Kulan Arslan
Kulan Arslan Türkiye Selçuklu Sultanı Kutalmışoğlu Süleyman Şah'ın oğlu, Selçuklu ilhanı.
Kulan Arslan (Davud) | |
---|---|
Hanedan | Selçuklu Hanedanı |
Babası | Kutalmışoğlu Süleyman Şah |
Doğum | Bilinmiyor |
Ölüm | Bilinmiyor |
Asıl adı Davud’dur. Türkçe “Yaban atı” anlamına gelen “Kulan” adı ile tanınır.[1] Doğum ve ölüm tarihleri hakkında kesin bir bilgi yoktur.
1086'da Süleyman Şah'ın Tacettin Tutuş'un komutasındaki Selçuk ordusu önünde yenilgiye uğraması ve ölümü ile sonuçlanan Ayn Seylem Savaşı’ndan sonra ağabeyi Kılıç Arslan'la birlikte, Büyük Selçuklu hükümdarı Melikşah'ın tutsağı olarak olarak İsfahan'a götürüldü.
Melikşah 1092'de ölümünden sonra esaretten bir şekilde kutulup Kılıç Arslan’la birlikte Anadolu'ya döndü ve Bizans ablukası altındaki İznik'e geldi. Kılıç Arslan "sultan" ilan edilirken, Kulan Arslan ise ağabeyinin yardımcısı "ilhan" ilan edildi. Bu tarihten sonra Anadolu Türk Devleti'nin yeniden kurulması için ağabeyine yardımcı oldu.
I. Haçlı Seferi'nde, Kılıç Arslan'ın Malatya'da bulunduğu sırada İznik'i savundu. İlk gelen Haçlı grubu, çapulculardan ve maceraperestlerden ibaretti.[2] Papaz Pierre L'Ermite önderliğindeki bu ilk grubu İznik dolaylarında bozguna uğrattı. Ancak daha sonra Anadolu'ya geçen düzenli büyük ordu karşısında tutunamadı. Malatya'yı kuşatmakta olan ağabeyini yardıma çağırdı.[3]
İznik'in, Kılıç Arslan'la imparator Aleksios arasında varılan anlaşma gereği Bizans'a teslimi aşamasında, Kulan Arslan tarih sahnesinden ansızın çekilmiştir. Aleksios'un kızı Anna Komnini'nın kaleme aldığı “Aleksiad” adlı tarihinde ileri sürdüğüne göre, Haçlılardan kaçarak Bizans'a sığınmış ve Hıristiyanlığı kabul etmiştir.[3]
Kaynakça
- Cihad Cihan, Türk Av Kültüründe Kulan (Yaban Eşeği) ve Mahiyeti, Tarih Okulu Dergisi (TOD) Journal of History School (JOHS), Yıl 7, Sayı 20, Aralık 2014
- "Saadettin Gömeç, Türk Tarihinin Kahramanları XXXI: I. Kılıçarslan" (PDF). 26 Şubat 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2015.
- Kulan Arslan (Davut Selçuki), Bursa Gazeteciler Cemiyeti Ansiklopedi, Erişim tarihi:28.09.2015