Ignaz Seipel

Ignaz Seipel (d. 19 Temmuz 1876, Viyana[1] – ö. 2 Ağustos 1932) 1920'lerde iki kez Federal Şansölye olarak görev yapan Hristiyan Sosyal Partinin (CS) Avusturyalı bir başrahip ve politikacıydı.

Ignaz Seipel

Kariyeri

Seipel, Viyana Üniversitesinde ilahiyat okudu ve 1899'da Katolik bir rahip olarak atandı. 1903 yılında İlahiyat doktorasını aldı. Bunu, ardından, Viyana Üniversitesi'nde iş ahlakı bağlamında iş ahlakı üzerine yazan ilk bilim adamlarından biri olarak bilindi. 1909'dan 1917'ye kadar Salzburg Üniversitesi'nde ahlaki teoloji dersleri verdi.

Seipel, 1893'te Viyana belediye başkanı Karl Lueger tarafından kurulan ve I. Dünya Savaşı sırasında Avusturya-Macaristan hükûmetinde kabine sekreteri olarak görev yapan din adamı olarak muhafazakâr Hristiyan Sosyal Partisi'nin bir üyesiydi. O sırada birçok ünlü eser yazdı ve yayınladı. (Nation ve Staat (Nation and State) (1916) dahil), partide daha sonra öne çıkan rolünü güçlendirmeye yardımcı oldu. Bu yazılarda, Woodrow Wilson'ın günümüz söyleminin yakaladığı çağdaşların çoğunun aksine, devleti ulustan ziyade egemenliğin temel haklılaştırması olarak gördü.[2] Ekim 1918'de, Cumhurbaşkanı Başkan Heinrich Lammasch başkanlığında son Cisleithanian kabinesinde Çalışma ve Sosyal İşler Bakanı olarak atandı.

I. Dünya Savaşı'ndan sonra Alman Avusturya’nın kurucu meclisinin üyesi olan Seipel, şu anda faaliyet gösteren eski monarşist Hristiyan Sosyal Partisi’ni yeniden kurdu. 1921'den 1930'a kadar parti başkanlığını 1922-1924 arasında Şansölye, yine 1926'dan 1929'a kadar Şansölye, ardından Dışişleri Bakanı olarak görev yaptı.

Avusturya ekonomisini yeniden canlandırmak için, Şansölye Seipel ve delegesi Mensdorff-Pouilly-Dietrichstein, 4 Ekim 1922'de, Avusturya'nın Milletler Cemiyeti'nde yeniden inşası için Protokolü imzaladı: resmen Almanya'ya üyelikten vazgeçerek uluslararası bir bağ elde etti. Krone para biriminin aşırı enflasyonu ile mücadele etmek için hükûmet aynı zamanda Avusturya'nın merkez bankası Oesterreichische Nationalbank'ı parasal istikrarın sağlanması göreviyle yeniden kurdu. Bununla birlikte, bu politikalar sosyalist işçi örgütleri tarafından memnuniyetsizliğin artmasına izin verdi ve Haziran 1924'te Seipel'in hayatına sinirli bir işçi tarafından bir suikast girişiminde bulunuldu 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..

Büyük Alman Halk Partisi ve Landbund tarafından desteklenen sağcı bir koalisyon hükûmetine liderlik eden ana politikası, zengin sanayiciler ile milliyetçi Heimwehren'in paramiliter birimleri arasındaki işbirliğinin teşvik edilmesiydi. Bu süre zarfında, 1927'deki Viyana Temmuz İsyanı ile sonuçlanan solcu Republikanischer Schutzbund ile sokak şiddetinde ve silahlı çatışmalarda bir artış oldu. Bundan sonra Sosyal Demokrat muhalefet, Seipel’e “Kanlı Başrahip” ismini taktı. Sonunda 1929'da istifa etti ve parti arkadaşı Ernst Streeruwitz şansölye oldu. Ertesi yıl bir kez daha Şansölye Carl Vaugoin kabinesinde Dışişleri Bakanı olarak kısa bir süre görev yaptı.

Seipel, Viyana Ormanı'ndaki bir sanatoryumda kalırken bir sosyalist[3] tarafından öldürüldü. Viyana Zentralfriedhof'taki Ehrengrab'a gömüldü.

Kaynakça

1. http://www.biographien.ac.at/oebl_12/142.pdf
2. John W. Boyer, Culture and Political Crisis in Vienna: Christian Socialism in Power, 1897-1918, p. 411.
3. https://mises.org/library/cultural-background-ludwig-von-mises

Dış bağlantılar

• "New Cabinet". Time Magazine. 1 Kasım 1926. Erişim tarihi: 9 Ağustos 2008.