Asil

Asil veya soylu, bazı kültürlerde toplumun ayrıcalıklı en üst katmanına mensup kişi. Doğuştan veya hükümdar buyruğuyla, bazı ayrıcalıklara sahip olan ve özel unvanlar taşıyan kimselere denir. Asil olma durumuna asalet veya soyluluk denir. Pek çok toplumda soyluluk ebeveynlerden çocuklara (genellikle babadan oğula) geçer. Kavramın tanımı ülkeden ülkeye veya aynı ülkede çağdan çağa farklılık gösterebilir. Örneğin bazı toplumlarda soylu sınıfı iktidara ve çok geniş yetkilere sahip iken (bkz. aristokrasi) diğerlerinde sembolik olabilir.

Başlığın diğer anlamları için Asil (anlam ayrımı) sayfasına bakınız.
Başlığın diğer anlamları için Asalet (anlam ayrımı) sayfasına bakınız.
Osmanlı padişahı Sultan I. Süleyman. Osmanlı İmparatorluğu'nda olduğu gibi, Sultan diğer İslam toplumlarında da asil bir unvandı.

Etimoloji

Asil sözcüğü Türkçeye en geç 14. yüzyılda Arapça "asîl" (köklü, soylu) kavramından geçmiştir.[1] "Soy" sözcüğü ise Eski Türkçedir.[2] Oğuz dillerine özgü olan kelime, muhtemelen, Oğuzlarda seçkin bir kişinin atalarını makamla okuma geleneğinden kaynaklanmıştır.[2]

Kaynakça
  1. "asil." Nişanyan Sözlük. Erişim: 27 Aralık 2013.
  2. "soy." Nişanyan Sözlük. Erişim: 27 Aralık 2013.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.