Kolima Nehri

Kolima, havzası Yakutistan, Chukotka Özerk Okrugu ve Rusya'nın Magadan Oblastı bölümlerini kapsayan kuzeydoğu Sibirya'da bir nehirdir. Kolima' nın adı (Rusça: Колыма́) dır.

Kolima
Колыма́
Kolima Nehri
Kaynak Çarski Dağları
Ağız Arktik Okyanusu
Havza ülkeleri Rusya
Uzunluk 2,129 km
Havza alanı 644,000 km²

Kolyma her yıl yaklaşık 250  gün boyunca birkaç metre derinliğe kadar donar ve sadece Haziran başında Ekim ayına kadar buzdan arınır.

Kolima Irmağı, Rusya Federasyonu‘nun doğusunda bulunan Sibirya bölgesinin doğusundaki Çarski Dağları ile Kolimski Dağları‘nın arasındaki yüksek tepelerden kaynaklanır. Uzunluğu 2,129 km' yi bulur. Su toplama havzası 644,000 km²' dir.

Kolima Irmağı Ambarçık kasabası yakınlarındaki halicinden Doğu Sibirya Denizi üzerinden Arktik Okyanusu‘ na dökülür.

Kolima Irmağı’nın bulunduğu bölgenin ikliminin sertliği ve ırmak çevresinde fazla yerleşim birimi olmaması nedeniyle nedeniyle suları tarımda kullanılamaz. Kışları 4-5 ay boyunca Kolima Irmağı donar.

Nehrin Rotası

Kolima Kulu ve Ayan-Yuryakh 'un birleşmesiyle Khalkan bölgesi nden başlar. Dağlık bölgeleri terk ederek kabaca kuzeye doğru büyük Doğu Sibirya Ovası'nın binlerce göl ile benekli geniş bir ovası olan Kolima Ovası boyunca uzanır. Nehir, Doğu Sibirya Denizi nin Kolima Körfezi, Kuzey Buz Denizi nin bir bölümünün içine boşalır. Nehir, Doğu Sibirya Denizi' nin Kolima Körfezi, Kuzey Buz Denizi' nin içine boşalır.

Kolima 2.129 kilometre (1.323 mi) uzunluğundadır. Havzasının alanı 647,000 kilometrekare (249,808 sq mi).[1] Kolimskoye'deki ortalama deşarjı, 3,254 m3/s (114,9 cu ft/s), en yüksek debisi Haziran 1985'te 26,201 m3/s (925,3 cu ft/s) ve en düşük debisi Nisan 1979'da 306 m3/s (10.800 cu ft/s) olarak bildirilmiştir.[2]

Kolları

Kolima'nın ana kolları, kaynaktan ağza şunlardır:[1]

  • Ayan-Yuryakh (sol)
  • Kulu (sağ)
  • Buyunda (sağ)
  • Balygychan (sağ)
  • Sugoy (sağ)
  • Korkodon (sağ)
  • Popovka (sol)
  • Yasachnaya (sol)
  • Zyryanka (sol)
  • Ozhogina (sol)
  • Sededema (sol)
  • Beryozovka (sağ)
  • Omolon (sağ)
  • Anyuy (sağ)

Adalar

Son 75-kilometre (47 mi) genişlemede Kolima iki büyük dala ayrılır. Doğu Sibirya deniziyle buluşmadan önce Kolima'nın ağzında birçok ada vardır. Başlıcaları şunlardır:

  • Mikhalkino

69.416°N 161.255°E / 69.416; 161.255 en büyük adadır, Batı Kolima'nın doğu dalı olan Prot'Kammennaya Kolimada yer alır. Bu ada kuzey ucunda daha küçük adalara ayrılır. 24 kilometre (15 mi) uzunluğunda ve 6 kilometre (4 mi) enindedir. Mikhalkino, Kuzey Denizi Güzergahı Genel Müdürlüğü 'nün ardından "Glavsevmorput Adası" olarak da bilinir.

  • Sukharnyy veya Sukhornyy, Mikhalkino'nun kuzeydoğu kıyılarına 3 km uzaklıktadır. Bu 11 kilometre (7 mi) uzunluğunda ve yaklaşık 5 kilometre (3 mi) genişliğindedir. Sukhornyy'nin kuzeydoğusu, Morskiye Sotki Adaları olarak bilinen küçük adalar kümesidir.
  • Piat 'Pal'tsev Sukhornyy'nin güney ucunun 5 kilometre güneydoğusundadır. 5 kilometre uzunluğunda ve maksimum 1.8 kilometre genişliğindedir.
  • Nazarovsky Adası,69.533°N 161.086°E / 69.533; 161.086 Kolima'nın batı dalı Prot'Pokhodskaya Kolima in batı tarafında, birçok küçük ada bulunan bir bölgededir. 4.5 kilometre uzunluğunda ve 1.3 kilometre genişliğindedir.
  • Shtormovoy Adası,69.666°N 161.031°E / 69.666; 161.031 Nazarovsky Adası'nın 10 kilometre (6 mi) kuzeyinde, deniz kenarında yer alır. Shtormovoy, Kolima ağızlarının en kuzeyindeki adadır.4.3 kilometre uzunluğunda ve 1.5 kilometre genişliğindedir.

Tarihçe

1640 yılında Dimitry Zyryan (Yarilo veya Yerilo olarak da bilinir) Indigirka 'ya karaya gitti. 1641'de İndigirka'ya doğru gemiyle yola çıktı doğuya ve Alazeya 'ya gitti. Burada Kolima'yı duydular ve ilk kez Chukchis ile tanıştılar. 1643'te İndigirka'ya döndü, yasak(kol)'unu Yakutsk' a gönderdi ve Alazeya'ya geri döndü. 1645'te bir partiyle tanıştığı Lena'ya geri döndü ve Kolima'nın' 'prikazchik' '(arazi yöneticisi) olarak atandığını öğrendi. Doğuya döndü ve 1646'nın başlarında öldü. 1641–42 kışında Mikhail Stadukhin, Semyon Dezhnyov ile birlikte üst Indigirka'ya karaya çıktı. Ertesi kışı orada geçirdi, tekneler yaptı ve Indigirka'dan aşağıya ve doğuya Zyryan ile tanıştığı Alazeya'ya doğru yelken açtı. Zyryan ve Dezhnyov Alazeya'da kalırken Stadukhin doğuya gitti, 1644 yazında Kolima'ya ulaştı. Muhtemelen Srednekolymsk'da birzimovye(kış kabini) inşa ettiler ve 1645'in sonunda Yakutsk'a döndüler.[3]

1892–94'te Baron Eduard Von Toll Rusya Bilimler Akademisi adına Kolyma havzasında (diğer Uzakdoğu Sibirya nehirleri arasında) jeolojik araştırmalar gerçekleştirdi (Barr, 1980). Bir yıl ve iki gün boyunca süren sefer 25,000 kilometre (15,534 mi)'ı kapsadı ve 4.200 kilometre (2.600 mi) nehir üzerinde ve yolda jeodezik etütler yapıldı.

Kolima, Gulag çalışma kampı ve altın madenciliği ile bilinir; bunların her ikisi de Joseph Stalin döneminden kalma Sovyet arşivleri açıldığından beri kapsamlı bir şekilde belgelenmiştir. Nehir, Varlam Shalamov, The Kolyma Tales tarafından Gulag kamplarındaki yaşam hakkında ünlü antolojiye adını verir. Kamplar kapatıldıktan sonra devlet sübvansiyonları, yerel endüstriler ve iletişim azaldı. Birçok insan göç etti, ancak bölgede kalanlar balıkçılık ve avcılık yaparak geçimini sağlamaktadır. Küçük balıkçı yerleşimlerinde balıklar bazen donuk topraktan'dan oyulmuş mağaralarda saklanır. Sovyet döneminde perestroika dan önce Kolima'yı ziyaret eden son Amerikalılar Ağustos 1929'da ziyareti filme alan yelkenli gulet Nanuk mürettebatıydı. Nanuk sahibinin 18 yaşındaki kızı Marion Swenson tarafından filme alındı.[4] Nanuk ziyaretinden sonra Kolyma'yı ziyaret eden ilk iki Amerikalı, 1991'de yazar Wallace Kaufman ve Ağustos 1991'de Ziryanka'dan Green Cape'e filika ile seyahat eden gazeteci Rebecca Clay'di.[5] Şubat 2012'de, Ulusal Bilimler Akademisi Bildirilerinde,Kolima nehri kıyısına yakın sincap yuvalarında ve donmuş toprakta korunmuş 30,000 yıllık Silene stenophylla meyvelerinden bilim insanlarının bitkisini yetiştirdiklerini raporlandı.[6]

Yerleşimler

Kolima nehrindeki yerleşimler arasında (aşağıda listelenmiştir) Sinegorye, Debin, Ust-Srednekan, Seymchan, Zyryanka, Srednekolymsk ve Chersky.

İnşaatlar
Debin'deki köprü

Sinegorye'de bir hidroelektrik santrali vardır (Kolima Hidroelektrik İstasyonu)

nehrin üst kısmındadır. Tesis 1980'lerde Kolima Gestroi tarafından başlatıldı ve hem tesis hem de Sinegoria kasabası baş mühendis Oleg Kogadovski'nin gözetiminde inşa edildi. Kasaba, olimpik büyüklükte bir yüzme havuzu, bir yeraltı tüfek menzili ve diğer birçok Rus kasabasında bulunmayan birçok aktivite içeriyordu. Kogadovski, bu kadar uzak bir yerde iyi yetenekleri çekmek ve kullanmak için kasabanın olağanüstü olması gerektiğini söyledi. Baraj, Magadan da dahil olmak üzere bölgeye elektriğin çoğunu sağlıyor. Kolima barajı 150 ft yüksekliğinde toprak bir barajdır. Hava sirkülasyon boruları donmuş kış yapısını koruduğu barajın çekirdeğine soğuk kış havası taşırlar. Kolima Ges. Permafrost bölgesinde inşa edilmiş en büyük baraj olduğunu söyledi. Ust-Srednekan'da yeni bir hidroelektrik santral yapım aşamasındadır.(Ust-Srednekan hidroelektrik santrali).Rezervuar için boşaltılan karaçam ormanının gövdeleri donduğundan ve kolayca kapatıldığından ağaçları kışın kesildi. Odunu, kağıt hamuru olması için satıldı.

Ust-Srednekan, Sinegorye ve Debin (Kolima Otoyolu'nu taşıyan) dahil olmak üzere nehir üzerinde sadece birkaç köprü vardır.  

Ayrıca bakınız
  • Gulag hakkında ek bilgi veren Kolima makalesi.
  • Doğu Sibirya Dağları

Daha fazla okumak için
  • William Barr, Baron Eduard von Toll’s Last Expedition: The Russian Polar Expedition, 1900-1903 (1980). 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Shalamov, Varlam Tikhonovich (1994) Kolyma tales [Kolymskie rasskazy], Glad, John (transl.), Penguin twentieth-century classics, Harmondsworth : Penguin, 0-14-018695-6
  • Once-cursed Gulag river now Siberian lifeline:
  • Position and names of islands9 Ocak 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Dış bağlantılar

Kaynakça
  1. Şablon:GVR
  2. "Kolyma At Kolymskoye". R-ARCTICNET. 31 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2017.
  3. Lantzeff, George V., and Richard A. Pierce (1973). Eastward to Empire: Exploration and Conquest on the Russian Open Frontier, to 1750. Montreal: McGill-Queen's U.P.
  4. Gleason, Robert J. Frozen In The Siberian Arctic. Alaska Northwest Publishing, 1977
  5. unpublished journals of Wallace Kaufman

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.