Séraphine Louis

Séraphine Louis ya da diğer adıyla Séraphine de Senlis (Senlisli Séraphine) (d. 3 Eylül 1864 - ö. 11 Aralık 1942) naif üslupta resimler yapan Fransız ressam. Kendi kendini eğitmiş olan ressamın eserlerinin ilham kaynağı dinî inancı, kiliselerdeki vitraylar ve diğer dinî sanat eserleriydi. Eserlerindeki renk yoğunluğu ve tekrar eden desenler, hayatı boyunca coşkunluk ile akıl hastalığı arasında gidip gelen ruh hâliyle ilişkilendirilir.

Séraphine Louis
Genel bilgiler
Doğum 3 Eylül 1864(1864-09-03)
Arsy (Oise), Fransa
Ölüm 11 Aralık 1942 (78 yaşında)
Villers-sous-Erquery (Oise), Fransa
Alanı Resim
Katıldığı akımlar Naif sanat

Gençliği

Louis 3 Eylül 1864'te Arsy'de (Oise) doğdu. Babası işçiydi, annesi ise ırgat bir aileden geliyordu. Annesini ilk doğumgününde, yeniden evlenen babasını ise yedi yaşındayken kaybetti. Sonrasında en büyük ablası tarafından bakıldı. Önceleri çobanlık yaptı. 1881'de Clermont, Oise'daki bir manastırda çalışmaya başladı. 1901'den itibaren Senlis'te orta sınıf ailelerin yanında hizmetçilik yaptı.

Kariyeri

Günlük işlerinin yanısıra, mum ışında ve tek başına resim yapan Louis'in ürettiği ciddi sayıdaki eser 1912'de Alman sanat koleksiyoncusu Wilhelm Uhde tarafından keşfedildi.[1] Senlis'te bulunduğu dönemde Uhde, bir komşusunun evinde gördüğü elma natürmortunun komşunun temizlikçisi tarafından yapıldığını öğrendiğinde çok şaşırdı.[2] Louis'i desteklemeye başlayan ve ona yeni yönelimler kazandıran Uhde, Almanya ile Fransa arasında savaç ilan edilince Ağustos 1914'te Senlis'i terk etmek zorunda kaldı. Yıllar sonra 1927'de Fransa'ya dönen ve Chantilly'de yşamaya başlayan Uhde, Senlis'te yerel ressamların sergisinde yeniden Louis'in eserleriyle karşılaştı. Louis, Uhde'nin himayesinde kimisi iki metre yüksekliğindeki büyük tuvallere resimler yapmaya başladı ve dönemin naif sanat akımını benimsedi. 1929'da Uhde'nin düzenlediği "Kutsal Yürek Ressamları" sergisinde eserleri tanıtılan Louis hayatında ilk defa maddi açıdan rahat olacağı bir dönem yaşamaya başladı. Ancak Büyük Buhran'ın Fransa'daki etkileri sebebiyle artık resim siparişi alamayan Uhde, Louis'i desteklemeyi bırakmak zorunda kaldı.

Ölümü ve Sonrası

1932'de Louis, kronik psikoz sebebiyle Clermont'taki sinir hastalıkları hastanesine yatırıldığında sanatsal faaliyetlerini durdurmak zorunda kaldı. Uhde'ye göre Louis 1934'te öldü[3] ancak kimi kaynaklara göre Louis 1942'ye kadar hastanede yaşadı ve orada yalnız başına öldü.[2] Ressam isimsiz ortak bir mezara gömüldü.

Uhde Louis'in eserlerini sergilemeyi sürdürdü: 1932'de Paris'teki "Modern Primitifler" sergisinde; 1937–38'de Paris'te, Zürih'te ve New York Museum of Modern Art'ta sergilenen "Gerçekliğin Popüler Ustaları" sergisinde; 1942'de Paris'te düzenlenen "20. Yüzyılın Primitifleri" sergisinde ve son olarak 1945'te yine Paris'teki solo sergide Louis'in eserlerine yer verildi.

Eserleri

Louis'in eserlerinin büyük bölümü yoğun tekrarlar ve bezemeler içerek çiçek aranjmanlarından oluşur. Uzun süre parlaklığını kaybetmeyen renkleri elde etmek için, tarifini hiç açıklamadığı malzemeler kullanarak kendi boyalarını üretmiştir. Tablolarının yüzeyi mat, neredeyse cilalı bir görüntüye sahiptir. "S. Louis" şeklindeki imzası kimi zaman bıçakla kazınmıştır ve bu eserlerde üst yüzeyin altında farklı boya katmanları görülür. Bazı eserlerinde ise imzasını eserin son hâlini vermeden önce atmış olduğu görülür.

  • L'arbre de vie (Hayat Ağacı), 1928
  • Pommes aux feuilles (Elmalar ve Yapraklar), 1928-30
  • L'Arbre du paradis (Cennet Ağacı), 1929
  • Les Grappes de raisin (Üzüm Salkımları), 1930

Etkisi

Louis'in eserleri Musée d'art de Senlis'te, Nice'teki Musée d'art naïf'te ve Villeneuve-d'Ascq'taki Musée d'Art moderne Lille Métropole'de sergilenmektedir.

Martin Provost'un yönettiği 2008 Fransız-Belçika yapımı Séraphine filmi en iyi film ve Yolande Moreau için en iyi kadın başrol oyuncusu da dahil olmak üzere yedi César Ödülü kazanmıştır. Film Louis ile Wilhelm Uhde'nin ilişkisini, 1912'deki ilk karşılaşmalarından ressamın Clermont akıl hastanesindeki son günlerine kadarki dönem içinde anlatır.[4]

Kaynakça
  1. Hamilton, George Heard (1993). Painting and Sculpture in Europe 1880–1940. Yale University Press. s. 226. ISBN 0-300-05649-4.
  2. Greer, Germaine (2001). The Obstacle Race: The Fortunes of Women Painters and Their Work. Tauris Parke Paperbacks. ss. 121-122. ISBN 1-86064-677-8.
  3. See 1945 exhibition poster
  4. Ebert, Roger (17 Haziran 2009). "Séraphine review". Roger Ebert, SunTimes. 13 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2011.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.