Serasker

Osmanlı Devleti'nde 1826-1908 yılları arasında kullanılan ve bugünkü Millî Savunma Bakanlığı ve Genelkurmay Başkanlığı görevine denk düşen unvan.

"Baş" anlamındaki Farsça sözcük "ser" ile, Arapça "asker" sözcüklerinin bileştirilmesinden oluşturulan bu sözcük, "askerlerin başı, başasker" anlamına gelmektedir.

Yeniçeri Ocağı'nın 1826 yılında II. Mahmud tarafından ortadan kaldırılmasından sonra anılan padişah tarafından seraskerlik unvanının ihdas edilmesine karar verilmiş ve 15 Haziran 1826 tarihinde Rusçuklu Ağa Hüseyin Paşa ilk serasker olarak Bakanlar Kurulu'na dahil olmuştur.

Bu bakan protokolde sadrazam ve şeyhülislamdan sonra üçüncü sırada geliyordu. Görev sahasına bugünkü Millî Savunma Bakanlığı, Genelkurmay Başkanlığı, Kara Kuvvetleri Komutanlığı ve askeri okullar girmekteydi. Deniz kuvvetleri ile başta topçu ve istihkam imalathaneleri olmak üzere askeri fabrikalar ise bu bakanlığın görev alanına dahil değildi.[1]

Çoğu müşir (mareşal), bazıları ise vezir rütbesine sahip olan toplam 58 serasker Osmanlı Devleti'nin kabinesinde görev almışlardır. 5 Eylül 1891'den 23 Temmuz 1908'e dek seraskerlik görevini yürüten Mehmed Rıza Paşa son serasker olmuş, aynı tarihte Meşrutiyetin İlanını müteakip Harbiye Nezareti makamının oluşturulmasıyla seraskerlik de tarihe karışmıştır.

Seraskerler listesi

Seraskerlerin listesi şöyledir[2][3]:

Kaynakça
  1. Öztuna, Yılmaz, "Devletler ve Hanedanlar" Cilt:2, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara (1996), s.1009
  2. Sicil-i Osmani, Mehmet Süreyya, Yayına Hazırlayan: Nuri Akbayar, Tarih Vakfı Yurt Yayınları, 1996, Sayfa:1770-1771, ISBN 975-333-038-3.
  3. Son Dönem Osmanlı Erkan ve Ricali (1839 - 1922) Prosopografik Rehber, Sinan Kuneralp, ISIS Press, İstanbul, ISBN 9784281181, 1999
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.