Zeynüddin Irâkî

Zeynüddin Irakî (Arapça زين الدين العراقي , (Kürtçe; Zeynûdînê Iraqî) (d. 5 Mayıs 1325, Kahire - ö. 20 Şubat 1404) 14. yüzyıl'da yaşamış Kürt yazar, fıkıh ve hadis bilgini.[1]

Asıl adı Abdurrahim bin Hüseyin bin Abdurrahman bin Ebi-Bekr bin İbrahim el-Kürdî’dir. Künyesi Ebül-Fadl, lakabı ise Zeynüddin Irakî'dir ve bu şekilde tanınmıştır. Babası adı Hüseyin'dir aslen Erbil'li Kürtlerden olup sonradan Mısır'a yerleşmiştir.

Zeynüddin Irakî, ilim öğrenmeye küçük yaşlarda başladı. Hafızası çok kuvvetliydi. Sekiz yaşlarındayken Kur'an'ı ezberleyip hafız oldu, daha sonra "Tenbih" adlı kitabı, "El Havi" kitabının önce büyük bir bölümünü, sonra ise  tamamını ve İbn Dakik'ül-Iyd'in "İlmam" adlı kitabını tamamını ezberledi. Fıkıh ilmini Cemaleddin Esnevi ve Şemseddin bin Leban gibi dönemin önde gelen alimlerden öğrendi. Kıraat ilmini ise Nasirüddin Muhammed bin Ebi'l-Hasen bin Abdülmelik'den öğrendi.[2]

Ünlü hadis bilgini İbn-i Hacer ve Şerafuddîn el-Meragî Zeynüddin Iraki'nın yanında eğitimini almışlar.

Eserleri
  • Nazm-üd düreris-seniyye fî siret-iz'zekiye,
  • Manzûmetü tefsir-i ğarib-il Kur'an,
  • Elfiye,
  • El-Bais alel-halas min havadis-il-kısas,
  • Tahricu ehadis'ül-İhya.

Kaynakça
  1. TDV İslam Ansiklopedisi, cilt 19; s. 118
  2. Mu'cem-ül-müellifin cild 5, s. 204
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.