Summanus

Summanus ( Latince Summānus ), gece (gün ışığı) gök gürültüsü tanrısıdır. Benzer vasıflara sahip Jüpiter gündüz zamanındaki şimşek ve gök gürültüsü tanrısıdır.[1] Summanus'un kesin doğası Ovid için bile belirsizdi.[2]

Pliny, Etrüsk kökenli olduğunu ve dokuz gök gürültüsü tanrısından biri olduğunu düşünüyordu.[3] Ancak Varro, Summanus'u Sabine kökenli olduğunu düşündüğü tanrılar arasında listeliyor ve kral Titus Tatius'un bir oylama sonucunda sunakları ( arae ) adadığı tanrılar arasında görüyordu.[4] Paulus Diaconus onu şimşek tanrısı olarak görüyor .[5]

Georges Dumézil [6], Summanus'un ilk işlevin tanrılarının cennetsel egemenlikle bağlantılı tekinsiz, şiddetli ve hayranlık uyandıran unsurunu temsil edeceğini savundu. Göksel egemen gücün ikili yönü, Vedik dininde Varuna - Mitra ikilisinde ve Roma'da Summanus- Dius Fidius ikiliğinde yansıtılacaktır. Bu çiftlerin ilk tanrıları, egemenliğin şiddetli, gece, gizemli yönünü cisimleştirirken, ikincisi onun güven verici, gün ışığını ve yasal yönünü yansıtırdı.

Tapınak ve Kült

Summanus tapınağı Pyrrhic Savaşı sırasında adanmıştır.[7][8] Circus Maximus'un batısında, belki de Aventine'in yamacında duruyordu. Tapınak, Jüpiter'e adanan Capitolinus tapınağının çatısında duran tanrı heykeline şimşek çaktığı için adanmış gibi görünüyor.[9] Her 20 Haziran'da, yaz gündönümünden bir gün önce, summanalia denen, un, süt ve baldan yapılma ve çark şeklinde şekillendirilmiş yuvarlak kekler [10] ona bir yatkınlık simgesi olarak sunuldu: Tekerlek bir güneş sembolü olabilirdi. Summanus ayrıca iki siyah öküz kurban aldı. Karanlık hayvanlar tipik olarak chthonic tanrılara sunulurdu.[11]

Saint Augustine, daha önceki zamanlarda Summanus'un Jüpiter'den daha yüceltildiğini, ancak Summanus'tan daha görkemli bir tapınağın inşası ile Jüpiter'in daha fazla onurlandırıldığını kaydeder.[12]

Summanus ve Summano Dağı

Vicenza (Veneto, İtalya) yakınlarındaki Alplerde bulunan Summano Dağı (yükseklik 1291 m.), Tanrı Pluto, Iupiter Summanus ve Yeleliler kültünün bir yeri olarak kabul edilir.

Vicenza'nın 590 CE'ye kadar piskoposunun olmadığı gerçeğinin gösterdiği gibi, bölge İtalya'daki antik dinin son kalelerinden biriydi.

Arkeolojik kazılar, ilk Demir Çağı'na (MÖ 9. yüzyıl) kadar uzanan ve geç antik çağlara kadar (en azından MS 4. yüzyıl) dağda sürekli aktif olan bir kutsal alan buldu. Yerel bitki örtüsü, eski zaman hacılarının kendi anavatanlarından uzaktan çiçek getirme geleneği nedeniyle çok özeldir.

Dağın tepesine sık sık şimşek çakılır. Dağda, yerel bir efsaneye göre genç bir çobanın kaybolduğu ve kaybolduğu derin bir mağara (Bocca Lorenza adında) vardır. Hikâye, Pluto ve Proserpina mitinin bir uyarlaması gibi görünüyor.[13]

Bu bölümün içeriği WP Italian'ın Monte Summano girişinden uyarlanmıştır.

Notlar ve referanslar
  1. Paulus Festi epitome 284L (=229M)
  2. "The temple is said to have been dedicated to Summanus, whoever he may be" (quisquis is est, Summano templa feruntur): Ovid, Fasti 6, 731. Translation by James G. Frazer, Loeb Classical Library. Pliny mentie temple at Natural History 29.57 (= 29.14).
  3. Natural History 2.53 (alternative numbering 52 or 138): "The Tuscan books inform us, that there are nine Gods who discharge thunder-storms, that there are eleven different kinds of them, and that three of them are darted out by Jupiter. Of these the Romans retained only two, ascribing the diurnal kind to Jupiter, and the nocturnal to Summanus; this latter kind being more rare, in consequence of the heavens being colder" (Tuscorum litterae novem deos emittere fulmina existimant, eaque esse undecim generum; Iovem enim trina iaculari. Romani duo tantum ex iis servavere, diurna attribuentes Iovi, nocturna Summano, rariora sane eadem de causa frigidioris caeli). English translation by John Bostock, via Perseus Digital Library.
  4. Varro Lingua Latina V 74.
  5. Entry on Dium above.
  6. Myth et epopée vol. III part 2 chapt. 3; Mitra-Varuna: essai sur deux representations indoeuropeennes de la souverainetè Paris 1948 2nd; La religion romaine archaïque Paris 1974; It. tr. Milano 1977 p. 184
  7. Ovid fasti VI 729-731; Fasti Esquil., Venus., Amit.: ad XII Kal. Iul.; CIL I 2nd p. 211, 221,243, 320
  8. Pliny Nat. Hist. XXIX 14; Livy Periochae XIV. For dedication year, see Orlin, Eric M., "Foreign Cults in Republican Rome: Rethinking the Pomerial Rule", Memoirs of the American Academy in Rome, Vol. 47 (2002), p. 5.
  9. S. Ball Platner, T. Ashby A Topographical Dictionary of Ancient Rome Baltimore 1928 p. 408, citing Cicero de Div. I 10; Livy Periochae XIV; Iordanes I 2, 14-15; 98-100
  10. Festus p.557 L
  11. John Scheid, "Sacrifices for Gods and Ancestors", in A Companion to Roman Religion (Blackwell, 2007), p. 264; Raffaele Pettazzoni, "The Wheel in the Ritual Symbolism of Some Indo-European Peoples," in Essays on the History of Religions (Brill, 1967), p. 107.
  12. Augustine, City of God IV 23
  13. Lucio Puttin Monte Summano: storia, arte e tradizioni Schio, 1977.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.