Kişi kültü

Kişi kültü, bir toplumda liderin yüceltilmesi, kahraman veya Tanrı benzeri bir figür olarak tanımlanmasıdır.

İran'ın İsfahan şehrinde Ruhullah Humeyni'nin portresinin asılı olduğu bir pazar

Liderin mükemmel insan olarak görülmesi, hata yapmaz kabul edilmesi, başarılarının ulaşılmaz olmasını ifade eder. Sosyolog Max Weber'in otorite sınıflandırmaları arasında karizmatik otorite ile paralellik tutmaktadır.

Kişilik kültü bir kişinin tanrılaştırılmasına benzemekte olup özellikle totaliter devletlerde genellikle devlet tarafından kitle iletişim ve propaganda araçları tarafından kurulmuştur. Medya, büyük toplantı organizasyonları, askeri ve sivil nitelikli törenler, anıt heykeller, afişler, filmler, edebi eserler, şefin lakabı gibi faktörler kişi kültünün inşasında etkilidir.

Terim ilk kez 1956'daki Sovyetler Birliği Komünist Partisi 20. Kongresi'nde Nikita Kruşçev tarafından Stalinizmi ve Josef Stalin lehine yapılan propagandayı kınamak için kullanılmıştır.[1]

Kaynakça

Caymaz, Birol. "Atatürk Kültü Etrafında Seküler Dinsellik". Suriçinde bir yaşam. Toktamış Ateş’e armağan (Bilgi Üniversitesi Yay.). Erişim tarihi: 17 Mayıs 2018.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[birol-1] Caymaz, Birol. "Atatürk Kültü Etrafında Seküler Dinsellik". Suriçinde bir yaşam. Toktamış Ateş’e armağan (Bilgi Üniversitesi Yay.). Erişim tarihi: 17 Mayıs 2018.