San Miniato al Monte

San Miniato al Monte (Türkçe: Dağ'daki Aziz Minias) merkezi İtalya'da Floransa'da bir basilika olup, şehirdeki en yüksek nokta üzerinde durmaktadır.

San Miniato al Monte
Kilisenin ön cephesinin dıştan görünümü ve piskoposun sarayı.
Temel bilgiler
Yer Floransa, Toskana, İtalya
Koordinatlar 43°45′33.98″K 11°15′54.00″D
İnanç Roma Katolik
Açılış 1018
Durum Aktif
Mimari
Mimari tür Bazilika
Mimari biçim Romanesk mimari

Tarihi

Aziz Miniato veya Minias, İmparator Decius idaresi altındaki Roma ordusunda hizmet eden bir Ermeni prensiydi.[1] İmparator Floransa kapılarının dışına kamp yapmadan önce ona yalnız kalmayı seven bir kişi olmasından ve şikayet edilmesinden sonra kendisine bir Hristiyan olarak anlaşmanın sona erdiği bildirildi. İmparator onun amfitiyatroda vahşi hayvanlara atılmasını emrettti. Orada bir panter onun üzerine salındı. Fakat panter onu parçalamayı reddetti. İmparatorun huzurunda başı kesilerek gövdesinden ayrıldı. Onun başını yerden alarak Arno Nehri'ni geçtiği ve Mons Fiorentinus tepesine inzivadaki yerine yürüdüğü söylenir.[2] Bu noktada daha sonra bir türbe yapıldı ve 8nci yüzyıla kadar burada bir şapel vardı. Bugünkü kilisenin yapımı 1013 yılında piskopos Alibrando tarafından başlatıldı ve kilise Kutsal Roma İmparatoru II. Heinrich tarafından donatıldı. Benediktin manastırı olarak başladı, daha sonra Cluniacs'lara geçti. Daha sonra ise 1373 yılında Olivetanslar'a geçti ve onlar hala görev başındadır. Rahipler meşhur likör, bal ve şifalı ot çayı yaparlar ve onları bir dükkândan en yakın kiliseye satarlar.

İç kısım

Geometrik olarak mermerle süslenmiş ön yüzün yapımına olasılıkla yaklaşık 1090 larda başlandı. Gerçi üst kısımları 12. yüzyıl veya daha sonraya tarihlenir. Finansmanı Arte di Calimala (cloth merchants’ guild:Elbise tüccarları locası) tarafından sağlandı ki bunlar kilisenin 1288 den itibaren bakım masraflarından sorumluydular (Yüzeydeki kartal taç onların sembolüydü).

Bir yarım kubbe ve mozaik.

Virgin ve Aziz Minias arasındaki İsa mozaiği 1260 yılında yapıldı. Çan kulesi 1499 yılında çöktü ve 1523 yılında yeniden yerine kondu. Gerçi asla bitirilmedi. Floransa kuşatması sırasında 1530 yılında savunucular tarafından topçu yeri olarak kullanıldı ve Michelangelo onu düşman ateşinden korumak için döşek, şiltelerle örttü. Savaş nedeniyle ara verilen çalışmaya savaş bitiminde kaldığı yerden başlandı ve kule 1535 yılında kötü bir şekilde de olsa tamamlandı. 1900 yılı başlarında durum oldukça kritikti fakat 1908 yılında 1923 yılında son bulan restorasyon çalışmaları başladı. Her birinin ağırlığı 40 kilodan fazlaya ulaşan dört çan yapıldı.

Kilisenin iç kısmı geniş yeraltı kemerleri üzerindeki yükselen koro yeri ile son derece alışılmadıktır ve inşa edildiğinden beri çok az değiştirilmiştir. Motiflerle süslenmiş kaldırım 1207 yılına tarihlenir. "Nave" (kilisede halkın oturduğu orta kısım) in merkezi serbest şekilde duran ve 1448 yılında Michelozzo tarafından dizayn edilmiş olan Cappella del Crocefisso (Chapel of the Crucifix) nun egemenliği altındadır.

Kilisenin iç kısmı.

Yeraltı kemeri kilisenin en eski parçasıdır ve yüksek sunağın Aziz Minias'ın kemiklerini güya içerdiği söylenir (Kilisenin daha inşa edilmeden önce bunların Metz'e taşındığını belirten kanıt olduğu halde). Kemerlerdeki freskler Taddeo Gaddi tarafındandır.

Yükselen koro yeri ve presbytery bir büyüleyici Romanesk minber (kürsü) içerir ve kafes 1207 yılında yapılmıştır. Apsis 1297'den sonraya tarihlenen büyük bir mozaiğin egemenliği altındadır. Ön yüzdeki aynı konuyu resmetmekde olup muhtemelen adı bilinmeyen sanatçıya aittir. Yüksek sunak üzerindeki crucifix (üzerinde İsa'nın resmi olan haç veya heykel) Luca della Robbia'ya atfedilir. Kutsal eşyaların saklandığı oda (sacristy) Aziz Benedict'in yaşamı döneminde 1387 yılında Spinello Aretino tarafından bir büyük freskle süslendi.

Cappella del Cardinale del Portogallo

Nave'nin solundaki Cappella del Cardinale del Portogallo İtalyan Rönesansının en büyüleyici cenazeye ait anıtlarından biri olup,[3] 1473 yılında Kardinal "James (Lusitanya)" nın onuruna inşa edilmiştir. Kendisi 1459 yılında Portekiz elçiliği yapmış ve Floransa'da ölmüştür. Onunkisi kilisede tek mezardır. Şapel Floransa'lı göze çarpan sanatçıların elbirliğiyle olup, Brunelleschi'nin arkadaşı Antonio Manetti tarafından dizayn edilmiş ve onun ölümünden sonra Giovanni Rossellino tarafından bitirilmiştir. Mezar Antonio ve Bernardo Rossellino tarafından yapılmıştır. Şapel süslemesi Alesso Baldovinetti, Antonio ve Piero del Pollaiuolo, ve Luca della Robbia tarafındandır.

Hans von Bartels tarafından yapılan San Miniato al Monte Basilikası'ndan Mezarlık .

Dış kısım

Kiliseye bitişik dehliz 1426 yılında planlandı ve 1443 yılından 1450 yılı ortalarına doğru inşa edildi. Bernardo ve Antonio Rosselino tarafından dizayn edilmiş olup, Floransa'lı Arte della Mercantia tarafından finanse edilmiş[4] ve tahkim edilmiş olan piskoposun sarayı 1295 yılında yapılmış ve daha sonra askeri kışla ve hastane olarak kullanılmıştır. Tüm kompleks savunma duvarlarıyla çevrilidir. Orijinalinde Michelangelo tarafından kuşatma sırasında aceleyle inşa edilmiş olup 1533 yılında Cosimo I de' Medici tarafından gerçek bir hisara (fortezza) genişletilmiştir. Şimdi duvarlar, 1854 yılında tasarlanan geniş bir mezarlık olan "Porte Sante" yi kuşatmaktadır.

Pinokyo'nun yaratıcısı Carlo Collodi, politikacı Giovanni Spadolini, ressam Pietro Annigoni, şair ve yazar Luigi Ugolini, film yapımcısı Mario Cecchi Gori, heykeltıraş Libero Andreotti, yazar Giovanni Papini ve psikiyatrist Bruno Benedetto Rossi burada gömülüdür.

Kaynakça
  1. Hare, Augustus John Cuthbert (2002). Florence. Adamant Media Corporation. s. 204. ISBN 1402159331.
  2. Brucker, Gene (1998). Florence: The Golden Age, 1138-1737. University of California Press. ss. 194. ISBN 0520215222.
  3. Koch, Linda A. (Eylül 1996). "The Early Christian Revival at S. Miniato al Monte: The Cardinal of Portugal Chapel". The Art Bulletin. 78 (3). ss. 527-555. doi:10.2307/3046199. JSTOR 3046199.
  4. According to the Strozzi papers that recorded excerpts of the lost accounts Saalman, Howard (Aralık 1964). "Paolo Uccello at San Miniato". The Burlington Magazine. 106 (741). ss. 558-563. quoting archival accounts.

Dış bağlantılar

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.