Ophelia (uydu)

Ophelia Uranüs'ün düzensiz bir uydusudur. Voyager 2 tarafından 20 Ocak 1986'da çekilen görüntülerden keşfedildi ve geçici olarak S/1986 U8 olarak adlandırıldı.[1] Hubble Uzay Teleskobu 2003 yılında düzeltilinceye kadar görülmedi.[2][3] Ophelia adını, William Shakespeare'in Hamlet oyunundaki Polonius'un kızı Ophelia'dan aldı. Ayrıca Uranüs VII olarak adlandırılmıştır.

Ophelia (uydu)

Keşif
Keşfeden  Richard J. Terrile / Voyager 2
Keşif yeri Uranüs
Keşif yılı 20 Ocak, 1986
Tanımlamalar
Sıfat Ophelian
Yörünge Özellikleri
Ortalama yörünge çapı 53,763.390 ± 0.847 km
Dışmerkezlik (e) 0.00992 ± 0.000107
Yörünge süresi (P) 0.37640039 ± 0.00000357 d
Ortalama yörünge hızı 10.39 km/s
Yörünge eğikliği (i) 0.10362 ± 0.055° (Uranüs'ün ekvatoruna)°
Fiziksel özellikler
Boyutlar 54 × 38 × 38 km
Ortalama yarıçap 21.4 ± 4 km
Yüzey alanı ~6600 km²
Hacim ~41,000 km³
Kütle ~5.3×1016 kg
Yoğunluk ~1.3 g/cm³ (varsayılır)
Kütle çekimi ~0.0070 m/s²
Kurtulma hızı ~0.018 km/s
Dönme süresi eşzamanlı
Eksen eğikliği sıfır
Yüzey sıcaklığı ~64 K

Yörüngesi,[4] 21 km yarıçapı[5] ve 0.08 geometrik albedo[2] dışında hakkında neredeyse hiçbir şey bilinmemektedir. Voyager 2 görüntülerinde Ophelia, ana eksen Uranüs'ü işaret eden uzun bir nesne olarak görünür. Ophelia'nın prolate sferoidinin eksen oranı 0.7 ± 0.3'tür.[5]

Ophelia, Uranüs'ün ε halkası için dış çoban uydusu görevi görür.[6] Ophelia yörüngesi Uranüs'ün eşzamanlı yörünge yarıçapındadır ve bu nedenle gelgit kuvvetleri nedeniyle yavaş yavaş zayıflamaktadır.[5]

Ayrıca Bakınız

Kaynakça
  1. "Smith, B. A. (1986-01-27). "Satellites and Rings of Uranus". IAU Circular. 4168." 25 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  2. "Karkoschka, Erich (2001). "Comprehensive Photometry of the Rings and 16 Satellites of Uranus with the Hubble Space Telescope". Icarus. 151". 3 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  3. "Showalter, M. R.; Lissauer, J. J. (2003-09-03). "Satellites of Uranus". IAU Circular. 8194." 27 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  4. "Jacobson, R. A. (1998). "The Orbits of the Inner Uranian Satellites From Hubble Space Telescope and Voyager 2 Observations". The Astronomical Journal." 3 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  5. "Karkoschka, Erich (2001). "Voyager's Eleventh Discovery of a Satellite of Uranus and Photometry and the First Size Measurements of Nine Satellites". Icarus. 151". 3 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  6. "Esposito, L. W. (2002). "Planetary rings". Reports on Progress in Physics." 3 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.

Bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.