Prekarite

Prekarite ya da prekarya[1], 20. Yüzyılda tanımlanmış bir çalışan sınıfı. Ağırlıklı olarak bilişsel (cogitive-yaratıcı) sektörlerde görünen, sınırlı-kontratlı, yarı zamanlı, proje bazlı sözleşmeler ile işgücü piyasalarına iş yapan sınıf. Tanımlanmadaki esas etken, sürekli iş güvencesi ve sürekliliği bulunmayan işlerde çalışan bir sınıf olarak görülmesindendir.

Genelde yaratıcı sektörler içerisinde (reklam, yazılım, program, oyun... vb.) çalışan, diğer sektörlerde de (kitap çevirisi, yarı-zamanlı eğitim görevliliği vb.) kısmen görülen, proje bazlı veya süreli çalışanlar grubu.[2]

Emek yoğun (kas gücü-mavi yakalı) çalışan sınıfından ziyade, bilgi yoğun (bilişsel-cogitive) çalışan sınıfa ait bir terim olarak kullanılmaktadır. Genelde serbest zamanlı (freelance) çalışanlar olan "prekarite"lerin, sözleşmeleri sürekli iş güvencesi içermez.

Etimoloji

Latin dillerindeki (İng. precarious; Fra. précaire; Lat. precari) istikrarsız, güvenilmez kelimesinden devşirilmiş bir isimlendirmenin maksadı, çalışanların sürekli iş güvencesinin olmadığını vurgulamaktadır.

Dünyada ve Türkiye'de Görünümleri

Prekarite Sınıfı temsil eden çalışan grubu, çeşitli sosyolojik hareketlerde gözlemlenmiştir.

Japonya'da 2003 yılındaki Irak Savaşı protestoları sırasında yoğun katılımı görünmüş olan ve kendilerine “Freeter” ismini veren çalışan grubu, bir "prekarite" örneğidir. Kendilerini tanımlamak için kullandıkları "freeter" kelimesi, İngilizce freelance (serbest çalışan) ve Almanca arbeiter (işçi) sözcüklerinden türetilmişti.[3].

2008 Amerika Krizi etkisiyle yaşanan, Ekim 2011 protestolarında da, gerek internet üzerinden organize olmaları, gerekse ocuppy hareketini oluşumunda prekarite sınıfının etkin olduğu iddia edilmektedir.[3]

2013'te İstanbul'da yaşanan Gezi Olayları için, diğer örneklerde olduğu gibi, eylemin ekonomik tepki olarak gözükmesinde prekarite sınfının etkili olduğu iddia edilmektedir.[3]

Prekarite sınıfı, sürekli çalışma saatleri dışında kalan, eğitimli ve kültürel birikim sahibi olma eğilimdeki kişilerden olması dolayısıyla; ana akım medya ağından bağımsız olarak tanınır hale gelmiş; internet ünlüleri, trend belirleyiciler, internet paylaşımı yönlendiricileri ve benzerlerinin, yoğun olarak bu sınıfın mensubu olduğu iddia edilmektedir.[2]

Yaratıcı endüstrilerde çalışanların toplam istihdam içerisindeki payı 2011 yılında %2, toplam çalışan sayısı ise 191.634 olarak hesaplanmıştır.[4]

Noam Chomsky'e göre; hem ekonomik, hem sosyal olarak tarif edilen güvencesizlik hâli prekarite, (çalışma kültürünün cazibesiyle) insanlığın %99'unu güvencesizlikle tehdit etmektedir.[2][5]

Kaynakça
  1. Standing, Guy (2014). Bulut, Ergin (Ed.). Prekarya: Yeni Tehlikeli Sınıf. İletişim yayınları. ISBN 9789750516665.
  2. manifold.press,2 Aralık 2016, Sılay Sıldır
  3. GQ Türkiye Temmuz Sayısı, Tanıl Bora
  4. "Luciana Lazzeretti, Francesco Capone, İ. Erdem Seçilmiş, "Cultural and creative industries in Turkey A benchmarking with Italy and Spain", Regional Studies Association European Conference 2014, Izmir, Turkey, 15–18 June 2014" (PDF). 9 Ocak 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2016.
  5. (İng.)Plutonomy and the Precariat On the History of the U.S. Economy in Decline, N.Chomsky

Ayrıca bakınız
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.