, Thomas H. (7 Nisan 2012). "Goldfrapp – The Singles". mixmag.net. 27 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2013.
  65. Phares, Heather (19 Eylül 2000). "Felt Mountain - Goldfrapp". AllMusic. Erişim tarihi: 25 Haziran 2013.
  66. Paterson, Sylvia (4 Eylül 2005). "Glam Slam". Sunday Herald. Newsquest. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  67. "The amazing vocals of Goldfrapp". Metro. Associated Newspapers. 30 Haziran 2008. 7 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  68. Black Cherry (liner notes). Goldfrapp. Mute Records (CD album – CDStumm196). 28 April 2003.
  69. Supernature (liner notes). Goldfrapp. Mute Records (CD album – CDStumm250). 22 August 2005.
  70. Gleeson, Sinead (6 Mart 2008). "Interview: Goldfrapp". State. 7 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  71. Buckley, David (Nisan 2005). "In the studio this month..." MOJO. Bauer Media Group. 18 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.
  72. Gallant, Michael (Şubat 2006). "Retro Disco Ooh La La". Keyboard. NewBay Media. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2013.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.