Rus İmparatorluğu'nda antisemitizm

Rusya İmparatorluğunda antisemitizm, çok sayıda pogrom ve Rus Ortodoksluğuna geçmedikleri sürece Yahudilerin Rusya'nın içine göç etmesinin yasak olduğu Soluk Yerleşiminin (modern Ukrayna, Belarus, Litvanya ve Polonya) belirlenmesini içeriyordu.

ABD Başkanı Theodore Roosevelt'ten Rus Çarı II. Nikolay'a: "Yahudilere yapılan eziyeti durdurun." Resim baskısı ilk Kişinev pogromunu simgelemektedir.

Rusya, bu dönem de Yahudilerin statüsüne ilişkin liberalleşme eğilimlerinden etkilenmedi. 18. yüzyıldan önce Rusya, Rus Ortodoks Kilisesi'nin Yahudi karşıtı ilkelerine uygun olarak Yahudilere karşı dışlayıcı bir politika sürdürdü.[1] Yahudileri İmparatorluğa kabul etmek istendiğinde, Büyük Petro, "Orta uluslarımızda Yahudilerden ziyade Müslümanları ve putperestliği savunanları görmeyi tercih ediyorum. Yahudiler haydut ve hilekarlar. Kötülüğü çoğaltmak değil, kötülüğü yok etmek benim çabamdır." ifadelerini kullanmıştır.[2]

Soluk Yerleşim

Daha aktif ayrımcı politikalar, 18. yüzyılda Polonya'nın bölünmesiyle başlamış ve bu da Rus tarihinde ilk kez geniş bir Yahudi nüfusu olan toprağa sahip olmakla sonuçlanmıştır.[3] Bu toprak, Yahudilerin Rusya'nın içine göç etmesinin yasak olduğu Soluk Yerleşim olarak belirtilmiştir.[3] 1772'de II. Katerina Yerleşim Solukluğu Yahudilerini Ştetlerinde (Yahudilerin yaşadığı kasabalar) kalmaya ve Polonya'nın bölünmesinden önce işgal ettikleri kasabalara dönmelerini yasakladı.[4] Yerleşim Solukluğu, Moskova'yı Yahudileri kurtarmak için 1791'de resmileştirildi.[5] Sınırları, Bessarabya'nın ilhak edilmesi ile 1812'de sonlandırıldı.[5]

Zorunlu askerlik

Çar I. Nikolay'ın Yahudilere yönelik sert tutumları ve saltanatı, Avrupa Yahudileri'nin tarihi açısından en acı verici bölümlerden biri olarak bilinmektedir.[5] 1825'te Çar Nikolay tüm Yahudi erkeklerin 12 yaşında Rus İmparatorluğu ordusuna gönderilmesini emretti.[5] Rus İmparatorluğu'ndan gelen Yahudi diasporası topluluklarında, 19. yüzyıl genellikle Yahudilerin ordunun ön saflarına zorlandığı ve kullanıldığı bir zaman olarak bilinmektedir.[6] Yahudilerin memur olmaları bu dönem içerisinde yasaklandı.[5] Daha Güney bölgelerindeki Yahudi tarım toplulukları, Rus hükümeti tarafından Yahudiler arasında tarımı teşvik etmeyi sevdiği için genellikle muaf tutulurken, muaf tutulan diğer topluluklar genellikle kasabalarından ve köylerinden atıldı.[5]Kırım Savaşı, Yahudi erkek çocukların ve genç erkeklerin cephede savaşmaları için zorlanmasına neden oldu.[5] 1912'de, Yahudilerin torunları olanların dahi çok sayıda Yahudi'ye ve ordudaki Yahudi kökenli olanlara rağmen memur olmalarını yasaklayan bir yasa çıkarıldı.[7]

Asimilasyon girişimleri

1840'larda Rus İmparatorluk hükümeti Yahudilere özel bir vergi uyguladı ve bu vergiyi, onları Rus kültürüne özümsemek amacıyla "Yahudi okulları" ağı oluşturmak için kullandı. Bu okullardaki öğretmenlerin Hristiyan olmak zorunda oldukları ve Yahudilerin eğitiminin amacı onları Hristiyanlığa yakınlaştırmak ve Talmud'dan etkilenen zararlı inançlarını kökünden sökmek olmuştu.[5]

1844'te Polonya tarzı topluluklar zorla dağıtıldı ve yerini yeni yerleşim yapıları aldı. Büyüyen pot resmi olarak yasaklandı ve Çar Nikolay tüm Yahudileri resmen iki kategoriye ayırdı: "faydalı" ve "faydasız", tüccarlar "faydalı" olarak kabul edildi ve diğerleri "faydasız" olarak görüldü.[5]

Çar II. Aleksandr hükümdarlığında, Yahudi karşıtı yasal düzenlemelerin ortadan kaldırıldığını, ancak Yahudi kültürünü ulusal Rus kültürüne adapte etmeyi amaçlayan tedbirlerin yoğunlaştığı görülmüştür. Bu önlemlerin bir sonucu olarak, birçok Yahudi ticari başarı elde etti; ancak, Yahudilerin artan varlığına Rus toplumunun çeşitli kesimleri karşı çıktı.[7]

Pogromlar
Ana madde: Rusya İmparatorluğu'nda Pogromlar
Kişinev pogromunda hasar gören Toraları gömme töreni.

Rusya'da Yahudilere karşı bir dizi karşıtlık veya pogrom meydana geldi. Bunlar, hepsi Hristiyan antisemitizmi ile ilgili olmayan çeşitli motivasyonlardan kaynaklandı. Bunların birçoğu kısmen Yahudilerin İsa'nın çarmıha gerilmesinden sorumlu oldukları dini motive edilmiş antisemitizme bağlandı.[8][9] Ancak pogromların birincil tetikleyicisi Çar II.Alexandr'ın suikastıydı.[10]

İlk pogrom, 14 Yahudi'nin öldürüldüğü Konstantinopolis'teki Yunan Ortodoks patriğinin ölümünden sonra Odessa'daki (modern Ukrayna) 1821 Yahudi karşıtı isyanlar olarak kabul edilir.[11] Sanal Yahudi ansiklopedisi, 1821 pogromu başlatanların liman kentlerinde Novorossiya olarak bilinen yerleşim yerinin önemli bir diasporasına sahip olan yerel Yunanlar olduğunu iddia etmektedir.[12]

Çar III. Aleksandr Dönemi (1881-1894)

Uzun süredir devam eden baskıcı politikalar ve Yahudilere yönelik tutumlar, 13 Mart 1881'de Çar II. Aleksandr 'nin suikastından sonra yoğunlaştı.[7] Bu olay da yanlış bir şekilde Yahudiler suçlandı ve Rusya İmparatorluğu'nda, 27 Nisan 1881'den 1884'e kadar süren yaygın Yahudi karşıtı pogromlara yol açtı.[13] 1881'deki Varşova pogromu, Polonya-Yahudi ilişkilerini kötüleştirdi ve Polonyalı seçkinlerin bazı üyeleri tarafından eleştirildi.[14] Tarihçi Michael Ochs, 1863'ten 1881'e kadar olan sürenin Rus kontrollü Polonya'da anti-Semitizmin artışına tanıklık ettiğini belirtiyor.[14] Çar III. Alexander (1881-1894) Yahudilere sert tutumlar sergilemekteydi; saltanatı Yahudilerin ekonomik, sosyal ve politik koşullarında keskin bir bozulmaya tanık oldu. Politikası, Çarlık yetkilileri tarafından 1882 tarihli "Mayıs Yasaları" nda uygulandı.[15] Yahudiler resmen Çar'ın ölümünden suçlandılar. Yahudileri kırsal alanlara ve köylerde ikamet etmelerini yasakladılar ve meşgul olabilecekleri işleri kısıtladılar.[16][17] Rus İmparatorluk polisi, Yahudi karşıtı ayrımcı yasaları sıkı bir şekilde uygularken, Rus medyası yoğun bir şekilde anti-Semitik yayınlar yaptı.[7] 1891'de tüm Yahudiler sistematik olarak Moskova'dan atıldı.[7] Bu baskılar birçok Yahudiyi Rus toplumuna karşı çıkardı ve birçoğunun Rusya'nın artık onların evi olamayacağına inandırdı. Çar'ın bakanı Konstantin Petroviç Pobedonostsev, hükümetin Yahudilerle ilgili amacının "Üçte biri ölmesi, üçte biri ülkeyi terk etmesi ve üçte biri de çevre nüfusta tamamen asimile edilmesi" olduğunu ifade etti.[18] Pogromlar ve baskıcı mevzuat Yahudilerin batı Avrupa ve Amerika'ya kitlesel olarak göç etmesiyle sonuçlandı. 1881 ve Birinci Dünya Savaşı'nın patlak vermesi arasında, kayıtlı tarihin en büyük grup göçlerinden biri olan tahmini 2,5 milyon Yahudi Rusya'yı terk etti.[19] 1903'teki Pesach pogromundan sonra, pogromlar Rus İmparatorluğu'nun resmi politikası haline geldi ve Yahudi karşıtı terör Ekim 1905'te zirveye ulaştı.[7]

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. Steven Beller (2007) Antisemitism: A Very Short Introduction: 14
  2. Levitats, Isaac (1943). The Jewish Community in Russia, 1772-1844. New York: Columbia University Press. ss. 20–21.
  3. Steven Beller (2007) Antisemitism: A Very Short Introduction: 28
  4. Weiner, Rebecca. "The Virtual Jewish History Tour 3 Mayıs 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.".
  5. "Russia Virtual Jewish History Tour 23 Nisan 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.", Yahudi Kütüphanesi, Erişim tarihi: 21 Nisan 2018.
  6. "Lone Stars of David: 'The Immigrant': from czarist Russia to small-town Texas 19 Aralık 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.". Texas Jewish Post. 14 Ağustos 2008. Erişim tarihi: 21 Nisan 2018.
  7. "www.jewishvirtuallibrary.org/russia-virtual-jewish-history-tour". 23 Nisan 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Nisan 2018.
  8. Volf, Miroslav (2008). "Christianity and Violence". In Hess, Richard S.; Martens, E.A. (eds.). War in the Bible and terrorism in the twenty-first century. Eisenbrauns. s. 13. ISBN 978-1-57506-803-9 Erişim tarihi: 1 Haziran 2010.
  9. Lambroza, Shlomo (1992). Klier, John D.; Lambroza, Shlomo (eds.). Pogroms: Anti-Jewish Violence in Modern Russian HistoryCambridge University Press. s. 205. ISBN 0-521-40532-7
  10. Jewish Chronicle, May 6, 1881, cited in Benjamin Blech, Eyewitness to Jewish History
  11. Odessa pogroms 21 Ocak 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.2007-01-21 tarihinde. Wayback Machine. at the Center of Jewish Self-Education "Moria".
  12. Pogrom (Virtual Jewish Encyclopedia) 11 Aralık 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Rusça)
  13. Richard Rubenstein and John Roth. Approaches to Auschwitz. (London, SCM Press, 2003) s. 96
  14. John Doyle Klier, Shlomo Lambroza, Pogroms: Anti-Jewish Violence in Modern Russian History, Cambridge University Press, 2004, ISBN 0-521-52851-8 s.182
  15. I. Michael Aronson, "The Attitudes of Russian Officials in the 1880s toward Jewish Assimilation and Emigration." Slavic Review 34.1 (1975): 1-18. online 25 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  16. "This day, May 15, in Jewish history 19 Mayıs 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.". Cleveland Jewish News.
  17. I. Michael Aronson, "The Prospects for the Emancipation of Russian Jewry during the 1880s." Slavonic and East European Review (1977): 348-369. çevrimiçi
  18. A. Dirk Moses (2008). Empire, Colony, Genocide: Conquest, Occupation, and Subaltern Resistance in World History. Berghahn Books. s. 364.
  19. Ronnie S. Landau (1992) The Nazi Holocaust. IB Tauris, London and New York: 57
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.