NGC 1068

Messier 77 (ayrıca M77 veya NGC 1068 olarak da bilinir), Balina takımyıldızı yönünde bulunan bir çubuklu sarmal gökada. Dünya'dan uzaklığı yaklaşık olarak 47 milyon ışık yılı olup, 1780 yılında Pierre Méchain tarafından keşfedilmiştir. Messier kataloğunun en büyük gökadalarından biridir.

Cetus A

Mount Lemmon SkyCenter tarafından elde edilen NGC 1068 fotoğrafı.
Gözlem verisi
Dönem J2000
Takımyıldız Balina
Bahar açısı (α) 02s 42d 40.7sn[1]
Dik açıklık (δ) −00° 00′ 48″[1]
Galaksi sınıfı (R)SA(rs)b[1]
Açısal boyut  (V) 7′.1 × 6′.0[1]
Görünür parlaklık  (V) 9,6[1]
Yüzey parlaklığı  (SB) +12,8
Fiziksel özellikler
Bağlı birlik M77 Grubu[1]
(NGC 1068 Grubu)
Kırmızıya kayma (3793 ± 10) · 10-6[1]
Dikey hız +1137 ± 3 km/s
Uzaklık 47 mIy
Tarihçe
Kâşif  Pierre Méchain
Keşif yılı 1780
Katalog başlıkları
M 77 • NGC 1068 • GC 600 • IRAS 02401-0013 • Arp 37 • MCG +0-7-83, • PGC 10266 • UGC 2188 • ZWG 388.98 • KUG 0240-002 • h 262
Ayrıca bakınız:

Messier 77, etkin gökada çekirdeğiyle aktif bir gökadadır. Görünen dalgaboylarında yıldızlararası toz görünümünü gizlemektedir. Moleküler disk ve sıcak plazma, gizlenen maddeyle birlikte ilk kez VLBA ve VLA ile radyo dalgaboylarında ölçüldü. Gökada, oldukça parlak bir tip 2 seyfert gökadadır.

Kara delik

NGC 1068'in X-ışını (mavi ve yeşil) ve optik dalga boylarındaki görüntülerinden oluşturulan montajda, merkezdeki dev kütleli bir karadelik yakınlarından kaynaklanan şiddetli bir rüzgarla savrulan gaz görülüyor. Gökadanın iç sarmal kolları üzerindeki yoğun yıldız oluşum bölgeleri hem optik hem de X-ışını dalga boylarında izlenebiliyor. Gaz bulutunun uzamış biçiminin, karadeliği çevreleyen çörek biçimli soğuk gaz ve toz bulutundan (torus) kaynaklandığı düşünülüyor. Görüntülerde üç renkli X-ışını görüntülerinde uzamış birer beyaz leke biçiminde izlenen torusun yaklaşık beş milyon Güneş kütlesinde olduğu hesaplanıyor. Radyo gözlemleri, torusun karadeliğin birkaç ışıkyılı yakınından, 300 ışıkyılı ötesine kadar uzandığını gösteriyor.

M77 çekirdeğinin HUT tarafından elde edilmiş fotoğrafı

Chandra X-ışını Uzay teleskopu'ndaki tayfölçerler, gazın bileşimini, sıcaklığını ve akış hızını ölçüyorlar. Ölçümler rüzgardaki maddenin bir oksijen eksikliği dışında, Güneş'in atmosferindeki maddeyle aşağı yukarı aynı olduğunu gösteriyor. Rüzgarla sürüklenen maddenin sıcaklığı 100.000 °C. Gazın ortalama hızı da saatte yaklaşık 1,6 milyon km.

Dev kütleli karadeliklerin genellikle buradaki gibi torus biçimli gaz ve toz bulutlarıyla çevrili olmasına karşın, bazen karadelik, Pergel gökadasının merkezinde olduğu gibi ince bir gaz ve toz diski tarafından beslenebilir. Bu örnekte, diskin egriliği hemen göze çarpıyor. Disk, tıpkı bir şemsiye gibi gökadanın bazı kesimlerini, karadeliğe düşen ısınmış maddeden kaynaklanan yoğun ışınımdan koruyor. Karadeliklerin çok güçlü kütleçekimleri, kritik bir eşiği geçen madde ve ışınımın bir daha geri dönmesine izin vermiyor. Ancak, delik yakınında disk yüzeylerindeki ışınım basıncı ve diskte dolanan madde içindeki akım kararsızlıkları nedeniyle bir kısım madde uzaya kaçabiliyor. Kaçan bu madde açısal momentumu da birlikte taşıdığından geride kalan maddenin delik içine düşmesine yol açıyor. Pergel karadelik diskinin bir özelliği de, kaçan maddenin, öteki disklerde olduğu gibi dar bir fıskiye (jet) biçiminde değil, geniş bir demet halinde uzaklaşması. Bu durum bir paradoks yaratıyor: Işınım, öteki karadeliklerde olduğu gibi yoğun ve konsantre biçimde uzaklaşırken, madde parçacıklarından oluşan rüzgarın şiddeti görece düşük. Bu da sürüklenen parçacıkların moleküller ve toz oluşturmasına izin veriyor.

Kaynakça
  1. "NASA/IPAC Extragalactic Database". NED results for object NGC 1068 (İngilizce). Erişim tarihi: 1 Ağustos 2010.

Dış bağlantılar
NGC cisimleri

Kategori

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.