Konstantinopolis Kuşatması (1422)

Konstantinopolis'i ilk tam teşekküllü Osmanlı kuşatması, Bizans İmparatoru II. Manuil'un Osmanlı Padişahı I. Mehmet'in 1421 yılında ölümü üzerine Osmanlı Sultanları'nın ardıllık işlerini karıştırmak üzere araya girmesinin bir sonucu olarak 1422 yılında meydana gelmiştir. Bu politika Bizanslılar tarafından komşularını zayıflatmak için başarıyla uygulanıyordu.

Konstantinopolis Kuşatması
Osmanlı Devleti kuruluş dönemi ve Bizans-Osmanlı savaşları
Cristoforo Buondelmonti'ye ait Liber insularum Archipelagi'nin Marciana Kütüphanesi'nde yer alan ve 1420'ler ile 1430'lar civarına tarihlenen kopyasındaki Konstantinopolis ile Galata haritası
Tarih 1422 Bölge Konstantinopolis Sonuç Bizans zaferi
Taraflar
Bizans İmparatorluğu	Osmanlı İmparatorluğu
Komutanlar ve liderler
VIII. İoannis ve fiilen emekli babası yardımcı imparator II. Manuil ile.	II. Murat
Güçler
Bilinmiyor	Bilinmiyor
Kayıplar
Bilinmiyor	Bilinmiyor

II. Murat kazanan ardıl olarak ortaya çıktığında, Bizans topraklarına sefere çıktı. Türkler ilk defa 1422 yılındaki kuşatmada "Falconet" adı verilen kısa fakat geniş olan topu kullanarak kendi toplarını edinmişlerdi.[1] İki tarafda teknolojik bakımdan tamamen birbirine eşdi ve Türkler "bombardıman taşlarını almak için" barikat kurmak zorunda kalmışlardı.[1]

Bizans savunucuları savaşı kazandı. Çağdaş Bizans ve Osmanlı geleneği Konstantinopolis'in kurtuluşunu Theotokos tarafından bir mucizevi araya girişe bağladı.

Sonuç

Bizans zaferine rağmen, imparatorluk bu defa ekonomik sorunlarla yüz yüzeydi ve II. Pius Avrupa krallıklarından top yardımını hibe anlamında ilerletti. Hiçbir yeni top 1422 yılı kuşatmasından sonra Avrupa devletlerinden hediye değildi ve bundan başka Bizans toplarına hiçbir diğer ilerleme yapılmadı.[1] Bundan dolayı, Sonraki Osmanlı lideri, II. Mehmet, 1453 yılında Konstantinopolis'in fethinde daha çok başarılı olacaktı.

Gelenekler

Geleneksel sonuçlar, (çağdaş Bizans ve Osmanlı raporlarıyla başlayan) kuşatmanın kaldırılmasını şehrin duvarları üzerindeki Theotokos'un hayaletine bağlar. Bu şehri savunanları çokça etkiler.[1] İoannis Kananos kayıtlarda şöyle der:

“	Romalılar, yorgunluktan bitip tükenmelerine rağmen, zıplayıp, sıçradılar ve memnundular… İlahi okuyarak Meryem Ana'yı kalplerinin derinliklerinden yücelterek bağırıyorlardı.	„

Kaynakça

1. Stephen Turnbull, The Walls of Constantinople, AD 324–1453 27 Eylül 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Osprey Publishing, ISBN 1-84176-759-X.