Mihail Kutuzov

Prens Mihail İllarionoviç Golenişev-Kutuzov (Rusça: князь Михаи́л Илларио́нович Голени́щев-Куту́зов) (d. 16 Eylül 1745- ö 28 Nisan 1813), Rusya Ordusu’nun başkumandanıydı. 1812 yılındaki Napolyon'un Rusya Seferi'nde, Fransızları geri püskürten Rus mareşalidir.[1]

Mihail Kutuzov
Doğum 16 Eylül 1745(1745-09-16)
Sankt-Peterburg, Rus İmparatorluğu
Ölüm 28 Nisan 1813 (67 yaşında)
Bolesławiec, Polonya
Bağlılığı  Rus İmparatorluğu
Hizmet dalı Rusya İmparatorluk Ordusu
Hizmet yılları 1759-1813
Rütbesi Mareşal
Savaşları/Çatışmaları 1768-1774 Osmanlı-Rus Savaşı
1787-1792 Osmanlı-Rus Savaşı
1806-1812 Osmanlı-Rus Savaşı
Napolyon Savaşları
İmza

Hayatı

Fransız Devrim Savaşları Öncesi Hayatı

Kutuzov, 1745 yılında Sankt-Peterburg'ta doğdu. Rus ordusuna 1759 veya 1760 yılında katıldı. 1764 ile 1769 yılları arasında Polonya'da aktif görev aldı; ve 1770 ile 1774 yılları arasında Osmanlılara karşı savaştı. 1775 yılında bir gözünü kaybetti. Daha sonra Orta ve Batı Avrupa'ya dolaşmaya çıktı.[2]

1784 yılında tümgeneral rütbesine yükseldi. 1787 yılında Kırım'a yönetici olarak atandı. 1787-1792 Osmanlı-Rus Savaşı'nda Osmanlılardan birkaç bölgeyi aldı. 1791 yılında korgeneral rütbesine yükseldi. Sonra da sırasıyla, İstanbul büyükelçiliği, Finlandiya yöneticiliği, Rus acemiler ocağı komutanlığı, Berlin büyükelçiliği ve Sankt-Peterburg yöneticiliği yaptı.

Fransız Devrim Savaşı

Kutuzov 1805 yılında, Viyana önlerine gelen Napolyon'a karşı savaştı. 1806-1812 yılları arasında, Litvanya ve Kiev yöneticiliği yaptı. Sonra, 1806-1812 Osmanlı-Rus Savaşı'nda savaştı. Ama 1812 yılında Fransızların Rusya'ya girmesinden dolayı, Bükreş Antlaşması'nı imzalamak zorunda kaldı. Bu bir başarı olarak görüldü; ve Kutuzov'a Knyaz (Türkçesi: Prens veya Dük) rütbesi verildi. Sonra da, ülkenin savunması için ülkesine döndü.[3]

1812 yılındaki genelkurmay başkanı Micheal Andreas Braclay de Tolly, ordunun geri çekilmesi kararını aldı. Geri dönen Kutuzov, 17 Ağustos'ta genelkurmay başkanlığına atandı; ve prens Pyotr Bagration onun emri altına girdi. 7 Eylül'de Borodino yakınlarında Fransız orduları savaştı. Savaş, dünyanın en kanlı savaşlarından biri oldu. Fransız ordusunun üçte biri, Rus ordusunun yarısına yakını ya yok oldu ya da yaralı kaldı. Savaştan sonra bir konferans toplandı; ve Kutuzov'da önceki genelkurmay başkanı gibi geri çekilme kararı aldı. Amacı, orduyu olabildiğince kurtarabilmekti.

Borodino Savaşı kaybedildikten sonra, Napolyon Moskova'ya girdi. Şehir halkının neredeyse tamamı şehri boşalttı. Ekim'i bekleyen Kutuzov, ekime kadar ordusunu güçlendirdi. Sonra 24 Ekim'de Fransızlara saldırdı (Maloyaroslavets Savaşı). Kutuzov ağır kayıplar verdirtmesine rağmen, geri çekildi. Kaluga yoluna çekildi. Napolyon da buradan kuzeye (yani Smolensk'e) yöneldi. Kutuzov'un bu hareketi ilk başta çok tepki aldı. Ama Fransız ordusunun kalan küçük bir birlikle (690 binden 93 bine düştü) geri çekilmesiyle, böyle bir hareketin doğruluğu anlaşıldı.[4]

Ölümü

Kutuzov, savaştan döndükten sonra, 1813'ün ilkbaharında hastalanarak, 28 Nisan'da öldü.

Kaynakça
  1. John Hemsley, Soviet troop control—the role of command technology in the Soviet military system, Brassey's Publishers, 1982, p. 183
  2. William T. Worthington, Great military leaders: a bibliography with vignettes, p. 131
  3. Christopher Duffy, Borodino and the War of 1812, Scribner, p. 165
  4. С. П. Карпачёв Путеводитель по масонским тайнам. 174 стр. — М.: Центр гуманитарного образования (ЦГО), 2003. 5-7662-0143-5.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.