Hamilelik oranı

Hamilelik oranı veya hamile kalma oranı, hamile kalma denemelerindeki başarı oranıdır. Genellikle yapay döllenme ve in vitro fertilizasyon denemelerindeki başarı oranını tasvir etmekle birlikte âdet döngüsünün belli evrelerindeki döllenme şansını da ifade edebilir.

Ortalama bir kadının subfertilite, kısırlık, düzensiz menstrüasyon ve menopoza ulaşma yaşı.[1]

Faktörler
Ayrıca bakınız: Doğurganlık

Yaş ve doğurganlık çok yakından ilişkilidir.[2] Bir kadının yumurta hücrelerinin tamamı anne karnında oluştuğundan[3] ve bu yumurtalar on yıllar içinde olgunlaştığından ötürü, bu uzun süre zarfı içinde yumurta hücrelerinde bulunan kromatin mutasyona, bölünme problemlerine ve kırılmaya karşı, bir erkeğin üreme hayatı boyunca devamlı üretilen sperm hücrelerinin kromatini ile karşılaştırıldığında daha savunmasız bir durumda olduğu öne sürülmüştür. Ergenlik ve menarştan sonra artış gösteren doğurganlık, yaş ilerledikçe düşüş göstermeye başlar. Annenin yaşı hamilelik sorunlarına yol açmakta ve çocuklar genetik hastalıklara karşı daha açık hale gelmektedir. Yinede erkeklerde de benzer bir durum söz konusudur. Yaşlı erkeklerin bir kadını hamile bırakabilme olasılığı genç erkeklere kıyasla daha düşüktür.[4]

Bağlantılı oranlar

Döllenme oranı
Ovülasyon gününe bağlı olarak döllenme şansı.[5]

İn vitro fertilizasyon ve benzer prosedürlerde döllenme oranı kaç tane oositin sperm hücreleri tarafından döllendiğini ölçmek için kullanılabilir. Hiçbir hücrenin döllenememesi durumunda döllenme oranı %0 olmakta ve denemeler başarısız olarak tanımlanmaktadır.[6] Bu durumda tekrarlanan intrasitoplazmik sperm enjeksiyonu tedavisi yararlı veya gerekli olmaktadır.[6]

İmplantasyon oranı

İmplantasyon oranı rahime gömülmeye çalışmış bütün embriyolara karşı bu işlemi başırıyla tamamlamış embriyoların oranını verir.[7] Örneğin ABD'de bulunan bir klinik IVF tedavisinde 35 yaş altı bireylerde %37, 35 ve 37 arasında %30, 38 ve 40 arasında %22, 41 ve 42 yaşlarında ise %12 implantasyon oranı rapor etmiştir.[8]

Zigotun en başarılı implantasyon oranı 8. ve 10. gün arasında gerçekleşmektedir. 10. günden sonra ise bu oranda düşüş gözlemlenir.[9]

Canlı doğum oranı

Canlı doğum oranı, hamilelik oranı ve düşük oranı birbirlerine ayarlandıkları takdirde ulaşılan orandır. Bütün hamilelik süreci sonucunda bebeğin canlı doğma oranını verir. Örneğin 2007 yılında Kanadalı klinikler in vitro fertilizayon yöntemlerini kullanarak %27 canlı doğum oranına ulaşmışlardır.[10]

Cinsel ilişki sonucu hamile kalma oranı

Ovülasyondan 5 ilâ 1-2 gün öncesini kapsayan zaman aralığı en doğurgan dönem (cinsel ilişki sonrasında hamile kalınmasının en olası olduğu zaman) veya doğurganlık dönemi olarak adlandırılır.[11] 14 günü luteal evre olan 28 günlük bir döngüde bu doğurgan evre döngünün ikinci haftasını ve üçüncü haftanın başını kapsamaktadır. Kadınların göreceli olarak doğurgan oldukları ve doğurgan olmadıkları günleri kendilerince tespit etmelerine yardımcı olmak için doğurganlık tahmini olarak da adlandırılan çeşitli yöntemler ve sistemler geliştirilmiştir.

Kaynakça
  1. te Velde, E. R. (2002). "The variability of female reproductive ageing and also on how the body is built". Human Reproduction Update. 8 (2). ss. 141-154. doi:10.1093/humupd/8.2.141. ISSN 1355-4786.
  2. Leridon H (Temmuz 2004). "Can assisted reproduction technology compensate for the natural decline in fertility with age? A model assessment". Hum. Reprod. 19 (7). ss. 1548-53. doi:10.1093/humrep/deh304. PMID 15205397.
  3. Krock, Lexi (Ekim 2001). "Fertility Throughout Life". 18 Ways to Make a Baby. NOVA Online. 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2006. Haines, Cynthiac (Ocak 2006). "Your Guide to the Female Reproductive System". The Cleveland Clinic Women's Health Center. WebMD. 12 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2006.
  4. Kidd SA, Eskenazi B, Wyrobek AJ (2001). "Effects of male age on semen quality and fertility: a review of the literature". Fertil Steril. 75 (2). ss. 237-48. doi:10.1016/S0015-0282(00)01679-4. PMID 11172821. 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2019.
  5. Dunson, D.B.; Baird, D.D.; Wilcox, A.J.; Weinberg, C.R. (1999). "Day-specific probabilities of clinical pregnancy based on two studies with imperfect measures of ovulation". Human Reproduction. 14 (7). ss. 1835-1839. doi:10.1093/humrep/14.7.1835. ISSN 1460-2350.
  6. Liu J, Nagy Z, Joris H, ve diğerleri. (Ekim 1995). "Analysis of 76 total fertilization failure cycles out of 2732 intracytoplasmic sperm injection cycles". Hum. Reprod. 10 (10). ss. 2630-6. PMID 8567783.
  7. Levi Setti, P. E.; Albani, E.; Matteo, M.; Morenghi, E.; Zannoni, E.; Baggiani, A. M.; Arfuso, V.; Patrizio, P. (2012). "Five years (2004-2009) of a restrictive law-regulating ART in Italy significantly reduced delivery rate: analysis of 10 706 cycles". Human Reproduction. 28 (2). ss. 343-349. doi:10.1093/humrep/des404. ISSN 0268-1161. PMID 23175501.
  8. About the Fertility Lab 22 Nisan 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. from Cleveland Clinic. Data from 2012
  9. Wilcox AJ, Baird DD, Weinberg CR (1999). "Time of implantation of the conceptus and loss of pregnancy". The New England Journal of Medicine. 340 (23). ss. 1796-1799. doi:10.1056/NEJM199906103402304. PMID 10362823. 11 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2019.
  11. Pages .242,374 in: Weschler, Toni (2002). Taking Charge of Your Fertility (Revised bas.). New York: HarperCollins. ss. 359-361. ISBN 0-06-093764-5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.