Roberto Bellarmino
Roberto Bellarmino[1], (Montepulciano - Toskana (İtalya), 4/10/1542 – Roma, 17/09/1621) ünlü bir İtalyan
| Roberto Bellarmino | |
|---|---|
 | |
| Cizvit - Kilise Doktoru | |
| Doğum |
4 Ekim 1542 Montepulciano |
| Ölüm |
17 Eylül 1621 Roma |
| Kutsanma | 1923 |
| Aziz ilanı | 1930 Papa XI. Pius tarafından |
| Türbe | Sant'Ignazio Kilisesi - Roma - İtalya |
| Yortu | 17 Eylül |
Kardinal, Cizvit rahibi, teolog ve iman savunucusu (Apolojet).
Yirminci yüzyılda kendisine büyük hayranlık duyan Papa XI. Pius, 1923'te onu kutsadı, 1930'da ise onu Aziz olarak ilan etti. 1931'de Kilise Doktoru da ilan etti. Yortusu 17 Eylül'de kutlanır.
Cizvit Bellarmino
Roberto 1560 yılında Cizvit oldu. Aynı zamanda eğitimini tamamladığı, 1569 yılında Flanders’te bulunan Leuven Üniversitesi'ne gönderilmeden önce 1567-1568 yılları arasında Padova’da Tomist teoloji üzerine (Aziz Thomas Aquinas'a ait bir teoloji) çalıştı. Rahip olarak atanmadan önce bu üniversitede Tomist teoloji profesörü olarak çalıştı.
Protestan reformlarıyla Katolik Kilisesi'ne hakaret ve kişisel saldırıların arttığı bir dönemde teolojik yeterliliği sayesinde tartışmalarda yer aldı, Katolik Kilisesi’nin en doğru ve nezaketli bir biçimde savunmasını gerçekleştirdi. 1586-1593 yılları arasında kendi deneyimlerini de aktardığı gerek dönemi gerek sonrası için değerli bir eser olarak kabul edilen tartışma (günümüzde müzakere, görüşme olarak da geçmekte) sanatının incelikleri üzerine değinen “Disputationes de Contoversiis Christianae Fidei adversus hujus temporis haereticus” sapkınlara karşı Hristiyan inancı üzerine tartışmalar isimli çalışması yayınlandı.
Bellarmino 1588'de Roma Üniversitesi’nin, günümüzdeki Papalık Gregoryan Üniversitesi’nin ruhani direktörü, 1592'de ise üniversitenin rektörü oldu.
1597 ve 1598'de çocuklar ve yetişkinler için küçük bir kateşizm yayınladı. Papa VIII. Clement, 1870’te organize edilen I. Vatikan Konsiline kadar birçok dile çevrilen ve yaygın olarak kullanılan her iki kılavuzu resmen onayladı.
Kardinal Bellarmino
1597'de Papa VIII. Clement'in yakın danışmanı oldu ve yine onun tarafından 1599'da kardinalliğe getirildi. 1602'de Episkopos olarak takdis edildi, ardından Capua Başpiskoposluğu, 1605'te ise Papa V. Pavlus tarafından Roma'ya geri çağrıldı. Galileo teorilerinin tartışıldığı görüşmelere katılan Giordano Bruno'nun 17 Şubat 1600'de infaz edildiği engizisyon duruşmasına katılım sağladı.
Kardinal Bellarmino, sonraki yıllarında Papalık otoritesinin altında özellikle ruhsal konularda, Kilise’nin otoritesini güçlendiren önemli hizmetlerde bulunarak geçirdi. Papa açısından entelektüel yönüyle önemli, fikirleri danışılan bir kişilik olarak görülmesinin yanı sıra, teolojik tartışmalarda yönlendirici bir etkiye sahipti.
Bellarmino son yıllarda daha çok münzevi ve ruhani yaşam üzerine bahseden yazılar kaleme aldı. Birkaç kez Vatikan'dan ayrılmak istediğini bizzat Papa'ya bildirmiş ama bu istek reddedilmişti. Bu durumu Papa V. Pavlus şöyle özetliyordu: “Kilise o olmadan yapamazdı!” Yaşı tamamen ilerleyince hizmetinden emekli edildi ve son aylarını geçirdiği Cizvit Roma çıraklık evresinin geçirildiği evde, 17 Eylül 1621'de yaşamını yitirdi.
Kaynakça
- New Catholic Encyclopedia - Second Edition (İngilizce). Thomson and Gale. 2003. ss. 226-228 Cilt: 2.