Pierre Favre

Pierre Favre[1] (d.13 Nisan 1506 - ö. 1 Ağustos 1546) - Savoie asıllı katolik din adamı - Cizvitler'in tarikatının kurucularındandı. 17 Aralık 2013'te Papa Fransiscus tarafından Aziz olarak ilan edildi. Yortusu 2 Ağustostur.

Pierre Favre
Cizvitler'in tarikatının kurucularındandı
Doğum 13 Nisan 1506
Villaret, Savoie Dükalığı
Ölüm 1 Ağustos 1546
Roma
Kutsanma 1872
Aziz ilanı 17 Aralık 2013 Papa Franciscus tarafından
Türbe Gesù Kilisesi - Roma - İtalya
Yortu 2 Ağustos

Hayatı

Pierre Favre Fransa’nın Savoie köyünde doğmuştur. Ailesi oldukça zengindi ve büyük koyun sürülerine sahipti. Okuldayken oldukça yetenekli ve çalışkan bir öğrenci olmuştur. Çalışmalarının ödülü olarak 1525 yılında Paris Üniversitesi'ne gönderilmiştir.

Pierre, Sainte Barbe Koleji’nde[2] ikamet eder. Burada oda arkadaşları önce Francisco de Xavier sonrasında ise Loyola'lı İgnatius’dır. Pierre akademik çalışmalarda İgnatius’a rehberlik ederken, İgnatius da ona Ruhsal Egzersizler'de rehberlik eder. Ve İgnatius’un rehberliği ile rahip olmaya karar verir.

15 Ağustos 1534'te Paris'te Montmartre mahallesindeki Saint Denis Kilisesi'nin Mahzeninde, İgnatius ile birlikte Cizvit tarikatının temellerini atan 7 kişiden biriydi.

Paris’ten 1536 Kasım’ında ayrılarak, Ocak ayında Venedik’e varır. Bu şehirde öbür ilk Cizvitlerle buluşur. Kudüs'e seyahat etme zamanının gelmesini beklerken, şehirdeki hastanede çalışırlar. Osmanlı’ya karşı savaş devam ettiği için, sonunda Kudüs'e gidemezler ve daha sonra Papa’nın hizmetinde olmak istedikleri için Roma’ya giderler. Papa, Pierre’yi Roma’daki Sapienza Üniversitesi’nde[3] görevlendirerek onun bu isteğine karşılık verir. Burada Pierre 1539 yılının Mayıs ayına kadar Teoloji ve Kutsal Yazılar profesörü olarak çalışır.

1539 yazında Papa, Pierre’den Parma’ya gitmesini ister. Bu şehirde Kutsal Kitap, ahlak ve Hristiyan yaşam üzerine vaazlar verir. Sonuç göründüğünden daha da iyidir. Vaazlardan bir yıl sonra, birçok Parmalı, dini yaşama geri döner. Pierre Parma’da sadece bir yıl daha kalır. 1540 yılının yazında Almanya’nın Worms kentinde Katolik ve Protestanlar arasında gerçekleşecek olan dini diyalog için İmparator V. Karl’ın temsilci olan Dr. Pedro Ortiz’e eşlik etmesi için görevlendirilir. Worms kentine Ekim ayının sonunda varır, Bu kent Lutheryan olmasına karşın, kendini vaaz vermeye, itirafa ve Ruhsal Egzersizler vermeye adar. Diyaloğun başlaması ertelenir ve 14 Ocak 1541 tarihinde bir kez daha başlar ve sadece dört gün sonra sona erer: Daha sonra İmparator onu Regensburg’a gönderir böylece Şubat ayında Regensburg’a geçer. Kentin imanlı Katolikleri arasında altı ay boyunca çalışır. Doğrudan tartışmalara katılmasa da onları yakinen takip eder.

Sonra sonrasında Pierre, ülkede Cizvitleri bilinir kılmak için, İspanya’ya doğru yola koyulur. Kasım 1541’de Madrid’e varır varmaz, görevi başlar ve din adamlarına vaazlar, konferanslar verir, inzivalar yapar. Yalnızca iki ay sonra, 1542 yılının Ocak ayında Almanya’nın Papalık elçisi olan Kardinal Giovanni Morone’nin[4] yardımcısı olarak görevlendirilir, böylece bir daha Avrupa’yı yürüyerek geçer. Nisan ayında Almanya’nın Speyer kentine varır ve burada her zaman uyguladığı yöntemle, vaazlar ve konferanslar verir, inzivalar yapar.

Pierre, cemiyetin kurulmasını desteklemek isteyen Kral III. Juan’ın isteği üzerine Portekiz’de görevlendirir. İki yılını Portekiz ve İspanya’da geçirir. Sonrasında 1546 baharında Papa III. Pavlus onu, Trent’te yapılacak olan Konsil’de Papa’nın teologlarından biri olarak görevlendirilir. Seyahat dönüşü, son yıllarda sık sık ateş nöbetleriyle acı çektiği için sağlığı bozulur. Roma’da İgnatius’un yanında ölür.

Yazıları[5]

Manevi Günlük

Pierre Favre de diğer ilk Cizvitler gibi bir manevi günlük (Memoriale) tutmuş, bu günlüğünde ruhsal hayatında olan günlük gelişmeleri yazmıştır. Bu alışkanlık onun için büyük bir öneme sahipti. Kendi içe bakışı ve titiz mizacı ve manevi hayatından duyduğu devamlı tatminsizlik, kendisine ve onu yönlendiren şeylere dikkat etmesini ve onlar üzerine düşünme alışkanlığını geliştirmesine vesile olmuştur.

Manevi günlüğüne ölümünden dört yıl önce, 1542’de başlamıştır. Hergün yazmış, Tanrı’nın onunla nasıl ilgilendiğini ve aldığı lütufların şükranlarını kaydetmiştir.

Tanrı merkezdir, O eyleme geçen, inisiyatif alan ve yönlendirendir. Tanrı’nın lütufları sadece kişinin kendi analizine yardımcı olmak ya da basitçe hayranlık duymak için değildir. Favre onlara, kendisine takip etmesi gereken yolu gösteren şeyler olarak bakmıştır. Tanrı ilahi iradenin bilinmesi için müdahale eder, onun gerçekleşmesine yardımcı olurken. Alınan iliyilklerin $2er gün hatırlanması, Tanrı’nın iradesini anlama arzusuna hizmet eder.

  • 19 Kasım 1541’de nasıl şefkat lütfunu aldığını yazdı.

Azize Elizabeth, Macaristan’ın Kraliçesi’nin gününde, karşımda onlar için dua edebilmek adına canlı bir biçimde hatırlamak ama hatalarını görmemeyi seçtiğim istediğim sekiz kişi ile beraber içimde büyük bir ateş hissettim. Onlar Hükümdar Episkopos, Fransa Kralı, İngiltere Kralı, Luther, Yüce Türk (Sultan), Martin Bucer[6] ve Philip Melanchtlon[7]’du. Bu onların nasıl birçokları tarafından sert biçimde yargılandıklarını ruhumda hissetmemle oldu, bu sayede onlar için iyi bir ruh’un eşlik ettiği özel bir tür kutsal şefkat hissettim. s.79

  • 6 Ocak 1543’te neşenin sırrı üzerine yazdı.

İçimde Tanrı’dan ya da komşumdan başka hiçbirşeyde neşe bulamama lütfunun bahşedilmesine dair bir arzu vardı, öyle ki asla başıma gelen geçici talihsizlikler adına değil ancak sadece başkalarının uğradıkları zulümler ve Tanrı’nın kendisi ile ilgili olan konularda kederlenecektim. Sonra Tanrı için çalışmakla meşgul olanların benim ve herkes için yaptıkları iyi işlere büyük bir hayranlık ve takdir hissettim. s.193

  • 3 Nisan 1545’te lütuf alma üzerine yazdı.

Başka bir vesilede nasıl kayda değer bir başarımın olmadığını düşünerek kederlendim ve üzüldüm... Ancak, Yüce merhameti ve şefkati ile Tanrı, avutucu, yardımıma geldi... Gördüğün işlerinin başarıları ve büyüklüğü üzerine çok da düşünme; onun yerine yaptıklarından doğan gücün büyüklüğünü ve kalitesini düşün. Büyük işleri içsel bir gelişim göstermeden kolayca yapmak yerine küçük işleri harika bir içimde yapmanı sağlayacak lüfufla dolmayı istemelisin. Lütufla kutsanmış ufacık eylemler, ufak bir lütufla yapılmış en büyük işlerden daha kalıcı ve bereketlidir. s.304

Mektuplar

Bir Cizvit olarak Pierre Favre, Papa’dan İgnatius’a, Kardinallere, Krallara diğer Cizvitlere ve ruhban olmayan kişilere 150’ye yakın mektup ve talimat yazmıştır. Pierre Favre bunu yaparken aslında diğer Cizvitler’den kendisine Roma’ya yazarak kendisini ne yaptıklarından haberdar etmesini isteyen İgnatius’un arzusunu gerçekşeltirmekteydi.

  • 1541’de bir Episkopos’a:

Eski ve yeni benliğimizin doğru bir biçimde bilebilmek için, yaptığımız her türlü eylemi, sözlerimizi, düşüncelerimizi ve yatkınlıklarınızı her zaman incelememiz fazlasıyla önemlidir. bu amaca hizmet eden bir tür kural ya da buyruk olarak her gece yatmadan önce şu incelemeyi yapmaya seni de davet ederim... En az onbeş dakika sürecek olan inceleme şu beş noktaya değinmelidir; (1) Tanrı’ya o gün sana bahşettiği tüm hediyeleri tek tek hatırlayarak teşekkür etmelisin. (2) Tanrı’dan o gün işlediğin günahların farkında olabilme lütfunu istemelisin. (3) Tanrı’nın önünde bir azarı hakedenler hariç tüm düşüncelerini, sözlerini ve eylemlerini, kalbin ile beraber sunmalı ve ruhunun detaylı bir muhasebesinin yapılmasını istemelisin. (4) Tanrı’dan vazife ve ihmallerinden doğan günahların için merhamet dilemelisin. (5) Bu günahların ve ayrıca itiraflarda dile getirdiğin itirafçının muhakemesini gerektiren kesin ve şüpheli ölümcül günahların için faydalı düzeltmeler üzerine kararlar almalısın. s. 327

Kaynakça
  1. "Saint Peter Favre". Sacred Space - www.sacredspace.ie. 23 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  2. "Collège Sainte Barbe". Vikipedia - fr. 13 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  3. "Sapienza Üniversitesi". 19 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  4. "Kardinal Giovanni Morone". Vikipedia. 7 Aralık 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  5. Spiritual writings of Pierre Favre / introduction, Edmond C. Murphy and John W. Padberg ; The memoriale translated by Edmond C. Murphy ; selected letters and instructions translated by Martin E. Palmer (İnglizce). The Institute of Jesuit Sources, saint Louis, USA. 1996.
  6. "Martin Bucer". Vikipedia. 8 Ocak 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  7. "Philip Melanchthon". Vikipedia. 15 Nisan 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.